บทที่9
1253 คำ
ร่างกายอ่อนล้าก้าวขาลงจากเตียงในเช้ารุ่งสาง ดวงตาอ่อนแรงมองแผ่นหลังกว้างของสามีที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียง หัวใจดวงน้อยปวดหนึบตลอดเวลาทั้งคืนยามเมื่อเขาและเธอร่วมรักกันบนเตียงนอนแต่ผู้หญิงในจินตนาการของเขากลับเป็นหยาดฟ้า คนรักผู้หญิงที่ได้ครอบครองหัวใจของรณทีต่างจากเธอ
ซ่า
แม้สายน้ำเย็นก็ไม่อาจลบล้างความเจ็บปวดออกจากหัวใจของเธอได้ ไม่รักกันไม่เป็นไรแต่อย่าทำร้ายหัวใจกันมากกว่านี้ เธอรู้สึกอิจฉาผู้หญิงคนนั้นแม้ตัวจะไม่ได้อยู่ใกล้แต่หัวใจของรณทียังคงเรียกร้องหาแต่หยาดฟ้าเพียงผู้เดียว
"เมื่อคืนหนูพรรณกลับมาถึงกี่โมงจ้ะ"พรรณาราในชุดเดรสลายดอกไม้กำลังนั่งทานอาหารเช้าอยู่กับแม่สามี ดวงตาของเธออิดโรยเพราะไม่ได้นอนยังดีที่วันนี้เป็นวันหยุดไม่อย่างนั้นเธอคงไม่มีแรงลุกไปทำงาน
"เที่ยงคืนแล้วค่ะคุณแม่ พรรณต้องขอโทษด้วยนะคะที่ทำตัวเหลวไหล"
"เหลวไหลอะไรกัน คนเราก็ต้องมีความเป็นส่วนตัวกันบ้างสิ"พรรณารายิ้มเจื่อนเธอไม่รู้จะพูดต่ออย่างไรดี
"แล้วนี่ลูกชายตัวดีของแม่ยังไม่ตื่นอีกเหรอจ๊ะหนูพรรณ"
"ยังเลยค่ะ"
"ชักจะทำตัวเหลวไหลไปกันใหญ่ เมื่อวานก็ไม่รู้ไปโมโหใครมาดื่มเหล้าตัวเหม็นฟุ้งแถมยังมาอาละวาดใส่แม่อีกที่ปล่อยให้หนูออกไปเที่ยวกับเพื่อน"
"เมื่อวานคุณรณทีอาละวาดใส่คุณแม่เหรอคะ"พรรณาราใจสั่นแถมยังรู้สึกผิดที่ตัวเองเป็นต้นเหตุทำให้สองแม่ลูกต้องมีปากเสียงกัน
"ใช่จ้ะ เมื่อวานรณทีกลับเข้าบ้านแล้วไม่เห็นหนูก็โวยวายกับแม่ใหญ่เลย พอแม่บอกว่าหนูออกไปเที่ยวกับเพื่อนก็ยิ่งโมโหหนัก"
"คุณรณทีคงโกรธที่หนูออกไปไหนโดยที่ไม่ได้บอกกล่าว"พรรณาราหน้าสลดเธอรู้สึกผิดที่ทำให้เรื่องมันวุ่นวาย
"หนูพรรณอย่าไปถือสาลูกชายของแม่เลยนะ ลูกชายของแม่ลึก ๆ แล้วเขาเป็นผู้ชายที่แสนดี อบอุ่น แต่จะมาเสียคนก็ตอนที่หลวมตัวไปคบกับแม่หยาดฟ้าอะไรนั่น"คุณหญิงผกามาศกระแทกเสียงใส่ด้วยความไม่พอใจยามเมื่อนึกถึงผู้หญิงจอมมารยาคนนั้น
"คุณหยาดฟ้าเธอเป็นคนยังไงเหรอคะคุณแม่ เอ่อ ขอโทษค่ะถ้าพรรณละลาบละล้วงมากเกินไป"
"ไม่เป็นอะไรหรอกจ้ะหนูพรรณ อยากรู้อะไรถามมาได้เลย"คุณหญิงผกามาศวางช้อนลงคำบอกเล่าของนักสืบฝีมือดีเธอยังจำได้ไม่เคยลืม
"หยาดฟ้า จริง ๆ แล้วเธอไม่ได้ชื่อนี้ เธอเป็นผู้หญิงที่สวยจนใคร ๆ ต่างพากันชื่นชมและอยากได้เธอมาครอบครอง"
"ไม่ได้ชื่อหยาดฟ้า แล้วเธอชื่ออะไรเหรอคะ"
"เม็ดทราย นี่คือชื่อที่ตั้งแต่กำเนิด เธอไม่ได้มีโปรไฟล์สวยหรูดั่งที่ใครเขาเห็น ความทะเยอทะยานอยากได้อยากมีเหมือนคนอื่นทำให้ผู้หญิงไร้ยางอายคนนี้ขายความบริสุทธิ์เพื่อแลกกับเงินตั้งแต่อายุสิบสี่"
"ตายจริง"
"และคนที่เธอขายความบริสุทธิ์ให้ก็คือพ่อเลี้ยงของเธอ"พรรณาราแทบไม่อยากจะเชื่อแม้ไม่เคยได้เห็นหน้าแต่ก็ไม่คิดว่าคนที่สามีของเธอรักจะเป็นผู้หญิงเช่นนี้
"หยาดฟ้าหนีออกจากบ้านเมื่อถูกแม่แท้ ๆ จับได้เรื่องลักลอบมีความสัมพันธ์กับสามีใหม่ เธอใช้ความสาวและสวยขายร่างกายแลกเงินถีบตัวเองจนมาเป็นเด็กนั่งดริ้งในคลับที่กรุงเทพ"แล้วคลับนั้นก็ดันเป็นคลับของลูกชายเธอที่ร่วมลงทุนกับเพื่อน ทั้งคู่ได้เจอกันและสารสัมพันธ์กันเรื่อยมา
หยาดฟ้าโกหกรณทีเรื่องที่ตัวเองถูกพ่อเลี้ยงข่มขืนจนต้องหนีออกจากบ้านเพื่อมาหางานทำ ผู้หญิงมารยาคนนั้นใช้ความน่าสงสารหลอกล่อให้ลูกชายจมโง่เง่าอย่างรณทีให้ติดกับ
"แล้วคุณแม่ได้บอกเรื่องนี้กับคุณรณทีแล้วหรือยังคะ"
"หึ ลูกชายของแม่คนนี้มันโง่ตามผู้หญิงจอมมารยาคนนั้นไม่ทันหรอก แม่กับคุณพ่อบอกอะไรรณทีก็ไม่เคยเชื่อแถมยังกล่าวหาว่าแม่ใส่ร้ายนางหยาดฟ้าอีก เห๊อะ"พรรณาราเริ่มคิดหนักถ้าหากหยาดฟ้าไม่ใช่ผู้หญิงที่ดี รณทีก็เป็นผู้ชายที่น่าสงสารมากที่สุด
"ที่มันหายหัวเข้ากลีบเมฆไปแบบนี้มันก็วางแผนเอาไว้หมดแล้ว ทำเป็นเรียกร้องความสนใจรับไม่ได้ที่รณทีแต่งงานกับหนู เชื่อแม่สิอีกไม่นานมันต้องหอบเสื้อผ้ากลับเข้ามาในชีวิตของรณทีอีกแน่"คนอย่างหยาดฟ้าไม่ปล่อยให้บ่อเงินบ่อทองหลุดลอยออกไปจากมือ ถ้าหากไม่ได้ตามความต้องการ และยิ่งลูกชายของเธอนั้นดันโง่เชื่อคำพูดปลิ้นปล้อนยิ่งกว่าปลาไหลของหยาดฟ้าทุกอย่างมีหรือคนจอมโกหกจะปล่อยให้หลุดมือ
"แล้วถ้าคุณหยาดฟ้ากลับมา คุณรณทีจะไม่"
"แม่ไม่มีวันยอมให้รณทีกลับไปยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นอีก หนูพรรณอย่าไปยอมนะลูก"
"แต่คุณหยาดฟ้าคือคนรักของคุณรณที การแต่งงานครั้งนี้คุณแม่ก็ทราบดีว่าคุณรณทีไม่ยินยอม พรรณไม่อยากจะพูดเพื่อทำลายความหวังของคุณแม่ แต่คุณแม่ก็ทราบดีว่าพรรณเป็นได้แค่เมียแต่ง"เรื่องราวทุกอย่างเป็นยังไงทุกคนต่างทราบดี ในใจของรณทีมีแต่หยาดฟ้าทุกวันนี้เขาก็ตราหน้าว่าเธอเป็นเพียงที่ระบายไร้ซึ่งความรักให้แก่กัน หนทางที่จะกีดกันทั้งคู่มันชั่งริบหรี่เสียเหลือเกิน
"ใครจะมองว่าหนูพรรณเป็นเมียแต่งก็ชั่ง แต่สำหรับแม่หนูคือลูกสะใภ้ที่คุณพ่อกับแม่รัก เป็นเมียแต่งเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายของลูกชายแม่และจะไม่มีใครมาแทนหนูพรรณได้"คุณหญิงผกามาศให้กำลังใจลูกสะใภ้เธอไม่เห็นใครแสนดีและเหมาะสมกับรณทีเท่ากับพรรณาราอีกแล้ว
พรรณารานั่งครุ่นคิดเรื่องของหยาดฟ้าสายตาก้มมองรูปสาวสวยคนหนึ่งบนหน้าจอโทรศัพท์ ดวงตากลมโตไล่มองรูปหน้าอย่างพินิจรูปของหยาดฟ้าที่แม่สามีเป็นคนส่งให้เธอดู
"คุณสวยมากจริง ๆ ค่ะ"พรรณาราไม่ปฏิเสธเลยความสวยของเธอสมดั่งชื่อ ผิวพรรณขาว ผมยาวสลวยตอบรับกับใบหน้าเรียวเล็กริมฝีปากจิ้มลิ้มคลี่ยิ้มหวานดูเรียบร้อยน่ารักไม่แปลกใจเลยที่รณทีจะตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้
"หน้าสวย แต่ใจเสียไปหน่อยนะคะ"พรรณาราขบคิดหาวิธีสืบหาเพื่อจะเปิดโปงนิสัยที่แท้จริงของหยาดฟ้าให้รณทีได้ตาสว่างเลิกคิดว่าผู้หญิงที่เขารักเป็นคนดีเสียที
"อันดับแรกฉันต้องสืบก่อนสินะว่าเธออยู่ที่ไหน"พรรณาเราคิดหนักเพราะเธอไม่มีข้อมูลอะไรเกี่ยวกับหยาดฟ้านอกเสียจากสิ่งที่แม่สามีเล่ามา แต่จะว่าไปมีคนคนหนึ่งที่สามารถช่วยเธอสืบหาเรื่องนี้ได้
"กล้า พรรณมีเรื่องบางเรื่องอยากให้กล้าช่วย"
- ผู้เขียน
