"น้ำฝนทานข้าวสักหน่อยนะ"ข้าวต้มร้อน ๆ ส่งกลิ่นหอมจากฝีมือผู้เป็นสามีไร้ความหมายเมื่อภรรยาไม่คิดจะสนใจคิดจะอ้าปากทานเหมือนกับอาหารมื้อก่อน ๆ ที่ผ่านมา
"ฝน คุณทานข้าวสักหน่อยเถอะนะถ้าคุณไม่ทานอะไรเลยแบบนี้ต้นน้ำจะรู้สึกยังไง"
"..."เพียงแค่ได้ยินชื่อของบุญสาวน้ำตาของคนเป็นแม่ก็หลั่งรินไหล ไม่มีใครยอมรับเรื่องที่เกิดขึ้นของต้นน้ำได้ตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมาการจากไปของต้นน้ำยังคงกลายเป็นฝันร้ายเกาะกินหัวใจของผู้ให้กำเนิด
"ผมรู้ว่าคุณเสียใจ ผมเองก็ไม่อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้"
"ฮึก"
"แม้ว่าลูกจะจากไปแต่ต้นน้ำยังอยู่ในหัวใจของเรานะ ลูกไม่เคยไปไหนลูกยังอยู่ตรงนี้"
"ฮึก ฝนคิดถึงลูก"ภรรยาโผเข้ากอดสามีด้วยความโศกเศร้าเสียงสะอื้นร่ำไห้ไม่ต่างอะไรจากมีดปลายแหลมฝังลึกลงภายในใจของคนฟัง
"ทำไมต้นน้ำถึงได้ทำแบบนี้ ฮึก ฝนเลี้ยงลูกไม่ดีใช่ไหมต้นน้ำถึงได้ทิ้งพวกเราไป"ทุกวินาทีเธอเฝ้าฝันคิดถึงแต่ล
