“กุ้ยเฟย ท่านอย่าลืมหน้าที่สำคัญของตนเองนะเพคะ”
หลิวซือซือเงยหน้าจากตำรา นางฉีกยิ้ม “ย่อมไม่ลืม ขอบคุณหมัวหมัวที่เตือนข้า”
เจียงหมัวหมัวเห็นท่าทางตอบรับไปทีก็พลันไม่พอใจ ช่วงนี้หลิวกุ้ยเฟยดูเฉื่อยชาเกียจคร้าน ไม่เอาใจใส่ฮ่องเต้ นางจึงร่ายยาว “ช่วงนี้ฝ่าบาทไม่เสด็จมาหา ท่านนิ่งเฉยได้อย่างไร แม้ฮองเฮาจะไม่เป็นที่โปรดปรานแล้ว แต่สนมในวังหลังยังมีอีกมากนะเพคะ แล้วที่สำคัญท่านอย่าลืม ว่าบิดาของท่านคาดหวังในตัวท่านอย่างไร ช่วงนี้เหตุการณ์ในราชสำนักไม่ค่อยดีนัก ขุนนางฝั่งขวากราบทูลให้ตรวจสอบเรื่องฮองเฮาอยู่ทุกวัน บิดาท่านกลุ้มใจจนหัวขาวหมดแล้ว”
หลิวซือซือหุบยิ้ม ปิดตำราในมือลง “จะกลัวอะไร ในเมื่อพวกคนที่ให้การเท็จต่อหลีเจียวตายหมดแล้ว หรือเจียงหมัวหมัวกลัวว่าคนพวกนั้นจะลุกขึ้นมาจากหลุมศพแล้วสารภาพบาปต่อฝ่าบาทว่าถูกหลอกใช้อีกทีรึ”
“กุ้ยเฟย!” เจียงหมัวหมัวถลาเข้ามาปิดปาก นางมองซ้ายมองขวา เมื่อ
