ความรู้สึกดี ๆ
377 คำ
ตอนที่ 12
ย้อนไปเมื่อสามีปีที่แล้ว
‘ไม่ต้องห่วงเพื่อน ทั้งลูกและเมีย ฉันจะดูและให้เป็นอย่างดี อย่าห่วงไปเลย’
‘ขอบใจเพื่อน’
‘ถ้าหนูอัปสรเรียบจบกลับมาเมื่อไหร่ ฉันจะมาสู่ขอหนูอัปสรให้แต่งงานกับลูกชายของฉัน’
‘ขอบใจมากเพื่อน ได้ฟังแกพูดแบบนี้ ฉันคงนอนตายตาหลับแล้วล่ะ’
‘ใจเย็น ๆ สิเพื่อน แกต้องมีโอกาสหายสิวะ อย่าเพิ่งท้อ’
‘แกรับปากฉันแล้ว ต้องทำตามสัญญานะวาทิต’
‘เฮ้ย!.. แกก็รู้นี่ว่า ฉันคำไหนคำนั้นอยู่แล้ว สัญญาเพื่อน’
ก่อนคมสันบิดาของตรีอัปสรจะเสียชีวิต วาทิตสัญญาว่าเขาจะเลี้ยงดูภรรยาและลูกของคมสันให้ดีที่สุด และช่วยบริหารธุรกิจไร่ชาของเขา เพราะวิภาวรรณไม่มีความรู้ในการทำธุรกิจ ลูกสาวก็ไปเรียนไกลถึงญี่ปุ่น จึงต้องยกกิจการให้วาทิตดูแลตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
“พี่ยินดีช่วยเหลือวรรณทุกอย่าง มีอะไรก็ปรึกษาพี่ได้นะ”
“วรรณไม่มีความรู้ แล้วก็เหลือกันแค่สองแม่ลูก แล้วลูกสาวก็ไปเรียนไกลถึงญี่ปุ่น”
“พี่สัญญากับคมสันเอาไว้แล้ว ว่าหนูอัปสรกลับมาเมื่อไหร่ จะให้แต่งงานกับลูกชายของพี่ทันที”
“เรื่องกิจการของไร่ชาไม่ต้องเป็นห่วงนะเดี๋ยวพี่จะดูแลให้ ปลูกได้เท่าไหร่ ก็ส่งมาโรงงานผลิตชาของพี่ได้เลย”
“ถ้าพี่อยากซื้อไร่ของเรา วรรณก็ยินดีขายนะคะ”
“วรรณไปคุยกับลูกสาวก่อนเถอะ เห็นว่าพินัยกรรมคมสันยกให้อัปสรไม่ใช่เหรอ”
“พี่จะช่วยวรรณเรื่องในไร่เอง ส่วนค่าเรียนของอัปสรพี่จะเป็นคนจ่ายให้ทั้งหมดนะ อย่าห่วงเลย พี่จะมาบริหารไร่ชาให้ก่อน ถ้าลูกของเราทั้งสองกลับมาพี่จะมาขอหนูอัปสรให้เจ้าวายุลูกชายของพี่นะ”
“ลูกชายพี่ก็มีคนเดียว ลูกสาววรรณก็มีคนเดียว ถ้าเค้ากลับมาอยู่ที่นี่แล้วทั้งสองรักกันอย่างที่เราคิดไว้ก็คงจะดีนะคะ"
“เอาเถอะ ถ้าทั้งสองคนไม่รักกันจริง ๆ ขึ้นมา พี่ก็จะไม่ขัดขวาง”
“ขอบคุณค่ะ พี่วาทิต”
- ผู้เขียน
