อีกทางด้านหนึ่งของโรงแรมมีหญิงสาวรูปร่างอวบอั๋นแต่ไม่ถึงขั้นอ้วนกำลังสนุกอยู่กับงานแต่งงานของเพื่อนที่ทำงานด้วยกัน เธอผู้นี้มีนามว่า
ชาลิสา กุลการ หรือ ริสา หลังจากที่พ่อแม่เสียชีวิต เธอก็ได้ย้ายไปอยู่กับป้าที่อังกฤษ แต่เมื่อไม่นานมานี้ญาติผู้ใหญ่คนเดียวได้ลาจากโลกนี้ไปด้วยโรคมะเร็ง ทำให้ปัจจุบันหญิงสาวต้องอยู่คนเดียวในบ้านหลังเล็ก ๆ ที่ป้ายกให้เป็นมรดกชิ้นสุดท้ายพร้อมด้วยเงินหนึ่งก้อนที่ทำให้ไม่ต้องทำงานหนักไปทั้งชีวิต แต่กระนั้นเจ้าตัวก็ไม่ได้อยู่เฉย ๆ ยังคงทำมาหากินเหมือนเดิม
ชาลิสาทำงานอยู่ที่บริษัทขายรถยนต์หรูในตำแหน่งพนักงานทั่วไป ซึ่งเธอทำงานที่นี่ได้หลายปีแล้วหลังจากที่ตนเองเรียนจบ
“อ้าว ริสา ทำไมมานั่งตรงนี้ ไม่ไปสนุกกับคนอื่น ๆ ล่ะ”
เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งในแผนกของหญิงสาวเดินเข้ามาทักทายตามประสาคนทำงานด้วยกัน เพราะตอนนี้เป็นช่วงที่ให้เพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวและแขกเหรื่อได้เข้าไปเต้นรำกันตรงหน้าเวที
“อย่าดีกว่าค่ะ ริสาไม่ค่อยถนัด”
หญิงสาวปฏิเสธทันทีเพราะเธอไม่ค่อยชอบงานเลี้ยงสังสรรค์สักเท่าไหร่ เธอจึงเลือกนั่งอยู่เฉย ๆ แบบนี้ดีกว่า คอยมองคนนั้นคนนี้เต้นรำก็สนุกเหมือนกัน
“โอเค งั้นพี่ไปเต้นกับคนอื่น ๆ ก่อนนะ ดูสิ ผู้ชายงานดีมาก”
เพื่อนร่วมงานคนนั้นพูดจบก็เดินออกไปเต้นรำอยู่หน้าเวทีโดยมีสายตาของผู้ชายในงานมองกันเป็นตาเดียว เพราะเธอผู้นี้ใส่ชุดแหวกทั้งบนทั้งล่างแตกต่างจากชาลิสาที่ไม่มีผู้ชายคนไหนมองมา ด้วยรูปร่างอวบอั๋นและการแต่งตัวก็ไม่ได้โดดเด่นกว่าคนอื่นทำให้หญิงสาวถูกมองข้ามอยู่บ่อย ๆ
ชาลิสานั่งมองคนอื่นเต้นรำกันอยู่สักพัก แอนดริว ผู้จัดการแผนกสุดหล่อของเธอก็เดินเข้ามาทักทาย เพราะเขาเห็นหญิงสาวนั่งอยู่คนเดียวตั้งนานแล้วจึงอยากสานความสัมพันธ์ด้วย
ชายหนุ่มสนใจในตัวอีกฝ่ายอยู่ไม่น้อยเพราะนิสัยที่ดี เข้ากับคนอื่นได้ง่าย แถมยังไม่เคยเห็นเธอคบใคร เขาจึงอยากได้ริสามาเป็นเมีย
“สวัสดีครับริสา”
แอนดริวเดินเข้ามาทักหญิงสาวอย่างเป็นกันเองแล้วสำรวจการแต่งกายอีกฝ่ายตั้งแต่หัวจดเท้า ชายหนุ่มจึงยิ้มพึงพอใจเมื่อได้เห็นไหล่เนียนถูกเปิดออกให้ได้เห็นเป็นครั้งแรก
“สวัสดีค่ะคุณแอนดริว”
ชาลิสาหันไปส่งยิ้มให้ก่อนหันไปมองคนที่เต้นกันอยู่ต่อโดยไม่ได้สนใจผู้จัดการเลยสักนิด เธอจึงไม่เห็นแววตาโลมเลียที่มองมา แต่คนอย่างแอนดริวก็ยังไม่ยอมแพ้ เขาพยายามจะหาเรื่องคุยกับหญิงสาวต่อ
“ทำไมมานั่งคนเดียวแบบนี้ ไม่ไปร่วมสนุกกับคนอื่น ๆ ล่ะครับ”
“คือริสาเต้นไม่เป็น อยู่เฉย ๆ แบบนี้ดีกว่า”
หญิงสาวไม่ใช่คนโง่ถึงจะดูไม่ออกว่าผู้ชายคนนี้รู้สึกแบบไหนกับตนเอง แต่เธอไม่ได้ชอบแอนดริวจึงไม่อยากให้ความหวัง เพราะรู้สึกกับอีกฝ่ายแค่เพื่อนร่วมงานเท่านั้น
“พี่เต้นเป็น เดี๋ยวพี่สอนให้ ไปเถอะ” ชายหนุ่มพยายามชวนหญิงสาวออกไปเต้นรำกับตนเอง ทั้งที่เธอก็ปฏิเสธแล้วปฏิเสธอีก
“แต่ริสาว่า/นะครับ พี่ไม่มีคู่เต้น ริสาช่วยออกไปเต้นกับพี่หน่อยได้ไหม” แอนดริวยังตื๊อไม่เลิกจนหญิงสาวเกือบจะใจอ่อน แต่โชคดีที่มีคนเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน
“พี่แอนดริวมาเต้นกับไวน์ดีกว่าค่ะ ปล่อยยัยริสาเถอะ”
ไวน์ สาวมั่นประจำแผนก หน้าตาดี หุ่นสวยอย่างกับนางแบบ เธอแต่งตัวเซ็กซี่โชว์นมขาวผ่องเดินเข้ามาดึงแขนของแอนดริวให้เดินตามตนเองออกไปหน้าเวที
เธอชอบเขามานาน เพราะด้วยหน้าที่การงานและหน้าตาของชายหนุ่มทำให้ไวน์อยากได้เขาเป็นสามีจนตัวสั่น เมื่อได้โอกาสจึงเข้าหาแอนดริวทันที ส่วนคนเจ้าชู้เมื่อเห็นผู้หญิงมาเสนอตัวแบบนี้มีเหรอจะไม่สนอง
“ครับ งั้นพี่ไปก่อนนะริสา”
แอนดริวหันไปบอกชาลิสาแล้วเดินตามหญิงสาวสุดเซ็กซี่ไปทันที ปล่อยให้เธอยืนงงกับพฤติกรรมของชายหนุ่มอยู่คนเดียว
“เฮ้อ ไปได้ซะที”
คนอวบถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกที่ไม่ต้องหาเรื่องปฏิเสธผู้จัดการหนุ่มที่พยายามเข้าหาตนเองทุกครั้งที่มีโอกาสแบบนี้
งานแต่งงานดำเนินมาถึงช่วงโยนดอกไม้ ผู้หญิงที่อยู่ในงานต่างก็มารอรับช่อดอกไม้จากเจ้าสาวซึ่งกำลังจะโยนให้เต็มหน้าเวที เหลือแค่ชาลิสาเท่านั้นที่นั่งมองอยู่ ไม่ได้ไปแย่งชิงกับคนอื่น
เมื่อเจ้าสาวโยนดอกไม้ลงมาสาว ๆ ต่างก็วิ่งเข้าไปแย่งชิงเพื่อจะให้ตนเองคว้าดอกไม้ช่อนี้ไป แต่ความบังเอิญก็เกิดขึ้นเพราะเจ้าช่อดอกไม้ดันตกลงมาบนตักเธอแบบเหมาะเจาะเหมือนจงใจจะให้หญิงสาวได้มันไป ทำให้คนในงานต่างส่งเสียงฮือฮาตกใจกับสิ่งที่เกิดกันยกใหญ่
“ว้าว ริสา แกได้ดอกไม้ด้วย ฉันว่ารายต่อไปที่จะได้แต่งงานต้องเป็นแกแน่เลย”
อลิส เพื่อนในแผนกของชาลิสาเอ่ยแซวขึ้นมาหลังจากที่เห็น อีกฝ่ายได้ดอกไม้แบบบังเอิญ เธออยากได้มันใจจะขาดแต่ก็ ไม่ได้
“ไม่หรอกฉันจะแต่งงานกับใครล่ะ แฟนก็ไม่มี ผู้ชายที่ไหนจะสนใจสาวอวบ ๆ แบบฉันกัน”
ชาลิสาพูดออกมาแบบสบาย ๆ เธอไม่ได้สนใจเรื่องคู่ครองอยู่แล้ว เพราะคิดว่าชาตินี้คงไม่มีสามีเหมือนกับคนอื่นเขาหรอก
“โธ่ อวบที่ไหนกัน แค่มีเนื้อมีหนังเท่านั้นเอง”
เพื่อนสาวของชาลิสาพูดตามจริง เพราะหญิงสาวไม่ได้อวบขนาดนั้น แค่มีเนื้อมีหนังกว่าผู้หญิงคนอื่น ๆ แต่มันก็ไม่ได้น่าเกลียดจนเกินไป ออกจะดูดีด้วยซ้ำ
“แกก็พูดไป” หญิงสาวขำออกมากับคำพูดของเพื่อนซี้ที่อุตส่าห์ปลอบใจตนเอง
“จริง ๆ นะริสา แกหน้าสวยจะตาย ลองแกผอมกว่านี้ดูสิ รับรองผู้ชายต้องเหลียวหลัง แล้วแกรู้ไหมว่าตัวเองซ่อนรูปแค่ไหน ทั้งอก ทั้งก้น บอกได้คำเดียวว่าดี!” อลิสพูดไปก็มองรูปร่างของชาลิสาไปด้วย ซึ่งมันเป็นจริงอย่างที่พูด
“เว่อร์แล้วแก ฉันไม่ได้สวยขนาดนั้นซะหน่อย”
ชาลิสาเขินอายกับคำพูดเพื่อนสาวแล้วก้มลงไปดูหน้าอกของตนเอง พอเห็นหน้าอกตูม ๆ อย่างที่อลิสบอกจริง ๆ ใบหน้าที่แดงอยู่แล้วก็แดงขึ้นไปอีกจนอีกฝ่ายอดที่จะส่งสายตาล้อเลียนออกมาไม่ได้
เมื่องานเลิกต่างคนก็ต่างเดินออกจากงานแล้วแยกย้ายกันกลับบ้าน ส่วนชาลิสารู้สึกปวดท้องฉี่จึงเดินไปทางห้องน้ำ ปล่อยให้เพื่อนสาวสุดซี้อย่างอลิสกลับไปก่อน แต่ในระหว่างที่หญิงสาวกำลังจะเดินออกไปจากโรงแรม เธอเห็นผู้ชายร่างสูงแต่งตัวดูดีทำของหล่นอยู่หน้าลิฟต์
ชาลิสาซึ่งเป็นคนจิตใจดีจึงเก็บของชิ้นนั้นเอาไว้ แต่เธอยังไม่ทันจะคืนให้กับเจ้าของเขาก็เดินเข้าไปในลิฟต์เสียก่อน หญิงสาวจึงมองตัวเลขดิจิตอลว่าไปจอดชั้นไหนจะได้ตามขึ้นไปที่ชั้นนั้นเพื่อคืนของที่เก็บได้