บทที่8
1330 คำ
รถสปอร์ตคันหรูของกล้าตะวันเคลื่อนตัวเข้ามาหยุดจอดอยู่ตรงหน้าประตูรั้วของบ้านหลังใหญ่ในเวลาดึกเงียบสงัด
"ทุกคนคงหลับกันหมดแล้ว"ในตัวบ้านไร้แสงสว่างมีเพียงไฟส่องทางบริเวณสนามหญ้าหน้าบ้าน พรรณารายกกระเป๋าใบเก่าขึ้นมาสะพายเตรียมตัวเปิดประตูแต่ถูกมือใหญ่ของกล้าตะวันคว้าแขนเล็กของเธอเอาไว้
"ตัดสินใจดีแล้วเหรอพรรณ เงินแค่ไม่เท่าไหร่กล้าสามารถให้พรรณได้นะ"พรรณรู้สึกทราบซึ้งในน้ำใจแต่เธอไม่สามารถตอบรับน้ำใจจากกล้าตะวันได้
"พรรณไม่อยากรบกวน แล้วอีกอย่างยืมกันไปยืมกันมาแล้วเมื่อไหร่พรรณจะใช้หนี้หมด"
"พรรณมีเมื่อไหร่ค่อยเอามาใช้คืนกล้าก็ได้ ออกมาจากชีวิตผู้ชายเลว ๆ คนนั้นเถอะนะพรรณ"พรรณารามองใบหน้าของชายหนุ่มผ่านแสงสว่างอันน้อยนิด เธอไม่อยากรับความช่วยเหลือจากใครแม้กล้าตะวันจะยื่นมือเข้ามาช่วยแต่เธอไม่สามารถรับเงินจำนวนมากจากเขาได้เช่นกัน
"พรรณไปก่อนนะ ไว้เจอกันใหม่"พรรณาราเปิดประตูเดินลงจากรถหันไปโบกมือให้กล้าตะวัน เขาทำได้เพียงพยักหน้ามองดูหญิงสาวเปิดประตูเหล็กเดินเข้าไปด้านในถึงจะสตาร์ทรถแล้วขับออกไป
พรึ่บ
"มีความสุขมากไหมที่หายไปกับชู้ทั้งคืน"ไฟตรงโถงบันไดถูกเปิดให้สว่าง ร่างใหญ่ในชุดทำงานตัวเดิมเดินโซเซเข้ามาหาพรรณาราที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตู แก้มขาวแดงก่ำกลิ่นเหล้าเหม็นโชยแตะจมูกโด่ง พรรณาราถอยเท้าหนีเมื่อเห็นทีท่าไม่สู้ดี
ปึก
แผ่นหลังถอยชิดติดกับผนังเย็นเฉียบไร้ซึ่งหนทางหนีเมื่อรณทีเดินเข้ามาประชิดตัว พรรณารากลัวจนตัวสั่นเมื่อรณทีนั้นยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้จนได้กลิ่นแอลกอฮอล์ผ่านลมหายใจหนัก ๆ ของเขา
"เป็นยังไงบ้าง หายไปพลอดรักกับไอ้กล้าตะวันเพื่อนสนิทของเธอถึงไหนกัน"ริมฝีปากหนากดยิ้มสายตายากจะคาดเดาไล่มองไปตามร่างกายของเธอ
"เธอมันก็ไม่ต่างอะไรจากฉันพรรณารา กลางวันยังของอ้าขาให้ฉันเอา พอตกดึกก็ไปอ้าขาให้เพื่อนสนิทอีก หึ เราสองคนนี่สมกับเป็นผัวเมียกันจริง ๆ "
"คุณอย่ามาดูถูกพรรณนะคะ พรรณไม่ได้มีอะไรกับกล้าตะวันตามที่คุณเข้าใจ"
"อ๋อเหรอ"รณทีหยัดตัวยืนตรงแววตาฉายแววนึกสนุกราวกับว่าคำพูดของพรรณาราเป็นเรื่องที่น่าขบขัน
"ไม่ได้มีอะไรกัน แต่หายหัวไปด้วยกันตั้งแต่เลิกงานพึ่งจะกลับบ้านเอาตอนนี้"
"..."
"ถามจริงเถอะ ลีลาฉันมันยังไม่เด็ดถึงใจของเธอเหรอถึงร่านไปให้ผู้ชายคนอื่นช่วยเกา"
เพียะ
ปลายลิ้นดันกระพุ้งแก้มแรงตบเมื่อครู่ทำเอารณทีรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือก แววตาดุดันมองร่างของพรรณาราสองเท้าหนาย่างก้าวเข้าไปใกล้ทำเอาคนที่พึ่งจะรู้ตัวว่าตนเองได้เผลอทำอะไรลงไปรู้สึกหวาดหวั่น
พรึ่บ
"จะไปไหน"น้ำเสียงเยือกเย็นเอื้อนเอ่ยทำเอาพรรณาราใจหล่นวูบ แรงกระชากทำให้ร่างของเธอปลิวไปอยู่ในอ้อมกอดของเขากลิ่นอายชวนเสียวสันหลังแผ่กระจายทำเอาร่างเล็กกลัวจนตัวสั่น
"ตบฉันแล้วคิดจะหนีอย่างนั้นเหรอ มันไม่ง่ายอย่างที่เธอคิดหรอกนะ"น้ำเสียงเยียบเย็นกระซิบตรงกกหูขาว พรรณารายกมือสั่นเทาขึ้นไหว้เมื่อชายหนุ่มใช้ฝ่ามือล้วงลึกเข้าไปในกางเกงชั้นในของเธอ
"ฮึก พรรณไม่ได้ตั้งใจ ปล่อยพรรณไปเถอะนะคะคุณรณที"นิ้วเรียวยาวสอดลึกเข้าไปในช่องทางรักอันแสนคับแคบพร้อมออกแรงขยับเข้าออกทำเอาคนในอ้อมกอดเม้มริมฝีปากแน่น
"ไม่เคยมีใครกล้าตบฉันเลยนะพรรณารา เธอคือผู้โชคดีคนแรกเลยรู้ไหม"พรรณาราส่ายหน้าเมื่อเล็บของชายหนุ่มกำลังครูดไปตามผนังอ่อนนุ่มจนรู้สึกเจ็บ
"พรรณขอโทษที่ตบหน้าคุณ ต่อไปพรรณจะไม่ทำอีกได้โปรดใจดีปล่อย"
"ปล่อยอย่างนั้นเหรอ"แรงขยับเข้าออกเร็วมากยิ่งขึ้นจนน้ำหวานเริ่มไหลปริ่มออกมา พรรณารายืนตัวงอเมื่อความรู้สึกเสียวซ่านกำลังแทรกซึมเข้ามาเล่นงานเธอ
"อยากให้ผัวคนนี้ปล่อยจริง ๆ หรือพรรณารา ดูสิน้ำของเธอไหลอาบมือของฉันใหญ่เลยนะ"นิ้วโป้งเคล้าคลึงเม็ดเสียวจนพรรณาราแทบยืนไม่อยู่ เธอรู้ตัวดีว่าตนนี้เธอกำลังตกเป็นรองไม่สามารถหนีออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่มได้
"ให้ตายสิพรรณารา เธอนี่มันร่านกว่าที่ฉันคิดเอาไว้เสียอีกนะ"
ปึก สวบ
ท่อนเอ็นแข็งโด่เตรียมพร้อมออกรบสอดใส่จากทางด้านหลัง พรรณาราทรุดตัวลงนั่งอยู่ในท่าคลานเข่าแรงกระแทกจากทางด้านหลังทำเอาพรรณาราถึงกับต้องหมอบลงกับพื้นเย็น ก้นงามรับแรงกระแทกจนเกิดเสียงลั่นบริเวณหน้าประตู
ปึก! ปึก! ปึก!
"ของไอ้กล้าตะวันมันเล็กหรือไง ทำไมร่องของเธอ อ่าส์ ยังเอามันอยู่"แม้รณทีจะเสพสมร่างกายของพรรณาราอย่างมีความสุข แต่เขาก็ยังไม่หยุดว่าร้ายใส่เธอ
ตับ! ตับ! ตับ!
"เมียใครวะ เอามันจริง ๆ อืม"แรงกระแทกอย่างบ้าคลั่งราวกับสัตว์ป่ากำลังหิวโหยทำเอาก้นงามของพรรณาราแดงก่ำ กางเกงชั้นในตัวบางถูกฉีกทิ้งกระโปรงตัวสวยถูกดึงร่อนให้ไปกองอยู่ตรงเอวคอด เสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อนพอดีตัวถูกฝ่ามือดึงกระชากจนกระดุมขาดกระเด็นไปคนละทิศละทาง
"อื้อ คุณรณที เบาหน่อยค่ะพรรณเจ็บ"
"อย่าพูดมาก ฉันกำลังลงโทษเธออยู่"
ปึก! ปึก! ปึก!
พรรณาราเม้มปากแน่นพยายามกลั้นเสียงครางเพราะกลัวว่าใครจะมาได้ยิน แต่มันก็ช่างยากลำบากเมื่อปลายหัวบานหยักกระแทกโดนจุดเสียวจนบางครั้งเธอก็เผลอตัวเปล่งเสียงครางหวาน ๆ ออกมา
"อ่าส์ คุณรณที"
"ครางชื่อฉันอีกพรรณารา ครางชื่อฉัน"
"คุณรณที อื้อ คุณรณที"เสียงหวานครางชื่อดังแข่งกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อระหว่างเขาและเธอ สะโพกแดงเด้งสวนกลับด้วยความเผลอตัวทำเอาชายหนุ่มพึงพอใจดึงร่างของเธอให้ลุกขึ้นอยู่ในท่าซ้อนทับ ฝ่ามือใหญ่บังคับดันหน้าของหญิงสาวให้เอียงมาทางด้านหลังเพื่อตบรับสัมผัสรสหวานจากริมฝีปากของเขา
จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ!
ปลายลิ้นสากดูดีดึงตวัดปลายลิ้นเรียวเล็กจนเกิดเสียง เอวสอบทำหน้าที่ดีเยี่ยมขยับเข้าออกจนน้ำรักไหลยืดออกมา
"อ่าส์ หยาดฟ้า ที่รักของผม"พรรณราตัวแข็งทื่อเป็นท่อนไม้เมื่อในระหว่างที่รณทีมีอะไรกับเธอเขาเผลอครางชื่อเรียกคนรักออกมา
"หยาดฟ้าที่รัก อ่าส์ ผมรักคุณ"เธอคงเป็นที่ร้องรับอารมณ์ตามที่เขาเคยบอกไว้ น้ำรักสีขาวขุ่นมากมายไหลทะลักเข้าสู่ในช่องทางรักจนเอ่อล้น
"หยาด ไปต่อกันที่ห้องของเรากันนะครับ"รณทีไม่รอฟังเขาพลิกร่างของพรรณาราให้หมุนตัวหันกลับมา อยู่ในท่าลิงอุ้มแตงพาเธอเดินกระแทกขึ้นไปบนชั้นสองไปยังห้องหอของเขากับพรรณารา
"อ่าส์ หยาดฟ้า ผมรักคุณที่สุดเลย"
- ผู้เขียน
