เธอเดินอย่างหวาดระแวงจนรีบหันกลับไปทันทีที่หยุดเดิน ก็พบเงาเดินหายเข้าไปหลังกำแพง เธอไม่กล้าพอจะเดินกลับไปดู จึงรีบเดินจ้ำกลับไปยังซอยบ้าน ที่ผ่านมาเธอไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ ไม่เคยกลัวแม้จะกลับดึกๆดื่นๆ กระทั่งวันนี้กลับน่ากลัวอย่าบอกไม่ถูก
พอเดินเลี้ยวเข้าซอยบ้านมา มันเริ่มมืดเพราะเป็นสลัม สองข้างเป็นกำแพงปูน เสียงฝีเท้าของเธอที่กำลังเดินมันเลยก้องจนได้ยินชัด แต่มันกลับมีเสียงฝีเท้าอีกคู่ที่ดังเช่นกัน และยิ่งเธอเดินเร็ว ฝีเท้าคู่นั้นก็ยิ่งเดินเร็วตามไปเรื่อยๆ
ใบบัวที่กลัวเต็มขั้นก็แทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่ เธอเดินกอดกระเป๋าอย่างระมัดระวังก่อนจะตัดสินใจวิ่งเข้าซอยไป และเหมือนฝีเท้านั้นจะวิ่งตามเธอเช่นกัน ในจังหวะที่รู้สึกจวนตัวเธอก็กลั้นใจสุดชีวิตวิ่งไปข้างหน้า
ผลั่ก!!! กระเป๋าที่วิ่งกอดมาหล่นลงพื้น แต่ใบบัวไม่กล้าหันหลังกลับไปเก็บ เธอน้ำตานองหน้าเพราะความกลัว แต่จู่ๆกลับเห็นคนตรงหน้าที่ยื
