ผัวมหาเศรษฐี

ผัวมหาเศรษฐี #3 บังเอิญหรือพรหมลิขิต

ชาลิสาขึ้นมาที่ชั้นบนสุดของโรงแรมซึ่งมีแค่ห้องเดียวเพราะสร้างขึ้นเพื่อคนมีเงินเท่านั้น หญิงสาวเดินไปหาพวกบอดี้การ์ดที่กำลังยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูอย่างกับหุ่นยนต์ แต่เธอยังไม่ได้บอกจุดประสงค์ในการมาครั้งนี้ เหล่าบุรุษหุ่นล่ำก็เปิดประตูให้เข้าไปในห้องอย่างง่ายดาย

“คุณคะ คือดิฉันมา...” ชาลิสาพยายามอธิบายการมาของเธอแต่พวกหนุ่ม ๆ ก็ไม่ได้สนใจฟังเลยสักนิด

“เชิญครับ ท่านประธานรออยู่ในห้อง” เหล่าบุรุษชุดดำเมื่อเห็นหญิงสาวเดินออกมาจากลิฟต์ ก็เข้าใจว่าเธอคือคนที่จะมาบำเรอความใคร่ให้แก่ผู้เป็นเจ้านายในค่ำคืนนี้ จึงไม่ได้สนใจในสิ่งที่ชาลิสาพูด

“คือคุณคะ” หญิงสาวอ้าปากจะบอกอีกครั้งแต่ประตูก็ปิดลงเสียก่อน เธอจึงทำหน้ามึน ๆ แล้วเดินสำรวจห้องด้วยความอยากรู้อยากเห็น เพราะข้างในนี้มันสวยมากเหลือเกินซึ่งคนธรรมดาอย่างเธอไม่มีทางมาพักได้แน่นอนด้วยราคาที่สูงลิบลิ่ว ไม่รู้ว่าชีวิตนี้จะได้มีโอกาสเห็นมันอีกครั้งหรือไม่ คนอวบมองไปรอบห้องเพื่อบันทึกความสวยงามลงในสมอง

หญิงสาวเดินสำรวจสิ่งของรวมทั้งการตกแต่งของห้องพักด้วยความตื่นตาตื่นใจจนล่วงล้ำเข้าในห้องนอนที่ฟรานซิสอาศัยอยู่อย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว เพราะห้องไม่ได้ล็อกประตูแถมเปิดอ้าซ่าเหมือนจงใจเปิดต้อนรับอีก

“มาแล้วเหรอ” เสียงทรงอำนาจเปล่งดังราวกับรู้ว่าเธอจะมาหาเขาในค่ำคืนนี้

“คุณ!” หญิงสาวรีบหันไปตามเสียงที่ถูกเปล่งออกมาแต่ก็ต้องตกใจเพราะเจ้าของน้ำเสียงทรงอำนาจเมื่อกี้กำลังยืนทำหน้านิ่ง ๆ เหมือนรูปปั้นที่ใส่ผ้าขนหนูผืนเดียวอย่างล่อแหลม ไม่รู้มันจะหลุดลงไปกองบนพื้นตอนไหน

“มาแล้วก็ถอดเสื้อผ้าสิ มัวแต่รออะไร”

ฟรานซิสเข้าใจว่าผู้หญิงที่ลูกน้องคนสนิทหามาให้คือหญิงสาวตรงหน้า เพราะเธอเข้ามาอยู่ในห้องของเขาแบบนี้แสดงว่าไม่ผิดตัวแน่นอน

“บ้า! ทำไมฉันต้องถอดเสื้อผ้าด้วย”

หญิงสาวตกใจกับคำพูดของคนตรงหน้าแล้วรีบเอามือขึ้นมาปิดหน้าอกตนเองด้วยความหวาดระแวง เพราะไม่คิดว่าจะต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้ แค่จะเอาของมาคืนให้กับคนที่ทำตกแค่นั้นเอง

“คุณเป็นใคร เข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง”

ฟรานซิสสังเกตคนตรงหน้าดี ๆ จึงรู้ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ถูกจ้างมาบำเรอความใคร่ให้กับตนเองแน่นอน โดยดูจากรูปร่างหน้าตา แล้วเธอเป็นใคร มาอยู่ที่ห้องของตนเองได้ยังไง ชายหนุ่มตั้งคำถามในหัวด้วยความสงสัย

“คือว่าฉันเห็นคุณทำไอ้นี่ตกก็เลยเอามาคืน”

ชาลิสารีบพูดจุดประสงค์ที่เข้ามาในห้องนี้อย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เพราะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยอยู่กับผู้ชายสองต่อสองในห้องแบบนี้เลย แถมคนตรงหน้าก็หล่อเหลาเหลือเกิน ก่อนจะหยิบเอาสิ่งที่ชายหนุ่มทำตกขึ้นมาให้คนหล่อดู

ชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้หญิงสาวแล้วดึงสิ่งที่ทำตกขึ้นมาดู แต่มันคือกระดาษไร้สาระแผ่นหนึ่งซึ่งเขาได้มาตอนอยู่ในงาน ส่วนเธอก็รีบถอยหลังกรูดไปชนขอบเตียงอย่างหวาดกลัวคนตรงหน้า

“หึหึ มุกตื้น ๆ บอกมานะว่าเข้ามาหาฉันแบบนี้เพราะอะไร”

ฟรานซิสไม่เชื่อในสิ่งที่ชาลิสาพูดออกมา เพราะมีผู้หญิงมากมายที่หาโอกาสเข้าใกล้ตนเองบ่อยครั้ง และนี่ก็คงเป็นหนึ่งในคนเหล่านั้นแน่ เขาจึงเดินไปประชิดตัวของหญิงอย่างรวดเร็วด้วยความไม่พอใจ

“ว้าย คุณออกไปนะ”

ชาลิสาร้องเสียงหลงเมื่อโดนชายหนุ่มผลักเธอให้ลงไปบนเตียงแล้วขึ้นคร่อมตัวเอาไว้

“เธออยากได้แบบนี้ไม่ใช่เหรอ จะทำมาเป็นสะดีดสะดิ้งทำไม” ฟรานซิสแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เขาเห็นหน้าชาลิสาแล้วรู้สึกอยากแกล้งหญิงสาวขึ้นมาจึงหาเรื่องเธอด้วยวิธีนี้ ทั้งที่ปกติเขาต้องไล่ออกไปจากห้องตั้งนานแล้วแต่กลับไม่ทำ

“ไม่ ๆ ฉะ ฉันเอาของมาคืนคุณจริง ๆ ไม่ได้มีเจตนาอย่างอื่น”

คนอวบพยายามอธิบายให้ชายหนุ่มเข้าใจด้วยเสียงตะกุกตะกัก เพราะตอนนี้หน้าของฟรานซิสอยู่ใกล้นิดเดียว

“ฉันควรเชื่อเธอไหม”

คนเจ้าเล่ห์ยังไม่หยุดแกล้ง ยิ่งเขาได้เห็นเธอใกล้ๆ แบบนี้ก็ยิ่งอยากแกล้งมากขึ้น ชาลิสากำลังหลับตาปี๋จึงไม่รู้ว่าตอนนี้ฟรานซิสกำลังมองเธอด้วยสายตาแบบไหน

“ฉันพูดจริง ๆ นะ ปะ ปล่อยฉันไปเถอะ”

หญิงสาวอ้อนวอนเขาทั้ง ๆ ที่ยังไม่ลืมตาจนฟรานซิสอดจะยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูไม่ได้ เพราะถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นป่านนี้คงยั่วให้เขากินตับเธอไปเรียบร้อยแล้ว แต่คนใต้ร่างกลับไม่เป็นเช่นนั้น

“เอาละลุกขึ้นมาได้แล้ว ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก”

ชายหนุ่มตัดใจไม่แกล้งเธอต่อ เพราะกลิ่นหอม ๆ ที่ส่งออกมาจากกายอวบอิ่มมันทำให้เขาอยากทำอย่างอื่นมากกว่าแกล้ง ฟรานซิสจึงลุกขึ้นยืนแล้วบอกเธออย่างจริงจัง

ชาลิสาเมื่อได้ยินแบบนั้นก็รีบเด้งตัวขึ้นจากที่นอนพร้อมกับถอยไปจนสุดเตียงแล้วจ้องหน้าเขาด้วยความโกรธ เธออุตส่าห์หวังดีเก็บของมาให้ยังจะแกล้งให้ตนเองหัวใจวายอีก มันน่านัก หญิงสาวมองไปที่ประตูเพื่อหาจังหวะวิ่งหนีออกจากห้อง แต่ความคิดตื้น ๆ นั้นก็ถูกชายหนุ่ม หุ่นล่ำตรงหน้าเบรกเอาไว้เสียก่อน

“ไม่ต้องมองประตูหรอก คุณไม่มีทางออกจากที่นี่ได้ ถ้าผมไม่อนุญาต” ฟรานซินไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมถึงรู้สึกหงุดหงิดที่เห็นเธอจ้องแต่ประตูแทนที่จะเป็นเขา ก่อนเปลี่ยนสรรพนามที่เรียกแทนตนเองกับอีกฝ่ายแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย

“คุณปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันไม่ได้จะทำร้ายคุณ แค่เอาของมาคืนให้จริง ๆ ไม่ได้อยากได้สิ่งตอบแทนด้วย” หญิงสาวอ้อนวอนขอให้เขาปล่อยเธอไป

“โอเค ผมจะปล่อยคุณก็ได้ แต่หลังจากที่ผมสอบปากคำคุณเสร็จนะ เดี๋ยวคุณไปรอตรงโซฟาหน้าห้องแล้วผมจะตามออกไป” ฟรานซิสยังไม่เชื่อสนิทใจว่าเธอไม่ได้มีจุดประสงค์อื่นจึงอยากจะลองคุยกับเธออีกสักนิดเพื่อจับพิรุธในตัวหญิงสาว

ทางด้านชาลิสาเมื่อได้ยินแบบนั้นก็รีบลงมาจากเตียงแล้ววิ่งออกนอกห้องนอนของชายหนุ่มโดยด่วน แต่เธอไม่ได้ไปรอเขาที่โซฟาอย่างที่คนหล่อบอก เพราะเธอกลับไปยืนอยู่ที่ประตูทางออกแทน

ทว่าหญิงสาวก็ไม่สามารถเปิดประตูได้จึงตัดใจนั่งรอเจ้าของห้องบนโซฟาเหมือนเดิมด้วยอาการเซ็ง ๆ ปนกับความกลัวที่ต้องอยู่กับผู้ชายสองต่อสองแบบนี้

เมื่อฟรานซิสแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย เขาก็รีบเดินออกจากห้องนอนไปยังโซฟาหน้าห้องที่ให้ชาลิสานั่งรออยู่ก่อนหน้านี้

“เอาละผมจะไม่อ้อมค้อมแล้ว ตกลงคุณเข้ามาที่ห้องได้ยังไง”

ชายหนุ่มพูดออกมาแบบจริงจังพร้อมกับใช้สายตาสำรวจผู้หญิงตรงหน้าตั้งแต่หัวจดเท้า ซึ่งมันทำให้เขาพบว่าเธอน่าฟัดเสียเหลือเกิน เพราะเขาไม่ค่อยชอบผู้หญิงผอม ๆ สักเท่าไหร่ หุ่นแบบเธอนี้แหละน่ากินเป็นที่สุด มีเนื้อนิด ๆ เต็มไม้เต็มมือดี ชายหนุ่มคิดอย่างหื่น ๆ แต่ก็พยายามทำหน้านิ่ง ๆ เหมือนเดิม

“คือแบบนี้ค่ะ...”

หญิงสาวอธิบายเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบโดยที่ชายหนุ่มไม่ได้พูดแทรกอะไรเลย เพราะมัวแต่จ้องหน้าเธอด้วยความเคลิบเคลิ้มอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขายิ่งมองก็ยิ่งพบว่าเธอนั้น มีเสน่ห์แอบซ่อนอยู่ในตัวมากมายเหลือเกิน

“คุณ คุณ ฉันพูดจบแล้ว”

“ฮะ อืม ผมรู้ แค่กำลังประมวลในสิ่งที่คุณพูดมาเท่านั้น” ฟรานซิสไม่ได้ฟังในสิ่งที่หญิงสาวพูดแต่ก็เสแสร้งพร้อมกับทำท่าทางขบคิดราวกับว่าตนเองต้องใช้เวลาสักหน่อยในการตัดสินใจ

“คุณได้รู้เรื่องทั้งหมดแล้ว ปล่อยฉันไปได้หรือยังคะ”

“โอเค ผมเชื่อในสิ่งที่คุณพูดก็แล้วกัน”

“ขอบคุณค่ะ” ชาลิสากล่าวขอบคุณชายหนุ่มด้วยความดีใจส่งผลให้เธอยิ้มออกมาจนเห็นลักยิ้มที่แก้ม ซึ่งทำให้คนมองใจเต้นไม่เป็นจังหวะไปหลายนาที

“ว่าแต่คุณชื่ออะไร” ฟรานซิสรู้สึกว่ายังไม่อยากปล่อยเธอออกจากห้องนี้ไปอีกจึงถามชื่อเพื่อถ่วงเวลาให้ตนเองกับหญิงสาวได้อยู่ด้วยกันนานขึ้นกว่าเดิม ซึ่งเขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงคิดแบบนี้

“ชาลิสาค่ะ ฉันชื่อชาลิสา”

ชายหนุ่มกำลังจะอ้าปากถามเธอต่อแต่กลับโดนลูกน้องคนสนิทเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน เขาจึงอาสาไปส่งเธอที่บ้านเพราะเห็นว่ามันดึกแล้ว ส่วนหญิงสาวที่เขาจ้างมาบำเรอความใคร่ให้กับตนเองนั้นไม่ได้มาเพราะเกิดอุบัติเหตุระหว่างทาง เหมือนกับว่าคืนนี้โชคชะตากำหนดให้ทั้งสองคนได้มาเจอกันและทำความรู้จักกันอย่างไรอย่างนั้น