EP 33
1165 คำ
“คุณคะจะสี่โมงแล้ว ต้องเร่งมือนะคะ เราต้องรีบกลับไปทำอาหารค่ะ”
ผินดูเหมือนจะยังไม่อยากให้เวลาเดินเร็วนัก รีบเดินมาเตือนเมื่องานในส่วนของตัวเองเสร็จ กัญญาวีร์ยิ้มเนือยๆ ให้ แต่มือก็ไม่หยุดกวาดงานที่เหลือถึงหนึ่งในสามอยู่เลย แล้วใบหน้าสวยก็ยิ้มทั้งน้ำตาออกมา เมื่อเห็นอีกสามป้าร่างอวบอ้วน
ละทิ้งหน้างานของตัวเองเดินมาช่วยกันรุมงานส่วนที่เหลือให้ เพราะเห็นใจสาวบางร่างน้อยที่ไม่เคยกรำงานหนักอย่างนี้มาก่อนแน่นอน เลยรู้สึกว่ารักคนทั้งสี่มากพอๆ กับรักสองป้าที่บ้านเลยก็ว่าได้ และบอกกับตัวเองไว้ตรงนี้ว่า ต่อให้ไปอยู่ที่ไหนก็จะไม่มีวันลืมคนพวกนี้เลยแม้แต่นาทีเดียว เลยรีบเร่งมือกวาดอีก ไม่ถึงสิบนาที
“เสร็จแล้วค่ะ เรารีบกลับกันดีกว่า”
ผินก็สรุปแล้วทุกคนก็ต่างยิ้มออกมาพร้อมกัน และนั่นก็ประหนึ่งเป็นเสียงสวรรค์สำหรับกัญญาวีร์ด้วยเช่นกัน เพราะว่าเหนื่อยอ่อนจริงๆ จนแทบจะก้าวขาไม่ออกแล้ว
“นังเก่ง เก็บคาดแล้วรีบตามไปนะ อย่าช้าล่ะ”
“รู้แล้วล่ะน่าป้า ย้ำจริง! น่าเบื่อ พอมีคนใหม่มาก็เตรียมประจบเลยนะ ตกกระป๋องเมื่อไหร่แม่จะสมน้ำหน้าให้ดู คิดเหรอว่าคุณเนย์จะเอาขึ้นหิ้งไว้บูชาะ”
สาวน้อยส่งเสียงแหลมปี๊ดใส่ผินอย่างไม่เกรงกลัว กัญญาวีร์หันไปมองด้วยความไม่ชอบใจ แต่เลือกที่จะไม่ตอบโต้ใดๆ เพราะเห็นว่าไม่มีประโยชน์
“ไปกันค่ะคุณ จักรยานเอามาคันเดียว คุณมาซ้อนป้านะคะ” ป่วยการที่จะต่อปากต่อคำกับเด็กเมื่อวานซืน ผินเลยหันไปหาคนข้างๆ
“ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ ป้าไปก่อนเดี๋ยวฟางเดินไปเองค่ะ”
เพราะลำพังร่างป้า จักรยานคันเก่าก็คงจะรับน้ำหนักไม่ไหวแล้ว
“งั้นก็จูงเดินไปด้วยกัน” ผินเองก็รู้ แต่ไม่อยากทิ้งสาวผู้น่าสงสารเอาไว้
“เอาของฉันไปสิผิน เดี๋ยวฉันซ้อนรถเครื่องนังเก่งไปเอง”
อีกป้าที่ใจดีรีบบอกอย่างมีน้ำใจ และไม่กี่นาทีต่อมาสองสาวต่างวัยก็ได้ปั่นจักรยานตัดสวนเงาะอันกว้างใหญ่ และแม้จะเป็นทางตรงไปหาตัวบ้าน แต่เอาเข้าจริงๆ ก็ไกลเป็นกิโลเมตรอยู่ดี จึงพากันทรุดกายลงนั่งตรงชานบันไดเมื่อไปถึงพร้อมด้วยอาการหอบนิดๆ
แต่สาวน้อยจำต้องลุกขึ้นทันที เมื่อเห็นรถคุ้นตาแล่นมาเบรกกึกห่างบันไดไม่ถึงสองเมตร สิงหรัฐลดกระจกลงแล้วชะโงกหน้าน้อยๆ ออกไปมองเจ้าของร่างบางที่ยืนทำหน้าเชิดใส่เขาอย่างคนอวดดี หยิ่ง ยโส โอหังไม่มีเปลี่ยน
“ช่วยทำกับข้าวเพิ่มสำหรับห้าคนด้วยนะ คืนนี้ผมมีแขก ไม่ต้องใช้ป้าผินกับเก่งให้มาช่วยล่ะ สองคนนี้ก็ต้องทำอาหารให้คนงานเหมือนกัน ทุกคนที่นี่ต่างเหนื่อยกับหน้าที่ของตัวเองทั้งนั้น แต่ละคนก็ควรจะรับผิดชอบงานของตัวเอง ถ้าผมรู้ว่าคุณให้พวกนี้มาช่วยไม่ว่าจะเต็มใจหรือไม่ผมจะหักเงินครึ่งหนึ่งทันที”
“...”
เจ้าของใบหน้าสวยที่ออกไปในทางซีดเพราะเหนื่อย ไม่ได้ตอบโต้อะไรนอกจากยืนเชิดใส่เท่านั้น แต่นั่นเขาถือว่าเป็นการรับฟังคำสั่งในแบบของราชนิกุลอย่างหล่อนแล้ว
“อ้อ! อาหารที่จะเลี้ยงแขก ผมหวังว่าจะถูกจัดจานสวยงามเหมือนวันที่ผมไปกินที่บ้านคุณนะ ถ้าไม่เป็นอย่างนั้น ทุกจานจะเป็นเหมือนเมื่อบ่ายทันที คุณคงไม่คิดว่าผมจะแค่ขู่หรอกนะ ผมเอาจริงและเอาเรื่องแค่ไหนถามป้าผินดูแล้วจะรู้เอง”
สั่งเสร็จเขาก็ออกรถไปทางเดิมทันที ความโกรธที่มีต่อเขาช่างมากมายจนอยากจะร้องไห้ออกมาเสียตรงนั้น แต่บอกกับตัวเองว่า ‘ไม่อีกต่อไป’ จะไม่มีการร้องไห้ให้ใครได้เห็นน้ำตาอีก
“ทำไมคุณเนย์ถึงได้สั่งจังนะ”
ผินได้แต่ส่ายหน้าด้วยความไม่เข้าใจ ว่าทำไมเจ้านายถึงได้ใช้งานผู้หญิงตัวเล็กจนหัวจะหมุนแบบนี้
“ฟางขึ้นบ้านก่อนนะคะป้า”
แล้วร่างเล็กๆ ก็ก้าวเดินขึ้นบันไดไปอย่างเชื่องช้า ผินที่แม้จะสงสารแต่งานตัวเองก็มีมาก บวกกับเจ้านายสั่งห้ามขนาดนี้ก็ไม่กล้าขัดแน่ เพราะกิตติศัพท์ของเจ้านายนั้นร้ายพอๆ กับกระทิงป่าหรืออาจจะมากกว่า
บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปถูกเทใส่ถ้วยแล้วยัดเข้าในไมโครเวฟเป็นเรื่องแรก เมื่อแม่ครัวหิวจนตาลายและคิดว่าจะไม่หลงเหลือเรี่ยวแรงไว้ทำอะไรแน่หากไม่ได้กินไปก่อน ระหว่างรอก็เปิดตู้เย็น ข้าวของในถุงเกือบทั้งหมดถูกมือบางขนออกมาวางไว้บนเคาน์เตอร์กลางครัว เพื่อสำรวจว่าจะทำอะไรได้มากน้อยแค่ไหน และตัวเองจะจำสูตรเด็ดๆ ของพี่หญิงกับป้าปรุงได้กี่อย่างกัน
เมื่อบะหมี่สุกก็ลุกไปเอามาคนๆ ไล่ความร้อน ระหว่างรอก็มองเนื้ออกไก่ในถุงแล้วครุ่นคิดว่าควรจะเป็นเมนูไหน ‘ไก่ผัดพริกไทยดำ’ ก็ไม่เลวเช่นกัน ทำไม่ยากด้วย ปลา กุ้ง หมึก ก็จับมาทำต้มยำให้เสร็จเรื่อง
ผักมีหลายอย่างผัดไว้สักจานก็คงจะดี ที่ขาดก็น่าจะเป็นยำ ซึ่งไม่รู้ว่าจะเป็นอะไร โชคดีที่มีเนื้อปลาเก๋าแช่แข็งไว้ แม้จะไม่ถูกใจเท่าของสดๆ อย่างพี่หญิงเคยบอกไว้ แต่ก็แก้ขัดได้
ร่างอ่อนแรงนั่งกินบะหมี่ไปก็คิดไปด้วย ว่าอาหารแต่ละอย่างใช้เครื่องปรุงอะไรบ้าง ขั้นตอนการทำเป็นยังไงบ้าง ถึงแม้งานบ้านงานเรือนพี่สาวจะสอนให้มาตั้งแต่เด็กโดยเฉพาะงานครัว แต่เพราะต้องไปเรียนเลยไม่ใคร่จะได้ทำทุกวัน จะได้อวดฝีมือให้คนในบ้านกินก็วันหยุดเท่านั้น
พอท้องอิ่มเรี่ยวแรงก็พอมีให้หยิบจับอะไรบ้าง หัวก็พอจะแล่นเลยคิดออกว่าจะทำเมนูอะไรบ้าง มือบางเลยรีบตระเตรียมข้าวของอยู่เงียบๆ และชอบใจที่สุดเวลาทำงานแล้วไม่มีใครมาก่อกวน
หกโมงก็หั่นทุกอย่างเตรียมใส่จานไว้รอปรุงทีเดียว แล้วก็ออกไปจัดโต๊ะสำหรับหกที่ พอเสร็จ! แม่ครัวสาวก็รีบเข้าห้องไปอาบน้ำให้เนื้อตัวสะอาดสะอ้านสบายๆ ก่อน ไม่ถึงสิบห้านาทีก็กลับมาอยู่ในครัว เพื่อลงมือปรุงเมนูแรก
- ผู้เขียน
