ไม่นานนักลิฟต์ก็พาทั้งคู่มาถึงชั้นทำงาน หญิงสาวหันไปมองรอบ ๆ ก่อนจะสะบัดหัวเบา ๆ เมื่อภาพในอดีตค่อย ๆ เข้ามาในหัวทีละนิด
อาเรสเดินนำหน้าไปไม่กี่ก้าวก็หันมามองเธอ เมื่อเห็นว่าขนมหวานดูสีหน้าไม่ค่อยดีจึงเดินมาหาก่อนจะถามด้วยความเป็นห่วง
“คุณปวดหัวเหรอ”
“เปล่าค่ะ ฉันไม่เป็นอะไร”
“ถ้าไม่ไหว บอกผมเลยนะ อย่าฝืน”
“ค่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไรจริง ๆ แค่รู้สึกคุ้นเคยกับที่นี่เท่านั้น”
“ต้องคุ้นอยู่แล้ว คุณเป็นเลขาของผม ส่วนผมเป็นเจ้านายของคุณ เราสองคนทำงานกันที่นี่”
คราวนี้หญิงสาวพยักหน้ารับไม่โต้เถียง อาเรสจึงพาเธอมานั่งที่โต๊ะทำงานตัวเดิมซึ่งไม่ได้ใช้งานมาหลายวัน
กัปตันมาถึงพอดีจึงเข้ามาสอบถามอาการของขนมหวานด้วยความเป็นห่วง นับตั้งแต่เธอประสบอุบัติเหตุเขายังไม่มีโอกาสได้ไปเยี่ยมเลย เพราะต้องทำงานหลายอย่างทั้งงานของตนเอง งานของอาเรสรวมถึงงานของขนมหวาน ดีที่เจ้านายบอกว่าปลายปีนี้เอาโบนัสไปส
