s*x'BF 7
2067 คำ
s*x'BF 7
"ฉันตกลงจะเป็นแฟนนาย" เสียงหวานใสของเธอเอ่ยขึ้นมาอย่างจริงจัง มันทำให้ผมรู้สึกจุกในลำคออย่างบอกไม่ถูก สิ่งที่ผมตั้งใจจะพูดกับเธอ มันช่างสวนทางกับเธอโคตรๆ
ผมตั้งใจจะบอกกับเธอว่า เรื่องที่ขอเธอเป็นแฟน เป็นแค่เรื่อง 'ล้อเล่น'
"ฉันรักนาย..." เธอเอ่ยออกมาอีกครั้ง พร้อมกับใบหน้าที่แดงอย่างเขินอายเหมือนกับสาวน้อยวัยแรกรัก
"....." ผมได้แต่เงียบและอ้ำอึ้งอยู่ในใจ
เธอบอกว่ารักผมเนี่ยนะ...!!!? งงไหมละ รักตอนไหน ทำไมผมไม่รู้เรื่อง!
"รักฉัน ตั้งแต่ตอนไหน?" ผมถามออกมาอย่างอยากรู้ แต่ก็พอคาดเดาได้ว่าเธออาจจะชอบผมที่ผมจูบเก่งก็ได้ ว่าไปนั่น
"ก็... ครั้งแรกที่เราเจอกัน"
"ครั้งแรก ที่มหาลัย?" ผมถามออกไปอย่างสงสัย ที่ผมพอนึกออกก็ตอนเธอมาหาผมที่มหาลัยนั่นแหละ ถ้าเป็นตอนที่ผมช่วยเธอเอาไว้ เธอไม่น่าจะจำได้
"ก็คงงั้น แต่เพราะนายช่วยฉันวันนั้นด้วยนั่นแหละ" ดวงตากลมหุบลง พลางหันมายิ้มให้กับผมบางๆ รอยยิ้มของเธอมันดูมีเลศนัยแปลกๆ...
"แต่ฉันไม่ได้..." ผมกำลังจะปฏิเสธออกมา แต่ผมก็ต้องยั้งคิดทันที ถ้าผมปฏิเสธเธอไปตอนนี้ เธอจะเสียใจรึเปล่า?
โถ่เว๊ย! แล้วทำไมผมจะต้องมาเป็นคนดีแบบนี้ด้วยเนี่ย หรือจะคบๆไปก่อนถ้าใช่ก็ไม่เลิก ถ้าไม่ใช่ก็เลิก!?
"ไม่ได้?" เธอถามผมอีกครั้ง พร้อมกับขมวดคิ้วจนเป็นเงื่อนด้วยความสงสัย
"ป่าว ไม่มีอะไร" ผมบอกออกมา ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่
เอาว่ะ... คบก็คบ เผื่อจะทำให้ผมตัดใจจากลูกแพร์ได้แบบเต็มร้อย...
แต่ถ้าเธอทำให้ผมตัดใจจากลูกแพร์ไม่ได้ ก็แค่เลิกกันเท่านั้น
-โมเน่ต์-
หลายวันต่อมา
ตั้งแต่ฉันสารภาพรักกับเติ้ลไปฉันก็หัวใจเต้นรัวอย่างบอกไม่ถูกเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันบอกว่ารักใครสักคน เพราะฉันไม่เคยบอกรักใครมาก่อนไงละ พอมาบอกเองแบบนี้กับเขินขึ้นไปอีก!
การคบกับใครสักคนมันง่ายกว่าที่คิดมาก...
"นั่นมันโมเน่ต์คนนั้นที่เป็นนักร้องวงBullet Shutใช่ป่าววะ" เสียงทุ้มต่ำของผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยดังขึ้นมาในร้านทำผม
ตอนนี้ฉันกำลังนั่งทำผมอยู่กับช่างประจำตัวที่ฉันสนิทด้วยมากที่สุด เขาเป็นเจ้าของร้านทำผมชื่อดัง และเป็นคนที่ฉันสนิทมากอยู่พอควร
"เออ ใช่แน่นอน หน้าแบบนั้นไม่ผิดแน่" ผู้ชายคนหนึ่งที่เป็นเพื่อนของเขาเอ่ยขึ้น
"ดังใหญ่แล้วนะยัยตัวแสบ" เสียงทุ้มเข้มมีเสน่ห์ของผู้เป็นเจ้าของร้านเอ่ยขึ้นมา พร้อมกับใช้ปลายนิ้วเรียวลูบปลายเส้นผมของฉัน
"ควรดีใจนะที่คนดังอย่างฉันมาทำผมร้านนายประจำ" ฉันบอกออกมาอย่างขำๆ พลางมองกระจกบานใหญ่ตรงหน้า
'เซย์' เขาเป็นเจ้าของร้านทำผม ที่ฉันมักจะมาทำประจำ รูปร่างหน้าตาของหมอนี่เป็นที่หมายตาของสาวๆหลายๆคนไม่เบา แต่มักจะมีแต่คนเข้าใจผิดอยู่เสมอว่าฉันกับเซย์นั้นเป็นแฟนกัน แต่ไม่ใช่เลย เข้าใจผิดกันทั้งนั้น เขาเป็นแค่พี่ชายที่แสนดีของฉันเท่านั้นเอง
"คนที่จูบเธอเมื่อวันนั้นเป็นใคร" เซย์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูน่ากลัวหน่อยๆ ก่อนจะใช้สายตาคมเข้มจ้องมองฉันอย่างคาดคั้นคำตอบ
"แฟน" ฉันตอบออกมา ก็ใช่นะสิ... ตอนนี้หมอนั่นเป็นแฟนฉันแล้ว
"เธอตกลงเป็นแฟนกับหมอนั่น?" เซย์ถามขึ้นมา มือหนาของเขากำผมฉันแน่นอย่างไม่ค่อยจะพอใจกับคำตอบที่ฉันได้ตอบออกไป
"อืม ก็ฉัน... ชอบเขานี่นา" ฉันบอกออกมาพลางกับยิ้มกรุ่มกริ่ม
"เลิกกับผู้ชายคนนั้นซะ" เซย์เอ่ยเสียงสั่งด้วยเสียงค่อนข้างทุ้มต่ำที่ฟังดูน่าขนลุกพิลึก
"ฉันจะคบกับใครมันสิทธิ์ของฉันนะ" ฉันบอกออกมาอย่างโมโหเมื่อรู้สึกว่าเซย์จะเริ่มยุ่งเรื่องของฉันมากเกินไปแล้ว
"งั้นเธอเปลี่ยนมาคบกับฉันได้ไหม?" เซย์เอ่ยขึ้นมาอย่างยิ้มๆ ฉันได้แต่เบิกตากว้างด้วยความตกใจ
"พูดอะไรของนาย"
"ฮ่าๆ ล้อเล่นน่า ยังไงเธอก็เป็นน้องสาวที่ฉันรักที่สุด" เซย์เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น
"ฉันก็รักนายในฐานะพี่ชายเหมือนกัน" ฉันบอกออกมา ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเล่นไปพลางๆตอนเซย์กำลังทำผมให้ฉัน เมื่อนั่งเลือกรูปที่ดีที่สุดได้แล้ว ฉันก็จัดการโพสไปในเฟสอย่างรวดเร็ว
อ๊ะ! ลืมบอกไปเลยตั้งแต่วันนั้นที่เรื่องของฉันถูกพูดถึงในโลกออนไลน์เป็นอย่างมาก ผู้ติดตามในเฟสฉันก็ถึงหลักล้านอย่างรวดเร็ว รวมถึงสมาชิกในวงคนอื่นๆด้วย เพราะพวกเราเปิดเผยหน้าตาหมดแล้ว แถมยังได้ไปออกรายการทีวีมากกว่าเดิม อีกทั้งยังได้งานถ่ายแบบมากขึ้นด้วย
Money Meyme
14.21 pm. 2/xx/20xx
(PICTURE – รูปถ่ายคู่กับเซย์)
ช่างส่วนตัว กับ Saydesign Sayy @ShalonSBeauty
1.5K ความคิดเห็น 50 รายการ แชร์ 47 ครั้ง
เมื่อฉันโพสภาพลงเฟสบุ๊คได้ไม่นานนักก็มีคนมากดไลค์เกือบพันคนในเวลาไม่กี่นาที ฉันนั่งไล่อ่านคอมเม้นท์ แต่ละคอมเม้นท์นี่กล่าวถึงเซย์หมดเลย แถมฉันยังโดนด่าเบาๆด้วยอะ...
"โห ทำไมไลค์เร็วขนาดนั้นวะ" เซย์ชะเง้อมองหน้าจอพร้อมกับทำหน้าว้าวง
"นายหล่อละมั้ง คนเลยไลค์ไว" ฉันบอกออกมาขำๆ เซย์หน้าตาไม่ได้แย่อะไร แต่กลับหล่อด้วยซ้ำ ไม่แปลกที่จะมีสาวๆมาสนใจเขา
"อะ เสร็จแล้ว ครั้งนี้ฉันทำให้ฟรี" เซย์เอ่ยออกมาพร้อมกับขยี้ผมฉันเบาๆจนมันเกือบจะเสียทรง
"เอามือออกไป ผมอุตสาห์จัดทรงดีแล้วแท้ๆ " ฉันปัดมือเขาออกทันที
"อ๊ะ! ฉันกลับก่อนนะเซย์ พอดีแฟนมารับแล้ว" ฉันบอกออกมาก่อนจะโบกมือบ๊ายบายเซย์ แต่เขากับทำนิ่งเฉยใส่ฉันซะงั้น
"ทำไมเธอทำผมสั้นแบบนี้" เติ้ลมองฉันอย่างชะงักพร้อมกับถามฉันเมื่อฉันเปิดประตูมานั่งบนรถ
"ก็...ฉันอยากลองเปลี่ยนแนวมั่ง" ฉันบอกออกมา ที่จริงฉันไม่ได้อยากไว้ผมประบ่าแบบนี้หรอก แต่เพราะว่าเติ้ลเคยพูดกับฉันว่าเขาชอบผู้หญิงผมประมาณนี้
"เธอเหมือนกับยัยนั่นเป็นบ้า...."เติ้ลสบถออกมาเบาๆ
"เมื่อกี้นายพูดอะไรนะ?"
"ป่าว ช่างเถอะ" เติ้ลบอกก่อนจะขับรถออกไปทันที
"วันนี้ฉันนัดเพื่อนไว้ จะแนะนำเธอให้รู้จัก" เติ้ลบอกเสียงเข้ม ก่อนจะขับรถออกไป
-เติ้ล-
"ไอ้สัส กว่าจะมา พวกกูรอตั้งนาน" จีโน่เอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิดทันทีเมื่อผมเดินเข้ามาในคอนโดห้องมันพร้อมกับ โมเน่ต์ แฟนสาวของผมที่ไม่รู้จะเลิกรากันเมื่อไหร่
"ว้าว! โมเน่ต์ตัวจริงใช่ไหมเนี่ย!" แพทเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้นทันทีเมื่อเห็นว่าโมเน่ต์เดินตามหลังฉันมา
"สวัสดีค่ะทุกคน" โมเน่ต์เอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้ม แถมไอ้ธามยังมองอย่างตะลึงอีก คงคิดสีนะว่าทรงผมคล้ายๆกับลูกแพร์เลย
"โหย! มึงแม่งมีแฟนไม่ธรรมดา" ลูกแพร์เอ่ยขึ้นมาก่อนจะทำความรู้จักกับโมเน่ต์อย่างเป็นมิตร
ผมอยากจะพูดกับลูกแพร์จริงๆเลยว่าผมคบยัยนี่เพราะว่าคล้ายเธอเนี่ยแหละยัยแพร์!
"พวกมึงแม่งแดกเหล้ากันตอนนี้เลยเหรอวะ" ผมเอ่ยขึ้นเมื่อกวาดสายตามองบนโต๊ะมีแต่ขวดเหล้าเต็มไปหมด แถมไอ้เอฟกับจีน่ากำลังนั่งกระดกแก้วกันอยู่ด้วย
"ก็รอมึงจนเบื่อ เลยไม่มีอะไรทำ" ไอ้เอฟเอ่ยขึ้นมาเมื่อผมหันไปมองมัน
"ลูกแพร์... อ๊ะ... คนนี้ในรูปนั้นนี่เอง!" เสียงหวานของโมเน่ต์เอ่ยขึ้นมา ผมได้ยินชัดเจน ตอนนี้เธอกำลังคุยกับลูกแพร์อย่างสนุกสนาน
หลายชั่วโมงต่อมา
ผมบอกลาเพื่อนๆของตัวเองและกำลังจะเดินออกมาจากห้อง แต่ไอ้จีโน่กลับกระซิบถามบางอย่างผม
"มึงจริงจังป่าววะคนนี้" มันถามออกมา
"ไม่รู้สิ" ผมยักไหล่
"ไม่ใช่ว่ามึงคบเพราะ... เขาคล้ายลูกแพร์" จีโน่ถามอย่างรู้ทันผมว่าทำไมผมถึงคบกับเธอ
"แล้วจะทำไม"
"ผู้หญิงไม่ใช่ของตายนะมึง" จีโน่ทิ้งท้ายไว้ ก่อนจะผลักตัวผมให้ออกไปจากห้องมันทันที
"บ๊ายบายนะครับโมเน่ต์ ไว้เจอกันใหม่" จีโน่เอ่ยกับโมเน่ต์ด้วยรอยยิ้ม
"เช่นกันคะ" โมเน่ต์ยิ้มกลับด้วยท่าทีเป็นมิตร
"บ้านเธออยู่ไหน เดี๋ยวไปส่ง" ผมถามออกมาอย่างสงสัย จะว่าไปตั้งแต่คบกันมายังไม่เคยเห็นบ้านยัยนี่เลย แถมผมก็ไม่เคยจูบเธออีกเลย ตั้งแต่วันนั้น....
"อยู่คอนโดcc" โมเน่ต์บอกออกมา ก่อนจะใช้มือของเธอจับมือของผมเอาไว้ ผมหันไปมองเธอด้วยความสงสัย
"ตั้งแต่เราเป็นแฟนกัน ยังไม่เคยจับมือกันเลยใช่ไหม" เสียงหวานใสของโมเน่ต์เอ่ยขึ้นมา
"อืม... ไม่เคย" ผมตอบ พร้อมกับนึกคิดอะไรบางอย่าง ผมไม่ต้องการจะสัมผัสเธอเหมือนกับลูกแพร์เลยสักนิด ไม่อยากจะมีอะไรด้วย... ผมคงแปลกมากใช่มั้ย
"ฉันอยากให้นายสัมผัสฉันมั่ง" โมเน่ต์เอ่ยขึ้นอย่างเขินอาย ผมรู้เธอหมายถึงอะไร
"นี่ใช่มั้ยคอนโดเธอ เดี๋ยวฉันขึ้นไปส่ง" ผมบอกออกมา เมื่อจอดรถที่ลานจอดรถเรียบร้อย
"เออ ไม่ต้องก็ได้" โมเน่ต์ทำหน้าอึกอัก เหมือนไม่อยากจะให้ผมขึ้นไป ทำไมกัน?
"ไม่เป็นไร ฉันอยากไปส่ง" ผมบอกก่อนจะเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปยังคอนโด โมเน่ต์วิ่งตามผมไปทันที
"ส่งแค่ตรงนี้ก็พอแล้ว" โมเน่ต์บอก พร้อมกับทำหน้าลำบากใจ แต่ผมก็ยังคงไม่ยอมแพ้ จะดึงดันเข้าไปในห้องเธอไม่ได้ ผมอยากรู้... อยากรู้ว่าเธออยู่คนเดียวหรืออยู่กับใคร เพราะเธออยู่ชั้นบนสุดของคอนโด แถมเป็นห้องที่ใหญ่ที่สุดในชั้นนี้ด้วย
" นายกลับไปก่อนเถอะ ตอนนี้ฉันไม่สะดวก!" โมเน่ต์เอ่ยพร้อมกับดันตัวผมให้เดินออกไปจากหน้าห้อง
"ฉันอยากเห็นห้องของเธอ ไม่ได้?" ผมเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างไม่สบอารมณ์ เมื่อเธอขัดใจผม
แก๊ก แอ๊ดดดด
อยู่ดีๆประตูห้องที่พวกเรากำลังยืนอยู่หน้าห้องก็เปิดออกมา แต่คนที่เปิดประตูบานนั้นกลับเป็นผู้ชาย....
"โมเน่ต์ กลับมาแล้วเหรอ ส่งเสียงดังทำไม" เสียงทุ้มต่ำของผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยดัง พร้อมกับย่นคิ้วแล้วมองผมอย่างสงสัย
"โมเน่ต์ เธอพาผู้ชายคนอื่นมาที่ห้องทำไม!!!!?"
"อะ... เอ่อฉัน ขอโทษ" โม่เน่ต์เอ่ยออกมาอย่างรู้สึกผิด ทำไมเธอจะต้องขอโทษด้วยละ!
"นายเป็นใคร" ผมถามออกมาอย่างสงสัย พลางมองผู้ชายร่างสูง หน้าตาดูดีระดับหนึ่งอย่างสงสัย
มันไม่ตอบผม แต่ผมมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างครุ่นคิด
อย่าบอกนะว่าหมอนี่เป็นแฟนของโมเน่ต์ เธอคบซ้อนงั้นเหรอ!!!?
ผมงงไปหมดละนะเว้ย!!!
"อ๋อ... ฉันเป็นผัวของยัยนี่เอง"
- ผู้เขียน
