EP 34
1133 คำ
“เชิญคุณจีนที่ห้องนี้เลยครับ ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อน”
อีกครึ่งชั่วโมงต่อมา แม้มือจะไม่ว่างแต่หูก็แว่วเสียงของเขาเดินขึ้นบ้านมาพร้อมแขกแล้ว ไม่คิดจะสนใจ ไม่คิดจะออกไปดู เพราะต้องเร่งทำอีกสามอย่างให้เสร็จทันตามเวลาที่เขากำหนด
แต่เจ้าหนี้หนุ่มกลับเดินเข้ามายืนเอาไหล่พิงขอบประตูอยู่เงียบๆ เพื่อดูลาดเลา ว่าลูกหนี้สาวจะรับมือกับแขกกลุ่มแรกที่เขาตั้งใจเชิญมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยและไม่มีโอกาสพิเศษใดๆ นอกจากอยากทำให้ต้องเหนื่อยเท่านั้น
“คงจะอร่อยและออกมาหน้าตาดีนะ ไม่งั้นจะเสียชื่อหมด”
แม่ครัวที่กำลังวุ่นอยู่สะดุ้งน้อยๆ กับเสียง แล้วหันไปมองเขาด้วยสายตาเมินหมางเพียงชั่วครู่ก่อนจะหันกลับมาหางานต่อ เขาหรือจะแคร์กับท่าทางหยิ่งยโสโอหังนั่น เลยผละไปอาบน้ำอย่างเร่งด่วน เพราะอีกไม่นานแขกจะมาแล้ว และเพียงก้าวพ้นธรณีประตูมาก็ได้ยินเสียงรถแล่นมาจอดเป็นคันแรกแล้ว
“เชิญด้านบนเลยครับคุณอัญ แล้วหอบอะไรมาด้วยครับ”
เขายิ้มรับแขกที่กัญญาวีร์เดาว่าคงจะเป็นสาวสวยแน่ ก็เสียงเขานุ่มนวลและยินดีปรีดายิ่ง จนเสียงดังไปถึงในครัวออกปานนั้น แต่ก็ไม่คิดจะสนใจหันไปมองอีก เพราะกำลังปรุงอาหารอย่างสุดท้าย หูก็ได้ยินเขาทักทายแขกคนอื่นๆ ที่ก็คงมาถึงแล้วเช่นกัน
อาหารจานต่างๆ ถูกยกไปจัดวางไว้บนโต๊ะอย่างละสองที่เพื่อให้พอกับจำนวนแขกในเวลาไม่นานนัก จานช้อนกับแก้วน้ำถูกจัดวางอย่างถูกหลัก ตามที่พี่สาวสอนมาไม่มีผิดเพี้ยน เพื่อรับรู้ว่าเขากำลังพาแขกเดินขึ้นบันไดมา
“เชิญเลยครับลุงด้วง ดาว! นี่ก็หอบอะไรมาด้วยครับผมบอกว่าไม่ต้อง”
สิงหรัฐรีบเอ่ยทักท้วง
“ไม่หอบไม่ได้หรอกครับคุณเนย์ ก็รายนี้เล่นออกไปตลาดซื้อของตั้งแต่รู้ว่าคุณเนย์เชิญมากินข้าวโน่นล่ะครับ”
ผู้รับเหมาพุงพลุ้ยออกตัว แล้วหันไปหาลูกสาวที่ถือตะกร้าหม้อชุปเนื้อชนิดเก็บความร้อนยิ้มแป้นยืนอยู่ข้างๆ แม้จะขัดเคืองที่มีอีกสาวน้องเจ้าของไร่กาแฟมาเป็นก้าง แต่ดุจดาวก็ตีหน้าตายได้สนิทยิ่งกว่านางเอกในละครน้ำเน่าอีก
“แล้วคุณอัญได้อะไรมาครับ”
ด้วงรีบทักคนคุ้นเคยด้วยรอยยิ้ม ให้กับสาวสวยและร่ำรวยไม่น้อยในละแวกนี้
“อ๋อ! หมึกทอดกระเทียมค่ะ ป้านากับพี่มายทำไว้ให้อัญเอามาฝากคุณเนย์ให้ได้ ย้ำแล้วย้ำอีกค่ะ”
“โห! งั้นฝากขอบคุณป้านากับคุณมายด้วยนะคะ เสียดายจังที่วันนี้ติดธุระไม่งั้นคงได้มากินด้วยกันแล้ว แต่ไม่เป็นไรครับ วันหน้ายังมีอีกค่อยนัดกันใหม่”
“ค่ะ”
“งั้น! เชิญนั่งเลยครับเดี๋ยวอาหารจะเย็นก่อน อีกหน่อยคุณจีนคงจะออกมา”
และเมื่อเห็นโต๊ะเรียบร้อยเขาจึงไม่รอรีที่จะนำแขกเป็นคนแรก “ดาวเอาซุปไปใส่ชามก่อนนะคะ” สาวสวยในเดรสสีขาวหิ้วตะกร้าเดินเข้าครัวอย่างคุ้นเคย
เชลยไถ่ถอนยืนถือโถข้าวรอให้แขกนั่งอยู่นั้น ให้หดหู่จิตใจในสภาพของตัวเองอย่างที่สุด เพราะดูช่างไร้เกียรติไร้ศักดิ์ศรีอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อนในชีวิต ที่ปกติจะเป็นคนนั่งให้ป้าปรุงคอยตักข้าวให้มาตลอด
แต่ตอนนี้ทุกอย่างหมุนกลับไปเป็นคนละเรื่อง แม้จะเสียใจยังไง แต่ก็คิดขึ้นได้ว่าตัวเองอยู่ในฐานะอะไร และทำไมเขาถึงจะต้องสนด้วย เลยพยายามข่มใจเอาไว้แล้วตักข้าวให้ทุกคน
“เดี๋ยวฝากเอาไปใส่จานด้วยนะคะ”
แต่อีกสาวกลับยื่นโถมาส่งสาวใช้ที่กำลังตักข้าว แล้วบอกกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลใบหน้าเจือยิ้มน้อยๆ
“รอจีนนานหรือเปล่าคะ ขอโทษด้วยค่ะออกมาช้า พอดีลูกน้องโทรมาถามเรื่องงานอยู่ค่ะ”
ทุกคนต่างหันไปมองเจ้าของร่างสูงโปร่งในเดรสสีดำผ้ายืด แนบเน้นสัดส่วนตั้งแต่ไหล่จรดเท้าเป็นตาเดียวกัน เว้นเสียก็แต่กัญญาวีร์ที่รีบเอาโถหมึกเดินเข้าครัวไป จะได้รีบเสร็จหน้าที่แล้วหนีเข้าห้องระหว่างรอให้เขากับแขกกินและคุยกัน ซึ่งเดาได้ไม่ยากว่าคงจะนานไม่น้อยกว่าสองชั่วโมงแน่
“ผมขอเบียร์หน่อยครับคุณหญิง”
แต่พอถือจานกลับออกมาวางเขาก็สั่งทันที ทำเอาทุกคนต่างหันไปมองสาวใช้วัยใสหน้าตาสะสวย ท่าทีสง่างามเป็นตาเดียวกัน และงุนงงกับสรรพนามที่เจ้าของบ้านหนุ่มเรียกไม่น้อย ซึ่งนั่นคือสิ่งที่เขาชอบและรอคอยมาหลายนาทีแล้ว
“ขอให้ลุงด้วงด้วยครับ ใครอยากได้บ้างครับ คุณหญิงจะได้เอามาให้ครบ”
ไม่มีใครตอบอะไร นอกจากงงกับคำว่า ‘คุณหญิง’ ของเขา ที่มีสองความหมายให้ต่างคนต่างคิด หนึ่งคือคนรับใช้นางนี้ชื่อหญิง กับสองคือมียศถาบรรดาศักดิ์เป็นคุณหญิง สิงหรัฐยิ้มอย่างพึงพอใจไม่น้อยในผลงานการเปิดตัวสาวใช้ผู้สูงศักดิ์
“ตายจริง! ผมมัวแต่ยุ่งจนลืมแนะนำให้ทุกคนรู้จัก หม่อมราชวงศ์กัญญาวีร์ รัตนนาวีหรือคนที่บ้านจะเรียกหญิงฟางครับ ส่วนผมจะติดเรียกคุณหญิงมากกว่า ถ้าจะเรียกตามผมก็ได้นะครับ คุณหญิงคงไม่ว่าอะไร จริงมั้ยครับคุณหญิง”
เขาจงใจจะเน้นสรรพนามนี้พร้อมส่งสายตามีชัยจับจ้องมาหาเจ้าของดวงหน้าสวยที่มีแววหวาดหวั่นน้อยๆ แฝงอยู่กับเกมที่เขากำลังเล่นว่าจะเป็นอะไรกันแน่ และเมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่ตอบ สิงหรัฐเลยขย้ำต่อ
“สวัสดีครับคุณหญิง”
ด้วงทักทายก่อนใครเพื่อน อัญวรีเองก็ยิ้มน้อยๆ ให้ แม้ในใจจะหวาดหวั่นถึงความสัมพันธ์ของเจ้านายหนุ่มกับสาวใช้ผู้สูงศักดิ์จะเป็นยังไง หรืออะไรกัน
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณหญิง อัญค่ะ เป็นน้องของมาย ไอรินทร์เจ้าของกาแฟไร่ไอตะวันที่อยู่ไม่ห่างจากสวนภูสอยดาวเท่าไหร่ค่ะ”
กัญญาวีร์ยิ้มจางๆ ให้สองในหกที่เอ่ยทักทาย
“สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” แล้วก็ยืนนิ่งเมื่อเห็นสีหน้าของเจ้าของบ้านไม่คิดจะนิ่งเลย
- ผู้เขียน
