ตอนที่ 11
‘ผมขอเวลาสักหน่อยนะครับ คุณพ่อ’
‘ได้สิ แต่เวลาที่หนูตรีอัปสรอยู่ที่นี่ แกห้ามควงผู้หญิงคนไหนเข้ามาในบริษัทเด็ดขาดเข้าใจมั้ย’
‘โถ่ว!!!.. คุณพ่อครับ มันก็ต้องมีบ้างสิครับ นี่ผมก็ยอมให้เธอมาเป็นเลขาฯ ของผมแล้วนะครับ’
‘แกไม่มีสิทธิ์ ต่อรองอะไรทั้งนั้น แกคิดเหรอว่าผู้หญิงพวกนั้นจะรักแกจริง ๆ หากแกเหลือแค่ตัวเปล่า’
‘ผมถามจริง ๆ เถอะครับ คุณแม่ก็เสียไปตั้งนานแล้ว ทำไมคุณพ่อไม่หาใครสักคน ผมว่าตรีอัปสรก็เหมาะกับคุณพ่อนะครับ’
‘ที่แกพูดมาก็จริง ถ้าฉันยังหนุ่มยังแน่นเหมือนแกละก็ ฉันไปขอหนูตรีอัปสรเค้าแต่งงานไปนานแล้ว ไม่ต้องรอให้ถึงแกหรอก’
‘ก็เอาสิครับคุณพ่อ ผมจะเป็นเถ้าแกให้ ฮ่า ๆ ’
‘ไอ้ลูกเวร ฉันประชดโว้ย! ถ้าภายในปีนี้แกไม่ยอมขอหนูตรีอัปสรเค้าเป็นแฟนละก็ อย่าหวังว่าจะได้อะไรจากฉัน’
หากลูกชายยอมเป็นแฟนกับตรีอัปสร ตนจะยกตำแหน่งประธานบริษัทให้ รวมไปถึงสิทธิ์ในมรดกทั้งหมด แต่ถ้าหากยอมถึงขั้นแต่งงานและมีหลานเอาไว้สืบสกุลได้ วายุจะได้ทุกสิ่งทุกอย่างตามที่เขาต้องการ
หลังจากตรีอัปสรกลับไป คุณวาทิตก็นั่งนึกอะไรเพลิน ๆ ก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความดีใจ
ตรีอัปสรกลับถึงบ้าน เห็นมารดายืนล้างจานอยู่คนเดียว จึงเดินเข้าไปหาเพื่อปรึกษาเรื่องนี้กับคุณแม่ของเธอ ระหว่างที่ช่วยคุณแม่ของเธอล้างจากอยู่ หญิงสาวก็เอ่ยถามผู้เป็นมารดา
“คุณแม่คะ หนูไม่อยากไปญี่ปุ่นกับพี่วายุเลย” มารดาหยุดแล้วหันมองหน้าบุตรสาว
“ทำไมล่ะลูก ก็ในเมื่อคุณลุงวาทิตเขาต้องการแบบนั้น”
“คุณแม่ยกเลิกสัญญาบ้า ๆ บอ ๆ นี้เถอะค่ะ ไหน ๆ คุณพ่อก็ไม่อยู่แล้ว” มารดาถอนหายใจอีกครั้ง
“แม่ก็เห็นใจหนูนะ แต่ว่าคุณลุงวาทิตเค้ามีพระคุณกับหนูมากนะลูก ตั้งแต่ที่คุณพ่อหนูเสียไป ก็ได้คุณลุงวาทิตเนี่ยแหละ คอยส่งเสียหนูเล่าเรียนจนจบ ลำพังแม่เองคงไม่มีปัญญาถึงขนาดนั้น”
“เฮ่อ!.. นี่หนูต้องทนไปถึงเมื่อไหร่กันนะ”
“เอาเถอะลูก ถ้าพี่เค้าเบื่อขี้หน้าหนูจริง ๆ เขาก็จะอยู่ห่าง ๆ หนูไปเองแหละ แต่แม่ว่ามันก็ปลอดภัยดีนะ เพราะเขาคงไม่กล้ายุ่งกลับลูกสาวของแม่หรอก” มารดาคิดในทางที่ดี ก่อนจะยิ้มให้ลูกสาว
“.................” ตรีอัปสรพูดอะไรไม่ออกเอาแต่ถอนหายใจ
“โบราณว่าไว้เกลียดสิ่งไหนมักได้สิ่งนั้นนะลูก”
ตรีอัปสรนั่งถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า นี่หล่อนเพียงแค่ทำงานร่วมกับเขาไม่ถึงเดือน ก็รู้สึกห่อเหี่ยวหัวใจจนแทบไม่อยากทำอะไร และหากต้องไปนอนค้างอ้างแรมด้วยกันไกลถึงญี่ปุ่นอีกละก็!...
หากไม่ใช่เพราะคำขอร้องจากคุณวาทิตผู้มีพระคุณ เธอจะไม่ยอมลงทุนเอาชีวิตอันสงบสุขไปเฉียดเข้าใกล้ลูกชายเพลย์บอยของเขาเป็นอันขาด!
“ท่องไว้เอาไว้นะลูก...เพื่อคุณลุงวาทิต” ผู้เป็นมารดารีบบอกบุตรสาว
ใบหน้าขาวใสไร้การตกแต่งจนขาวซีด ริมฝีปากที่มีสีระเรื่อสวยถูก กลบทับด้วยลิปสติกสีจางจนทำให้ดูไร้สีสัน ตากลมโตถูกซ่อนไว้หลังแว่นตาอันหนาเตอะที่ทำให้หล่อนดูจืดชืดแล้วก็เชยเอามาก ๆ แถมยังมีผมม้าปกเอาไว้จนเต็มหน้าผาก