ภายในรถเกิดความเงียบบรรยากาศชวนอึดอัด แพรไหมสะบัดหน้ามองไปยังนอกหน้าต่างอยู่อย่างนั้นโดยไม่สนใจสายตาออดอ้อนของอลันเลย เธอเฉยเมยไม่สนใจไม่หันมามองหน้าจนอลันใจไม่ดีกลัวว่าแพรไหมจะโกรธหนักแล้วจะหนีกลับไปไม่อยู่กับเขาอีก
"น้องแพรจ๋าคุณป๋าผิดไปแล้ว น้องแพรให้อภัยคุณป๋าเถอะนะคะคนดี"
พรืด
ฮ่า ฮ่า
สองคู่หูขำพรืดกันออกมาเมื่ออลันพูดง้อแพรไหมด้วยเสียงอ่อนเสียงหวานอย่างมีจริต และไหนจะท่าทางและสายตาออดอ้อนคล้ายดั่งผู้หญิงนั่นอีกนั่นอีกมันทำให้อีริกและอีวานที่ไม่เคยเห็นอลันทำอะไรแบบนี้ถึงกับต้องหัวเราะออกมาด้วยความขบขัน กิริยาท่าทางน่ารักแต่มันชั่งขัดกับเบ้าหน้าดั่งกับโจรปล้นฆ่าชิงทรัพย์เหลือเกิน
"พวกมึงสองคนขำอะไรกันฮะ"อลันว่าพลางชักสีหน้าใส่ด้วยความไม่พอใจรู้สึกปนอายเล็กน้อย ไม่สิ ไม่เล็กน้อยเลย มาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ไม่เคยก้มหัวหรือง้อผู้หญิงคนไหนแต่กำลังง้อหญิงสาวร่างเล็กต่อหน้าลูกน้อง ใครบ้างจะไม่
