อ๊า!!
ลำยาวถูกสอดใส่เข้ามาโดยที่ไม่ได้รับการเล้าโลมแต่อย่างใด น้ำตาของหนูพายไหลออกมาพร้อมกับเสียงร้องไห้ เธอต้องกัดปากตัวเองไว้เพื่อเก็บเสียง เธอนอนนิ่งๆโดยไม่สนใจว่าอัคคีจะเปลี่ยนท่าไหน ร่างกายถูกจับขึงไปกับเบาะยิ่งร้องไห้เท่าไหร่อัคคีก็ยิ่งกระทำรุนแรงมากเท่านั้น
ด้านอัคคีเมื่อเห็นว่าเธอยังไม่หยุดพยศก็ยิ่งกระหน่ำตอกเสาเข็มจนหนูพายต้องปล่อยเสียงออกมาทั้งน้ำตา
“แบบนี้ทั้งวันฉันก็ไม่เสร็จ!!”
“ฮึก!!”
อัคคีไซร้ไปที่ซอกคอก่อนจะกัดจนเป็นรอยและดูดสร้างรอยที่เรือนร่างจำนวนมาก สีแดงบนกายขาวมันปลุกอารมณ์ของอัคคีจนไม่สามารณ์หยุดได้เลย ไม่เสร็จคงนอนไม่หลับแน่
อื้ออ
“จะเก็บเสียงทำไมหนูพาย!! ร้องออกมาสิ!”
“ปล่อยฮืออ”
“จำไว้ว่าเธอเป็นคนของใครอย่าคิดพยศหรือประชดประชัน เธอไม่ได้สำคัญกับฉันขนาดนั้น ถ้ายังไม่หยุดฉันจะส่งเธอไปอยู่เลาจน์กับไอ้หมอ!!”
ปัก!! ปัก!!!! ปัก!!!!
อัคคีปล่อยน้ำรักใ
