บทที่ 13 รับบทน่าสงสาร

1979 คำ

ลัลนามารับลูกสาวที่โรงเรียน พร้อมกับรับเด็กนักเรียนบางคนที่เรียนพิเศษกับเธอไปด้วย กิจกรรมของเหล่าคุณแม่คือการเม้าท์มอยสามีของตัวเอง เธอหัวเราะคิกคักเวลาพูดถึงเขา “จริง ๆ เขาไม่ได้อยากให้ฉันทำงานหรอกค่ะ แต่เป็นเพราะฉันทำงานมาตั้งแต่เด็กค่ะ เลยชอบทำงานมาก ๆ” “โอ๊ย! อย่างนี้นี่เอง ถ้าเป็นอย่างนี้ผัวก็ยิ่งรักยิ่งหลงเลยน่ะสิคะ” แม่ของตุ๊กตาเพื่อนของลูกสาวเอ่ยพูดพร้อมกับดวงตาเป็นประกาย “ไม่รู้สิคะ แต่ก็ได้ลูกอีกคน ฮ่า ๆ” ลัลนาขิงไปอีก เธอเองก็ภูมิใจในตัวเองที่มีสามีดีและเขาก็รักเธอกับลูกมาก ๆ เสียด้วย “น่าอิจฉาจังค่ะ พูดถึงผัวที่บ้านแล้วก็เหนื่อยใจ วัน ๆ เอาแต่ดื่มเที่ยว ไหนจะมีผู้หญิงโทรหาอีก ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว” “โธ่คุณพี่แก้วตา ทำไมคุณพี่ไม่เด็ดขาดไปเลยล่ะคะ ไม่ได้แล้วแบบนี้ เรื่องผู้หญิงนี้ต้องเด็ดขาดค่ะ ให้เขาเลือกเลย” พูดแล้วนึกถึงตัวเอง หลายวันมานี้เธอไม่ได้ข่าวว่ารินลดามายุ่ง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม