‘ใครหลอกแก ไอ้ลูกขี้คุก!’ ณัฐณดาสวนกลับเน้นหนักในประโยคท้ายให้บาดลึกเข้าไปในหัวใจของอัคคี
อัคคีหันขวับจ้องมองณัฐณดาเขม็ง ตวาดถามกลับเสียงแข็งห้วนจัด ‘คุณว่าใครเป็นลูกขี้คุก’
ณัฐณดาชี้หน้าอัคคีแล้วตอบเสียงเยาะ ‘ก็แกยังไงล่ะไอ้ไฟ ไอ้ลูกขี้คุก พ่อมึงฆ่าคนตายถึงสองคน’
‘ไม่จริง! พ่อแก้วเป็นคนดี พ่อแก้วไม่มีทางทำแบบนั้นแน่’ อัคคีตะโกนใส่ณัฐณดา
‘จริงหรือไม่จริง ตอนนี้พ่อของแกก็ถูกใส่กุญแจมือ จับเข้าห้องขังเรียบร้อยแล้ว จริงไหมคะนมขา...’
ณัฐณดาตอบเสียงเยาะ และในตอนท้ายก็หันไปขอเสียงสนับสนุนจากแม่นมชื่นด้วย
‘จริงค่ะคุณหนู ตอนนี้ไอ้แก้วมันนั่งคอตกชดใช้กรรมอยู่ในตะรางเรียบร้อยแล้ว’
‘ต่อไปฉันจะเรียกแกว่าไอ้ลูกขี้คุก!’
สิ้นคำพูด ทั้งณัฐณดาและแม่นมชื่นก็พากันหัวเราะร่วน ต่างก็มีความสุขอยู่บนความทุกข์ของสองแม่ลูก ซึ่งกำลังกอดคอกันร้องไห้กับข่าวร้ายที่ได้รับ
‘ไฟ...พา...พาแม่ไปหาพ่อหน่อยลูก...’
