ชีวิตประจำวันของฉันกับโอจัง

กาชาโดคุโระ

มาเอะได้เข้าปะทะและสังหารปีศาจในบริษัทจนหมดสิ้นแต่ดูเหมือนว่าจะไม่เจอตัวหัวหน้าบริษัท

ในขณะที่มาเอะกำลังหาตัวหัวหน้าอยู่นั้นดูเหมือนว่าร่างของพวกปีศาจที่มาเอะได้สังหารไปนั้นจะหายไปและรวมตัวกันกลายเป็นก้อนพลังงานบางอย่างและมุ่งตรงไปที่ชั้นใต้ดินของบริษัท...

แค้น..แค้น..แค้นเหลือเกิน. เสียงของอะไรบางอย่างดังออกมาจากห้องใต้ดินทันใดนั้นเองก็ปรากฎร่างของโครงกระดูกยักษ์ขึ้นมาต่อหน้าของมาเอะ..

"อย่างงี้นี่เอง~~ที่ปีศาจพวกนั้นหายไปเป็นฝีมือของแกเองสินนะ วิญญาณแค้นจอมกระหายเลือด

"กาชาโดคุโระ. ไม่คิดเลยว่าจะหลบอยู่ที่นี่มาตลอดโดยที่ข้าไม่รู้.."

หลังจากสิ้นเสียงพูดของมาเอะดูเหมือนว่าทั้งบริษัทจะสลายหายไปและกลายเป็นอณูวิญญาณไปเพิ่มพลังให้แก่ตัวของกาชาโดคุโระ..

"เห้อ~ยุ่งยากแล้วสิถ้าเป็นแบบนี้มีหวังจัดการในทันทีไม่ได้แหงๆมีแต่ต้องสู้จนกว่าจะหายไปเองสินะแล้วพลังขนาดนี้ต้องใช้เวลากี่วันถึงจะหายไปล่ะทั้งที่ฉันอยากจะรีบกลับไปกอดซาจังแท้ๆ.."

(กาชาโดคุโระเป็นวิญญาณแค้นที่ไม่สามารถถูกทำลายได้ วิธีที่จะกำจัดคือต้องปล่อยให้ความแค้นหมดลงแล้วหายไปเอง)

การต่อสู้ระหว่างมาเอะและกาชาโดคุโระได้ดำเนินไปเลื่อยๆจนเวลาได้ผ่านไปถึง1เดือนดูเหมือนว่าในที่สุดพลังความแค้นของกาชาโดคุโระก็ได้หมดลงและได้ปรากฎร่างของเด็กสาวตัวน้อยน่ารักที่มีผมสีม่วงและในตาเป็นรูปหัวกระโหลก..

เด็กสาวได้กล่าวคำขอบคุณแก่มาเอะที่ได้ช่วยให้พลังความแค้นในตัวของเธอนั้นหายไปหลังจากนั้นก็ได้มีสิ่งที่น่าจะเป็นยมทูตปรากฎตัวขึ้นและกำลังจะพาตัวของเธอนั้นไปชดใช้กรรมที่ทำร้ายผู้คนในนรก แต่ดูเหมือนว่าทางมาเอะจะยอม..

"นี่~ไอ้เจ้าพวกโลลิค่อนชุดดำจะพาเด็กคนนั้นไปไหนฉันยังคุยกับเด็กคนนั้นไม่เสร็จเลยนะ"

"หุบปากซะเจ้าปีศาจชั้นต่ำเด็กคนนี้ได้ทำการดูดกลืนวิญญาณของผู้คนและปีศาจเป็นจำนวนมากซึ่งมันผิดกฎของสวรรค์และนรกการปล่อยเด็กนี่เอาไว้อาจจะเป็นอันตรายต่อนรกและสวรรค์ในภายหลังได้หากเจ้าคิดมาขวางข้าจะจัดการเจ้าด้วยซะเลยย"

มาเอะได้ยินดังเลยของขึ้นก็เลยได้ทำการสังหารยมทูตทั้งสองข้อหาที่มาดูหมิ่นตนมาเป็นปีศาจชั้นต่ำ..

"อ๊าา..แย่แน่แบบนี้นี่เราเผลอไปสังหารยมทูตเข้าอีกไม่นานยมทูตระดับสูงต้องโผล่มาแน่เลยต้องรีบหนีซะแล้ว.."

มาเอะพูดยังพูดไม่ทันขาดคำยมทูตระดับสูงห้าตนก็ได้มาปรากฎขึ้นตรงหน้าเธอ..

"ชิ แย่ละสิเราในตอนนี้แค่ยมทูตระดับสูงหนึ่งตนก็ตึงมือแล้วแท้ๆแต่เล่นมาถึงห้าตนเลยหรอถ้าหากว่าเราอยู่ในสภาพเต็มร้อยล่ะก็..."

มาเอะได้ทำการคลายคาถาห้วงมิติของเธอออกเพื่อที่จะสามารถขอความช่วยจากโอโรจิได้แต่ดูเหมือนว่าพวกยมทูตจะพกอุปกรณ์บางอย่างที่สามารถกางห้วงมิติได้เหมือนเธอและได้กางทับห้วงมิติของเธอไว้แล้ว

"ไอ้เจ้าอุปกรณ์นั่นมันอะไรเนี้ยย~แต่แบบนี้แย่แล้วแฮะช่วยไม่ได้ช่วยไม่ได้ถ้าเป็นแบบนี้ก็มีแต่ต้องสู้ตายเท่านั้น"

"หนูก็จะช่วยพี่สาวสู้ด้วยเพราะพี่สาวมาปกป้องหนูถึงได้เป็นแบบนี้ (เสียงของชาโดคุโระดังขึ้น)"

"ฉันไม่ได้ตั้งใจจะช่วยเธอหรอกนะเพียงแต่เจ้านั้นมันน่าหมันไส้ก็แค่นั้นเองช่วยไม่ได้นะแต่ต้องขอยืมแรงเธอหน่อยแล้ว ย๊าาาาา~"

การต่อสู้ของพวกมาเอะกับเหล่ายมทูตกำลังจะเริ่มขึ้นแต่ทว่า.

(ปัง..ปัง..ปัง. ตู้มมมม~~)

"ห้วงมิติกำลังถูกทำลายนี่มันฝีมือของใครกัน"

สิ่งที่ปรากฎอยู่ตรงหน้าของพวกมาเอะและเหล่ายมทูตคือภาพของสาวสวยผู้มีผมสีขาวดวงตาสีแดงและกำลังสวมชุดเมดอยู่..นั่นเอง

"ก็ว่าผ่านไป1วันแล้วทำไมถึงยังไม่กลับมาอ๋อไม่สิถ้าในห้วงมิตินี้น่าจะผ่านไป1เดือนสินะ..ว่าแต่ดูเหมือนพวกยมทูตจะเอ็นดูน้องสาวของข้าน่าดูเลยนะถ้าไม่รังเกลียดล่ะก็จะลองมาเล่นกับข้าดูสักหน่อยไหม"