เธอเคยฝึกงานกับรุ่นพี่ ในการถ่ายทำสารคดีสั้นๆ ในป่าห่างไกลความเจริญ และรุ่นพี่ทุกคนจะชี้ให้เห็นถึงการหยิบยื่นสิ่งของให้กับคนพื้นเมือง เพื่อเขาจะได้อำนวยความสะดวกให้เราเต็มที่และเขาก็มีรายได้เพิ่มขึ้น ส่วนเราก็ได้รับการดูแลที่ดี รสมือของสาวๆ ชาวป่าครั้งนั้น เธอรู้ว่ามันไม่ได้อร่อยมากมาย แต่มันก็ดีกว่ากินอาหารแห้งๆ แข็งๆ เย็นๆ เมื่อมีอาหารร้อนๆ สุกใหม่อยู่ตรงหน้า
กลุ่มคนกลุ่มใหญ่ร่วมรับประทานอาหารบนเสื่อ เสียงพูดคุยจ้อกแจ้กและต่างก็แย่งกันเอาใจแคสเตอร์ คอยบริการเขาจนกับข้าวย้ายจากจานกลางวง ไปอยู่ในจานข้าวของชายหนุ่มจนพูนเกือบล้น
“พอๆ ครับ ผมไม่กินเผ็ด ใครช่วยเอาจานนี้ไปกินแทนผมหน่อยได้ไหม!!? เสียดายของครับ”
หนุ่มคนหนึ่งรับเอาไปด้วยความยินดี กับข้าวพูนจนเกือบล้น ผสมกันจนแยกไม่ออกว่าอันไหนลาบอันไหนผัดผัก และตากล้องหนุ่มรับประทานไม่ได้เมื่อลิ้นเขาไม่ชินกับอาหารรสจัดจ้าน
ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นจา
