บริษัทนั่นฉันจะเป็นคนทำลายเอง

704 คำ
นี่~~ซาจังจ๋า วันนี้เป็นวันหยุดของซาจังใช่ม้าา งั้นเรามาทำไอนั่นกันไหม ปะ..ไปเดตแบบในซีรี่ย์ น่ะเค้าอยากลองทำดูอ่าา.. อะไรล่ะนั่นฉันไม่มีเวลามาเล่นไร้สาระกับเธอหรอกนะถ้าพูดถึงวันหยุดก็ต้องนอนอยู่บ้านทั้งวันสิ.. แล้วอีกอย่างฉันก็มีงานที่ต้องทำให้เสร็จอยู่คงไปกับมาเอะไม่ได้หรอกนะ.. มาเอะทำหน้าหงอยใส่จนสุดท้ายซาคุก็ต้องยอมไปกับมาเอะด้วยแบบไม่เต็มใจแต่เธอก็ไม่สามารถทนเห็นมาเอะทำหน้าหงอยได้ดูเหมือว่าเธอจะลืมไปว่ามาเอะนั้นเป็นจิ้งจอกจอมเจ้าเล่ห์.. ทั้งสองคนได้เที่ยวเล่นกันอย่างสนุกสนาน(จริงๆมีแค่มาเอะคนเดียวที่สนุก) จนกระทั่งได้เดินไปเจอเข้ากับหัวหน้างานที่บริษัทเก่าของซาคุ..ดูเหมือนว่าเธอจะนึกถึงเรื่องที่เธอนั้นถูกฆ่าตายจนทำให้เธอนั้นสลบไป.. พอเธอได้สติเธอก็ได้เห็นภาพของมาเอะที่กำลังร้องเพราะคิดว่าตัวเองเป็นต้นเหตุที่ทำให้ฉันสลบ ไปอีกทั้งยังมีคุณโอโรจิกับรุ่นพี่อุซุเมะอยู่ข้างๆเธออีกด้วย... ซาจัง~~ได้สติแล้วหรอฉันขอโทษนะที่บังคับให้เธอออกไปเดตกับฉันทั้งที่เธอก็บอกว่าไม่อยากไปแท้ๆเธอคงจะเหนื่อยมากสินะ..( ´△`) ซาคุได้อธิบายให้มาเอะฟังเกี่ยวกับเรื่องที่เธอสลบไปว่ามันไม่ใช่เพราะมาเอะแต่เพราะเธอได้ไปเจอเข้ากับคนที่ฆ่าเธอนั่นเอง.. มาเอะจังจากที่ร้องไห้อยู่ก็ได้หยุดร้องแล้วเปลี่ยนสีหน้ากลายเป็นสีหน้าที่เคร่งเครียดและโกรธแค้นอะไรบางอย่างแทนดูเหมือนว่าเธอจะโกรธมากๆ แต่เธอก็ไม่แสดงสีหน้านี้ให้ซาคุเห็นแต่เธอนั้นทำเป็นร่าเริงและยิ้มแย้มให้ซาคุแทน.. หลังจากนั้นทั้งสามคนก็ได้ออกจากห้องของซาคุเพื่อจะเธอนั้นได้พักผ่อนแต่จริงๆแล้วทั้งสามมีเป้าหมายเดียวกันคือจะไปกำจัดปีศาจที่ฆ่าซาคุและทำลายบริษัททิ้งซะ.. แต่ดูเหมือนว่ามาเอะจะห้ามทั้งสองเอาไว้แล้วให้เหตุผลว่าถ้าไปกันหมดแล้วเกิดศัตรูบุกเข้ามาหาซาคุมันจะแย่เอาถึงแม้ว่าจริงๆแล้วตัวเธออยากจะข้างๆซาคุก็เถอะแต่เรื่องในคราวเธอต้องเป็นคนจัดการเอง.. โอจังได้ยินมาเอะพูดถึงขนาดนั้นก็เลยยอมให้ มาเอะไปโดยที่เธอกับซุเมะจังจะเป็นคนอยู่เฝ้า ซาคุให้เอง.. มาเอะได้กล่าวขอบคุณและได้มุ่งหน้าไปที่บริษัทเก่าของซาคุทันที.. ดูเหมือนว่าตอนนี้บริษัทเก่าของพวกซาคุจะเต็มไปด้วยเหล่าปีศาจเพราะว่ามาเอะนั้นสัมผัสไม่ได้ถึงกลิ่นอายของมนุษย์เลยกลับกันแล้วเธอสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างในชั้นใต้ดินของบริษัทที่ดูจะมีพลังมหาศาลและชั่วร้ายมากๆแต่ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องดีสำหรับเธอเพราะว่าเธอนั้นจะได้อาละวาดเต็มที่ได้โดยไม่ต้องออมมือ.. มาเอะได้ใช้คาถาห้วงมิติแยกบริษัทนี้ออกจากโลกแห่งความเป็นจริงและได้เข้าปะทะกับปีศาจที่อยู่ในบริษัททั้งหมดอย่างดุเดือด.. "ตัดภาพมาที่ทางฝั่งของพวกโอจัง" นี่~โอจังจะไม่เป็นไรจริงๆหรอที่ให้มาเอะไปคน เดียวน่ะฉันเป็นห่วงจัง. หึ.หึ.หึ. นายท่านเป็นห่วงมาเอะงั้นหรอเจ้าคะ.. มันใช่เวลามาหัวเราะหรอแล้วโอจังไม่เป็นห่วงมาเอะบ้างหรอเป็นพี่น้องกันนี่นา.. เพราะว่าเป็นพี่น้องกันไงเจ้าคะถึงรู้ว่าถ้าเป็นเด็กคนนั้นในตอนนี้ล่ะก็ไม่เป็นไรแน่.คนที่ขี้แงและเอาแต่หลบอยู่ข้างหลังข้าในตอนนั้นพูดออกมาเองเลยว่าจะจัดการเองแล้วมีเหตุผลอะไรที่ข้าต้องเป็นห่วงด้วยงั้นหรอเจ้าคะ..
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม