“ฝนไม่คิดจะเบาลงเลยเหรอเนี่ย” ปรางสิตาถอนหายใจ เพราะนี่สี่โมงเย็นเข้าไปแล้ว ฝนยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตก ถ้าถึงเวลาเลิกงานแล้วน้ำจากฟ้ายังไหลลงมาไม่หยุดหย่อน คงต้องฝ่าฝนกลับบ้าน เหมือนตอนที่ฝ่าฝนกลับมาจากธนาคารแน่นอน
“นั่นสิคะ กว่าจะเดินถึงรถไฟฟ้า เปียกเหมือนเล่นน้ำสงกรานต์แน่เลย” มิรันดาบอกอย่างท้อใจ อยากจะเล่นมุกว่าฝนไม่ยอมอ่านหนังสือเลยตก แต่ไม่เล่นดีกว่า เดี๋ยวพี่ปรางจะถอนหายใจหนักกว่าเดิม
“จริงๆ พี่ก็อยากซื้อรถยนต์สักคันเหมือนกันนะ แต่พี่ก็ไม่ค่อยได้ไปไหน ไม่น่าจะคุ้มค่าน้ำมัน ไหนจะค่าบำรุงรักษา ค่าเปลี่ยนยางตามกำหนดอีก”
“สงสัยวันนี้เราคงต้องเรียกแท็กซี่แล้วล่ะคะ ฝนคงไม่หยุดตกง่ายๆ”
“เห็นด้วยทุกประการ พี่ไม่อยากเดินลุยน้ำขังตามถนนด้วย”
“นาวก็เหมือนกันค่ะ ถ้าโครงการทำทางเชื่อมไปรถไฟฟ้าได้ก็คงดีนะคะ”
“คุณพลก็อยากทำเหมือนกัน แต่ติดปัญหาหลายอย่างเลยไม่ได้สร้าง เออนี่มะนาว”
“ขา?”
“ม
