EP 27
1112 คำ
ใบหน้าสวยซุกไว้กับหมอน ในใจก็ให้เกลียดตัวเองที่เผลอไปกับบทรักของเขาที่เกือบจะเริ่มตั้งแต่เช้าได้ขนาดนี้ โชคดีที่เขาหนีไปก่อน ไม่อย่างนั้นอะไรๆ ก็คงจะดำเนินต่อไปโดยที่ตัวเองไม่คิดจะขัดขืนเขาอีกแต่ไปแล้วเป็นแน่
“อุ๊ย!!!”
แต่เขาก็กลับขึ้นมาบนเตียงเมื่อเพียงเดินไปลั่นดานประตูเท่านั้น แล้วใช้มือดึงร่างที่ตะแคงอยู่เป็นนอนหงายก่อนจะทาบกายอันอบอุ่นลงไปหาอีกกายที่ตะลึงกับการมาของเขาอีกครั้ง ทว่าก็ไม่มีสิทธิ์ต่อต้านหรือขัดขืนใดๆ เมื่อเขาครอบครองกลีบกุหลาบนุ่มเอาไว้อย่างรวดเร็ว
ก่อนจะรีบปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากกายอย่างเร่งรีบ เมื่อความหิวโหยแล่นเข้ามาเล่นงาน จนไม่อาจจะทานทนให้พ้นวันไป หากไม่ได้ปลดปล่อยไปหาอีกหาย ที่แม้ไม่ได้มีกิริยาใดๆ ตอบโต้ ก็เสมือนยั่วยุให้เนื้อหนุ่มกระตุกเต้นแตกแถวได้เป็นอย่างดีแล้ว
ดวงตาคู่สวยรีบปิดลงทันที เมื่อบ็อกเซอร์หลุดออกจากบั้นท้ายแข็งแรงของเขา เพราะไม่อยากพานพบกับกายกำยำเครียดขึงตึงเต่ง ผงาดกล้าพร้อมจะท้าทายศึกหนักหนาสาหัส อันใกล้จะมาถึงอย่างไม่หวาดกลัวหรือระย่นย่อต่อขวากหนามใดๆ อีก
สิงหรัฐถึงกับแอบขำกับท่าทีอันเอียงอายนั้น และไม่เข้าใจว่าจะอายไปทำไมกัน ในเมื่อที่ผ่านๆ มา เขาก็เปลือยล่อนจ้อนให้เห็นทุกครั้ง แต่ก็ตระหนักได้ว่าเจ้าหล่อนจะเห็นได้ยังไงกัน ในเมื่อเอาแต่ปิดตาหนีหน้าเขาเป็นนิจ ทั้งหมั่นไส้ ทั้งขำ และทั้งเอ็นดูในเวลาเดียวกัน
“ผู้หญิงนับร้อยที่ชื่นชมความงามของผม แต่ทำไมคุณถึงต้องปิดตาหนีหน้าผมตลอดเลยล่ะ ทำไมไม่มองผมเหมือนที่ผมกำลังจ้องมองคุณอยู่ไง”
เขากระซิบกระซาบข้างหู แทนที่อีกคนจะทำตามคำแนะนำของเขา กลับหลับตาแน่นหนักกว่าเมื่อครู่อีก ประหนึ่งเกรงกลัวเขาจะบีบบังคับให้ลืมขึ้นไปมองสิ่งไม่ประสงค์ สิ่งไม่พึงอยากเห็น สิ่งไม่พึงอยากสัมผัสก็ไม่ปาน ใบหน้าหล่อเหลายิ้มออกมาด้วยความขำ และไม่คิดจะถือสาหากว่าสาวเจ้าไม่อยากทำตาม
“ตามใจ ไม่อยากเห็นหน้าหล่อของผมก็ช่าง แต่ผมจะดูคุณทุกซอกทุกมุมเชียวล่ะ”
ไม่ว่าเปล่า เขายังวาดสองแขนไปประคองสองน่องเรียวอย่างเชื่องช้า เคลื่อนกายาเปลือยเปล่าลงไปหากายสาวอันเย้ายวน เชิญชวนให้เข้าหาอย่างไม่ยากเย็น ก่อนจะค่อยๆ ลิ้มลองอย่างหิวกระหาย
“อื๊อ”
จนกายสาวกระตุกวาบเพราะความตกใจ วาบหวิวและโหวงเหวงจิตใจ กับปลายลิ้นอันชำนาญการของเขา ปลุกเร้าให้หนอนบ่อนไส้ที่ซุกซ่อนอยู่ภายในออกมาร่ายรำยั่วยุให้อารมณ์สิเน่หาผลิบานออกมาอีกครั้งอย่างยากจะต่อต้านใดๆ ได้
ความหวานไหว ตื่นเต้นเริ่มระบายพร่างพรายอยู่ในตัว แล่นปราดไปตามเส้นเอ็นทั่วกาย แล้วค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นเปลวไฟให้ร้อนรุ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เมื่อเขาจงใจจะทำให้เจ้าของเกสรนุ่มตอบสนองความต้องการให้จงได้ด้วยปลายลิ้นอันช่ำชอง
“อือ”
เสียงครวญครางที่ไม่อาจควบคุมได้ดังแผ่วเบาออกมาอีกครั้ง เมื่อเขาสำรวจกลีบเกสรไปทั่วถ้วนด้วยอาวุธร้ายเดิม วิธีเดิมๆ สถานที่เดิมๆ แต่กลับเพิ่มไฟราคะให้กับอีกกายได้อย่างดียิ่งและไม่น่าเชื่อ จนปากอิ่มต้องพยายามขบเม้มเสียงเอาไว้ไม่ให้เล็ดลอดออกมาให้เขาได้ยิน
สิงหรัฐขยับลุกขึ้นอย่างเร่งรีบ เพื่อประคองกายชายที่พร้อมเสียยิ่งกว่าพร้อมไปหาอีกกายที่มีสภาพไม่แพ้กัน แม้เจ้าของกายจะใช้ความพยายามอย่างยิ่งยวดในการหักห้ามเอาไว้ยังไง แต่เขาก็รู้ดีเพราะมีประจักษ์พยานสำคัญสำแดงออกให้เห็นเด่นชัดตรงหน้าแล้ว
“อื๊อ!!”
ปากอิ่มไม่ทันได้ตั้งตัว เสียงคร่ำครวญอย่างเจ็บปวดระคนพึงพอใจจึงหลุดลอดออกมาให้เขาได้ยิน เป็นเหตุให้ใบหน้าหล่อเหลาถึงกับยิ้ม แล้วพละกำลังอันมหาศาลแข็งแกร่งในกายที่มี ก็ถูกเรียกใช้ด้วยการพุ่งเข้าหาอีกร่างอย่างไม่ปรานีใดๆ เพราะรู้ดีว่ายังมีความหอมหวานซุกซ่อนอยู่ในนั้น
ดวงตาคู่คมมีประกายของไฟปรารถนาร่ายรำระยิบระยับจับจ้องไปหาดวงหน้าสวยบาดใจ หวานเย้ายวนใจ จนเขาเผลอหลงใหลได้ไม่อยากเย็นเลย กายหนุ่มเยี่ยมเยือนเข้าหากายสาวครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างเร็วรี่สลับเชื่องช้า
จนฝ่ามือบางต้องควานหาที่ยึดเหนี่ยวเอาไว้ เพราะถูกความหวานไหวแล่นมาจู่โจมอีกครั้ง ผ้าปูที่นอนจึงอยู่ใต้ฝ่ามือบางอันเครียดขึง ขณะที่กายสาวก็เครียดเกร็งไปแทบจะทุกเส้นเอ็น เมื่อเขารุกรานไม่หยุดยั้ง ไม่เว้นว่างให้หายใจเข้าปอดด้วยซ้ำ
“ไม่มีใครหนีสิ่งนี้พ้นหรอกคุณหญิงที่รัก ยอมรับซะเถอะว่าเรากำลังมีความสุขด้วยกัน”
สิ้นคำเขาก็จุดไฟแห่งความรุ่มร้อนกองมหึมา ให้ลุกโหมกระหน่ำเผาไหม้ไปทั่วกายสาวจนสั่นระริกไปถ้วนทั่ว ลามเลียไหลอาบไปหาอีกหายที่มีสายสัมผัสต่อกันเอาไว้อย่างแนบแน่นเนิ่นนานกระทั่งแน่นิ่งไปแทบจะพร้อมๆ กัน
เกือบเก้าโมงแล้วเมื่อเจ้าของใบหน้าสวยใสลืมตาตื่นขึ้น ข้างกายไร้วี่แววเจ้าของบ้านที่เป็นต้นเหตุทำให้ตัวเองต้องเหน็ดเหนื่อยถึงกับผล็อยหลับไป หลังบทรักอันนุ่มนวลจากเขาจบสิ้น และจำได้ว่าตอนปิดเปลือกตาลงนั้น มีวงแขนของเขาโอบกอดเอาไว้ แต่ตอนนี้เขาไปไหนเสีย
‘ไปตายได้ก็น่าจะดี’ ชั่วขณะจิตคิดแบบนี้ แต่ก็กังขาในนาทีต่อมาว่า
‘อยากให้เป็นอย่างนั้นจริงหรือ’ โทษฐานของการปล้นความสาวไปมันร้ายแรงถึงเพียงนี้เชียวหรือ แม้จะเกลียดชังเขายังไง แต่คำตอบในใจที่มีก็คือ
‘ไม่แน่นอน’
ที่มาของคำตอบไม่ใช่เพราะมีจิตเสน่หาในตัวเขาแน่ แต่เพราะความมีมนุษยธรรมอันดีที่ถูกปลูกฝังลงไปในสายเลือดต่างหาก เพราะจะคิดไตร่ตรองให้ดี ความสาวกับเงินยี่สิบล้านมันแทบจะเทียบกันไม่ได้ และกับเวลาหกเดือนที่เขายืดออกไปให้พี่ชายได้หาเงินมาไถ่บ้านอีก
- ผู้เขียน
