4

1539 คำ

“พี่ไม่ชอบให้ใครมายุ่มย่ามกับพื้นที่ส่วนตัว” เขาขยายความอีกหน่อย ขณะเดินไปยังตู้เสื้อผ้าตรงมุมห้อง “อาบน้ำก่อนไหม” เขาเอ่ยถาม เธอส่ายหน้าไปมา เขาจึงเดินเข้าไปอาบน้ำก่อน แพรวพรรณขึ้นไปนั่งบนเตียง ก่อนที่เธอจะเผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย รู้สึกตัวอีกทีหนึ่งก็เหมือนมีคนมาแตะต้องร่างกาย “ขอโทษที่ทำให้ตื่น เห็นแพรวนอนขดตัวท่าทางไม่สบายเลยจะปรับท่านอนให้” กลิ่นหอมจากสบู่เหลวที่เขาใช้และกลิ่นกายของเขาทำให้เธอใจเต้นไม่เป็นส่ำ เขาช้อนเข้าใต้ร่างเธอ อุ้มขึ้นเล็กน้อยก่อนวางไปกลางเตียง เธอเป็นคนผอมบางน้ำหนักไม่เยอะ เขาเลยอุ้มได้สบาย “นอนพักเถอะพี่ไม่กวนแล้ว” เขาดึงผ้าห่มผืนบางมาห่มให้เบา ๆ ก่อนจะเปิดหน้าต่างรับลม เธอมองร่างสูงของสามีตาปริบ ๆ หน้าแดงเมื่อคิดไปว่าเขามีโอกาสกับเธอตั้งหลายครั้งแต่ไม่ยอมทำอะไร เธอจะชวนเขาฟีเจอริงก็ใช่ที่ ยางอายของเธอมันมีอยู่มากล้น ตอนแรกเธอง่วงเลยเผลอหลับไป แต่พอตื่นขึ้นมาแล้วก็ไม่อยากนอนต่ออีกเลย “แพรวว่าแพรวอาบน้ำดีกว่าค่ะ” “ข้าวของเสื้อผ้าของแพรวพี่ให้คนจัดการให้แล้วนะ” ก่อนเธอจะย้ายมาอยู่กับเขา อิฐนำเสื้อผ้าข้าวของของเธอมาจัดเตรียมเอาไว้ให้ก่อนแล้ว พอเดินทางมาถึงก็หยิบจับใช้ได้เลย เธอจึงมีแค่กระเป๋าเดินทางใบเล็ก ๆ อีกใบเท่านั้น “ค่ะ” เธอรับคำก่อนจะเลี่ยงเข้าห้องน้ำ เขาดึงแขนของเธอเอาไว้ แพรวพรรณเลิกคิ้วขึ้นมองเจ้าของมือหนาที่รั้งเธอให้หยุด “อาบน้ำเสร็จแล้วลงไปทานข้าวกันนะ พี่ให้คนเตรียมเอาไว้ให้แล้ว” “ค่ะ” เธอรับคำ ยิ้มให้เขา แพรวพรรณรู้สึกมีความสุขกับความเป็นอยู่ของเธอกับสามี เธออาบน้ำอย่างมีความสุข ก่อนจะออกมาสวมใส่เสื้อผ้าและลงไปรับประทานอาหารเย็นพร้อมเขา ตลอดการเดินทางเขาดูแลใส่ใจเป็นอย่างดี มีอาหารง่าย ๆ ติดรถมาให้ด้วย เธอเพิ่งรู้ว่าเขาสั่งให้แม่บ้านที่บ้านเธอทำตั้งแต่เช้า เพราะกลัวเธอหิวระหว่างทาง อาหารมื้อเย็นเป็นอาหารเพื่อสุขภาพ อิฐสั่งให้แม่ครัวทำให้เธอโดยเฉพาะ ตั้งแต่เธอบอกเขาว่าท้อง เขาก็เข้ามาดูแลเรื่องอาหารการกินให้เธอ ไม่อยากให้เธอกินอาหารไม่มีประโยชน์ “อร่อยจังเลยค่ะ” อาหารตรงหน้าไม่มันไม่เลี่ยน เหมือนอาหารคลีนสำหรับสาว ๆ ที่ชอบลดน้ำหนัก แต่มันอร่อยมาก ๆ เชียวล่ะ หน้าตาสีสันแปลกไปจากอาหารลดน้ำหนักสีซีด ๆ จืด ๆ นึ่ง ๆ ต้ม ๆ ไม่น่ารับประทานทั่ว ๆ ไป “กินไขมันดีจะได้ไม่อ้วน เดี๋ยวน้ำหนักแพรวก็เพิ่มขึ้นอีกเพราะท้อง ถ้าเรากินแต่ของมัน ๆ ทอด ๆ จะยิ่งอ้วน จะอึดอัดและไม่ดีต่อสุขภาพด้วย” “ค่ะ” เธอรับคำ เขาให้กินอะไรเธอก็กินได้ เพราะเธอทำกับข้าวไม่เป็น เรียกว่าทำอะไรไม่เป็นเลย พวกงานบ้านงานเรือนเธอไม่เคยหยิบจับแตกต่างจากนิตยา พี่สะใภ้ของเธอ รายนั้นขลุกอยู่แต่ก้นครัว ความเบาบางในอารมณ์ที่โกรธเกลียดพี่สะใภ้ลดลงไปได้มากเมื่อได้แต่งงานกับอิฐ เธอรักพี่ชายมาก ไม่อยากให้พฤทธิ์เสียใจ กลัวครอบครัวของพี่ชายจะมีปัญหาเรื่องผู้ชายที่มาติดพันพี่สะใภ้ แต่พอมาคิด ๆ ดูแล้ว เธอไม่ควรเข้าไปก้าวก่าย จึงถอยออกมาเงียบ ๆ ปล่อยให้พวกเขาได้จัดการกันเอาเอง เพราะพอตัวเองมีครอบครัวก็ไม่อยากให้ใครมายุ่งวุ่นวายเช่นกัน “พี่ซื้อหนังสือมาหลายเล่มเลยนะ เดี๋ยวจะอ่านให้ลูกฟังก่อนนอน” อิฐลูบหน้าท้องของเธอไปมา แพรวพรรณสะดุ้งเมื่อเขาล้วงเข้ามาสัมผัสหน้าท้องที่ยังแบนราบ เธอกะพริบตาปริบ ๆ กับสัมผัสอ่อนโยนนั้น “ค่ะ” เธอรับคำอย่างอบอุ่นใจ ก่อนเขาจะดึงมือออกห่าง ในใจขบคิดว่าจะบอกความจริงเขาไปดีไหม เธอเผลอเม้มปากเบา ๆ แต่ใจก็ไม่กล้า กลัวเขาโกรธไม่ให้อภัย “กลัวพี่เหรอ” จู่ ๆ เขาก็ถามขึ้น ใบหน้าของเธอเหลอหลา เงยหน้ามองเขาตาปริบ ๆ “ไม่ได้กลัวค่ะ แค่ไม่ชิน” เธอก้มหน้าตอบ ซุกซ่อนแววตาแห่งความกังวลเอาไว้ “ไม่ต้องกลัวนะ คืนนั้นพี่เมา แต่คืนนี้พี่ไม่เมา” เขาเชยคางสาวให้แหงนขึ้นสบตา เธอสะเทิ้นอาย หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ ในขณะที่เขาทาบทับริมฝีปากลงมาบดคลึง สมองของเธอหมุนคว้างยิ่งกว่าลูกข่าง เขาจะทำแบบนั้นจริง ๆ เหรอ แพรวพรรณถามตัวเอง “พี่อิฐคะ” เธอดันใบหน้าของเขาออกห่าง พูดเหมือนสำลักยามเขาปลดปล่อยริมฝีปากเป็นอิสระ “ว่ายังไงครับ” เขาเลื้อยมือเข้าเคล้นคลึงปทุมถันขนาดเหมาะมือ เธอตัวแข็งทื่อ “แพรว... แพรวง่วงแล้วค่ะ” เธอหลับตาโพล่งออกไป หัวใจเต้นระทึก เขาชะงักมือ หายใจรุนแรง ก่อนจะพลิกร่างที่คร่อมทับเธออยู่ไปอีกด้านของเตียง “นอนเถอะครับ” เขาจุมพิตหน้าผากของเธอ ก่อนจะห่มผ้าให้ แพรวพรรณมองสีหน้าเรียบเฉยของเขาแล้วเป็นกังวล “พี่อิฐโกรธแพรวหรือเปล่าคะ” เธอเอ่ยถามเขา “ไม่ครับ รอให้แพรวพร้อมก่อน” คำพูดของเขาทำให้เธอนึกถึงคืนวันเข้าหอ คืนก่อนเธอรุกเขา แต่คืนนี้เธอไม่พร้อมจริง ๆ ถ้าเขารู้ว่าเธอยังไม่เคย เขาต้องจับได้ว่าเธอโกหกว่าท้อง ยิ่งเธอเห็นเขาดีกับเธอแบบนี้ เธอยิ่งไม่อยากให้เขารู้ความจริง แล้วเธอจะปิดเรื่องท้องไปได้นานสักแค่ไหนกันนะ? อิฐเป็นสุภาพบุรุษในความคิดของเธอ เมื่อบอกเขาไปว่าท้อง เขาก็รับผิดชอบ ถ้าเป็นผู้ชายอื่นคงพาเธอไปตรวจว่าลูกเขาจริงไหม หรือรอให้คลอดก่อนค่อยตรวจดีเอ็นเอ แต่เขาไม่ได้ทำ ยิ่งอยู่กันไปเธอยิ่งไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอโกหกทุกอย่าง “คือแพรว...” เธออึกอักอ้ำอึ้ง ไม่รู้จะพูดอย่างไรดีว่าเธอพร้อมเสมอสำหรับเขา แต่ยามนี้เธอนึกกลัว “กังวลเรื่องท้องเหรอ ไม่เป็นไรหรอก ทำเบา ๆ ได้ พี่ปรึกษาหมอมาแล้ว” เขาพูดเป็นตุเป็นตะเรื่องลูก ในขณะที่เธอได้แต่สำนึกผิด อยากจะบอกเขาออกไปว่าเธอโกหก แต่ทำไม่ได้ เหมือนอะไรมาปิดปากเอาไว้ การโกหกมันทำให้เราอัดอั้นตันใจแบบนี้นี่เอง “นอนเถอะครับ” เขาพูดเบา ๆ ในขณะที่เธอเอาแต่นอนลืมตาโพลงอยู่ในแสงสลัวของโคมไฟ “พี่อิฐคะ” “ครับ” เขายังไม่นอนจริง ๆ ด้วย เธอไม่กล้าพลิกหน้าไปหาเขา ได้แต่นอนตะแคงหันหลังให้เขา “พี่อิฐเคยรักแพรวบ้างไหมคะ” คำถามของเธอดูเหมือนจะไม่มีคำตอบ มันเงียบมากจนเธอแทบรอไม่ไหว “ไม่ต้องตอบหรอกค่ะ แพรวก็ถามไปแบบนั้นเอง” คนที่อ้าปากทำท่าจะตอบชะงัก แพรวพรรณตัดบทแล้วเธอก็ขยับไปอีกด้าน หลับตาลง ไม่อยากรับฟังอะไรอีก อิฐปล่อยให้ภรรยาหลับ แต่เขาดึงเธอมากอดแนบอก คนที่แกล้งหลับใจเต้นไม่เป็นส่ำ เธอนอนเกร็งอยู่สักครู่ก่อนจะหลับไป แพรวพรรณตื่นเพราะรู้สึกว่าร่างกายของเธอโดนอะไรร้อน ๆ มาสัมผัสลูบโลมไปทั่วเรือนร่าง “อื้อ...” เธอครางเสียงสะท้านเมื่อเต้าสวยถูกดูดดึงจากปากร้อน ๆ เธอลืมตาตื่นอย่างตกใจ อิฐกำลังก้มศีรษะลงดูดดุนปทุมถันของเธออยู่ “พี่อิฐอย่าค่ะ” แสงสว่างที่เล็ดลอดเข้ามาในห้องผ่านม่านหน้าต่างทำให้เธอรับรู้ว่าตอนนี้เช้าแล้ว เธอเปลือยเปล่าได้อย่างไรกันนะ โดนลอกคราบไปตอนไหนไม่เห็นรู้สึกตัวเลย “พี่อิฐ อ่า...” เขาก้มลงไปสัมผัสกับหน้าท้องแบนราบของเธอ แพรวพรรณร้องครางด้วยความสยิว ท้องไส้ของเธอปั่นป่วนไปหมด ยิ่งตอนที่เขาขยับปากลงไปดูดปอยไหมที่ปกคลุมเนินสาวของเธอ นั่นยิ่งทำให้เธอต้องบิดกายเร่า ๆ ด้วยความเสียวซ่าน “พี่อิฐ แพรว...” เธอดันศีรษะของเขาออกห่าง แต่มันแทบไม่ขยับ ไม่รู้เป็นเพราะเธอไม่มีแรง หรือเป็นเพราะอะไรกันแน่ แต่ยามนี้ลิ้นของเขากำลังสอดแทรกเข้าไปในกลีบกายสาว ลามเลียจนเปียกชุ่มร้อนผ่าว ใจหนึ่งอยากจะยอม แต่อีกใจเธอยังไม่พร้อมให้เขารู้ความจริง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more