“ร้อนเว้ย!”
พีรพลถอนหายใจ ก่อนจะมองซ้าย มองขวาให้แน่ใจว่าตอนนี้มีแค่คนกันเองทั้งนั้นที่อยู่ในสำนักงานขาย เขาทิ้งตัวลงนอนบนโซฟา เพื่อพักเหนื่อยและอยู่นิ่งๆ ให้ร่างกายได้ซึมซับความเย็นจากเครื่องปรับอากาศ หลังจากต้องเดินตากแดดเพื่อชี้แจงและอธิบายการก่อสร้างให้เจ้าหน้าที่รัฐเข้าใจกว่าสองชั่วโมง ไม่ทราบว่าวันนี้มันวันเสาร์หรือวันสุกครับ แดดแรงแถมร้อนเหมือนจะย่างสดมนุษย์ทุกคนบนโลก โดยเฉพาะคนที่อยู่ในประเทศไทย
“ปรับแอร์ให้เย็นกว่านี้ไหมคะ” มิรันดารีบถาม หลักฐานยืนยันความร้อนของเจ้านายคือเหงื่อที่เปียกเต็มหลังและความแดงบนหน้า
เขายกมือห้ามแทนการพูด ณ ตอนนี้อยากอยู่นิ่งๆ และวางแผนว่าพรุ่งนี้จะสั่งโซฟามาไว้ในห้องทำงานของตัวเอง จะได้ไม่ต้องมานอนกลางออฟฟิศแบบนี้
มิรันดาเดินไปหยิบน้ำเย็นๆ มาวางไว้ให้เขาดื่มอีกขวด เพื่อเพิ่มความสดชื่น แต่ที่คิดว่าเดินเบาและวางขวดลงเงียบๆ เพื่อไม่ให้รบกวน พีรพล ท
