บทที่ 17 ส่งสัญญาณ

1962 คำ

ภายในบ้านไร้ผู้คนจริง ๆ รินลดาเองก็ไปติดตั้งกล้องตามที่อาจารย์หนุ่มบอก เธอเลือกมุมที่ทำให้เห็นการทำร้ายร่างกายของคนเป็นแม่ อยากให้เขาเก็บหลักฐานชิ้นนี้ได้ แต่ไม่อยากให้พ่อเลี้ยงถูกจับได้ในทันที เพราะยังอยากใช้พ่อเลี้ยงเป็นหมากในการเรียกร้องความสนใจอยู่ “เรียบร้อยนะ” “ค่ะ ไม่มีทางเห็น” เธอตอบรับ ก่อนจะขึ้นรถไป โดยที่ปุณณกันต์นั้นมองดูวิดีโอภาพผ่านโทรศัพท์มือถือ ซึ่งมุมที่รินลดาเอากล้องไปติดตั้งนั้นถือว่าใช้ได้เลย อยู่ในที่อับสายตาแต่ก็มองเห็นรอบห้องได้ พอทุกอย่างเรียบร้อยดีเขาจึงลดกระจกลงเล็กน้อยเพื่อคุยกับเพื่อนบ้านของรินลดาอย่างป้าอิ่ม “ขอบคุณป้ามาก ๆ นะครับ” “ไม่เป็นไรจ้ะ ฝากดูแลหนูรินด้วยนะ คบกันแล้วใช่ไหม” ป้าอิ่มยิ้มแย้ม แต่พอได้ยินอย่างนี้ปุณณกันต์ก็ส่ายหน้าปฏิเสธแรง ๆ “ไม่ใช่ครับ ผมเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของเธอ ผมแต่งงานมีลูกแล้วน่ะครับ” ชายหนุ่มไม่คิดปิดบังเรื่องนี้กับใคร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม