ใบบัวเดินทำนั่นนี่เก็บหนังสือโดยที่ไม่ได้รู้สึกแปลกที่ไอคิวนั่งอยู่ในห้องสักนิด เธอเหมือนชินกับการที่มีเขาเข้ามาในบ้านแล้วแบบนั้น เพื่อเป็นการค่าเวลา ใบบัวจึงหยิบหนังสือที่ซื้อมาขึ้นอ่าน แต่ขมวดคิ้วจนเป็นผม
"ทำไมคิ้วผูกโบว์แบบนั้น??" ไอคิวเอ่ย
"อ่านแล้วงง"
"ไหน อ่อนี่ไง เอาดินสอมา"
ไอคิวเริ่มเขียนสูตรการคำนวนให้เธอดู มันกลายเป็นการติวไปแล้วจริงๆ กระทั่งใบบัวรู้สึกว่าเธออยู่ใกล้ชิดไอคิวมาเกินไปจนลมหายใจชนกัน
"อื้อออ พี่ไอคิว เดี๋ยวพ่อมาเห็น!"
"จะมาเห็นได้ยังไง ฉันล้อคประตูแล้ว เธอก็อย่าเสียงดังซิ"
"พี่!!! อื้ออ"
จู่ๆไอคิวก็อุ้มเธอขึ้นคร่อมตัก ก่อนรั้งเธอมากดจูบ ครั้งนี้ใบบัวกลับเริ่มเคริ้มกับจูบของเขา จนเธอปล่อยให้ไอคิวจูบอยู่นานสองนาน รู้ตัวอีกทีใบหน้าหล่อๆก็ไซ้ไปตามซอกคอและเริ่มลงไปจนถึงเนินอก มืออีกข้างของเขาคือไวมาก มันปลดตะขอเสื้อในของเธอหลุดจนเธอสะดุ้ง
"พะ..พี่ไอคิว"
"หอม"
