ตกเย็นหลังจากขนมหวานตื่นขึ้นมานั่งดูโทรทัศน์ได้ไม่นานก็มีแขกมาเยี่ยมถึงคอนโด หลายวันมานี้ผู้กองหนุ่มยุ่งอยู่กับภารกิจลับจึงไม่มีโอกาสไปเยี่ยมขนมหวานเลยนับตั้งแต่ครั้งแรก พอรู้ว่าเธอออกจากโรงพยาบาลแล้วก็รีบมาหาทันทีพร้อมกับของเยี่ยมมากมายอีกเช่นเคย
“คุณเป็นใครแล้วนะคะ ฉันจำชื่อของคุณไม่ได้”
เธอเอ่ยถามหลังจากเพ่งมองใบหน้าของผู้กองสุดหล่อมาหลายนาที แต่ก็จำไม่ได้ว่าเขาคือใคร ถึงแม้วันก่อนเขาจะแนะนำตัวแล้วแต่เธอก็ยังลืมจึงเอียงคอเล็กน้อยในขณะถามพลางใช้ความคิด เธอจำได้ว่าผู้ชายคนนี้เคยไปเยี่ยมตนเองที่โรงพยาบาลแต่จำชื่อไม่ได้จริง ๆ อะไร
กุน ๆ นี่แหละ
“ไหนอาเรสบอกว่าคุณจำได้แล้ว” โชติกรณ์หันไปมองหน้าเพื่อนด้วยสีหน้าตกใจก่อนจะหันมาถามขนมหวาน ถึงเขาจะไม่ได้มาเยี่ยมเธอแต่ก็ถามอาการของเธอจากอาเรสตลอด ไหนเพื่อนสนิทบอกว่าขนมหวานจำได้แล้ว
“กูบอกมึงว่า เธอจำได้เป็นบางอย่าง บางคน”
“สรุปคือ ยังไม่หา
