"เราจะไปไหนกันเหรอคะ"น้ำเสียงอ่อนหวานของพรรณาราเอ่ยถามดวงตากลมโตมองผู้เป็นสามีสารถีในการขับรถ ช่วงเช้าตรู่เต็มไปด้วยหมอกหนาเหมาะสมกับการนอนแต่เธอกลับถูกรบกวนให้รีบลุกขึ้นตื่นมาจัดเตรียมกระเป๋าเดินทางตั้งแต่ตีห้าโดยไม่รู้เลยว่าจะต้องเดินทางไปที่ไหน
"ช่วงนี้ที่บริษัทไม่มีงานอะไร ฉันก็เลยจะพาเธอไปดูงานที่เกาะ"
"เกาะเหรอคะ"
"อืม เป็นเกาะส่วนตัวที่นั่นมีฟาร์มเลี้ยงหอยมุกฉันเลยจะเข้าไปดูความเรียบร้อยและถือโอกาสพาเธอไปเปิดหูเปิดตาด้วย"รณทีอธิบายพร้อมกับใช้สมาธิในการขับรถมุ่งหน้าลงทางใต้ของประเทศ เขาเลือกที่จะขับรถมากกว่านั่งเครื่องบินถึงแม้จะใช้เวลานานแต่มันก็พอจะมีเวลาให้เขาได้ทบทวนและสังเกตการณ์มองดูพฤติกรรมของผู้หญิงด้านข้างด้วย
"พรรณพึ่งรู้ด้วยนะคะว่าที่บ้านของคุณทำฟาร์มหอยมุกด้วย"
"อันที่จริงที่บ้านของฉันมีกิจการหลายอย่าง อยู่ ๆ กันไปเดี๋ยวเธอก็รู้เอง"รณทีจะรู้ตัวไหมว่าคำพูดประโยคเดียวข
