บทที่17

1392 คำ

"เอาอันนี้ค่ะ อันนี้ ตัวนี้ ตัวนั้นแล้วก็ตัวนั้นด้วยค่ะ เหมาหมดยกทั้งร้านมาเลยค่ะ"เสียงเล็กเอ่ยพร้อมกับชี้นิ้วสั่งอย่างไม่สนใจใบหน้าของคนจ่ายตังค์ในการซื้อของในครั้งนี้เลยสักนิด ร่างเล็กของแพรไหมเดินเฉิดฉายอยู่ในห้างใหญ่ชี้นิ้วสั่งในสิ่งที่เธอต้องการ ไม่สิ ในสิ่งที่อลันเต็มใจให้ "อีริกมึงโทรไปตามคนที่บ้านมาช่วยถือของเพิ่มหน่อยสิวะ" "เป็นความคิดที่เยี่ยมยอดและยอดเยี่ยมมากเพื่อนรัก"เสียงกระซิบจากสองคู่หูมีเจ้านายของตัวเองยืนฟังอยู่อย่างไม่กล้าเดินหารือขยับขาไปไหน ได้แต่มองร่างเล็กของแพรไหมชี้นิ้วกวาดสั่งพนักงานภายในร้านขายของแบรนด์ดังอย่างไม่คิดจะสนใจหรือดูราคาของมัน "คุณป๋าคะ จ่ายเงินค่ะ" "ครับ ๆ "และนี่คือสิ่งที่อลันต้องก้มหน้ายอมรับมันเหมือนกับร้านก่อน ๆ และร้านต่อ ๆ ไปอย่างไม่มีข้อติดค้าง "คอแห้งจังเลยค่ะคุณป๋า คุณป๋าช่วยไปซื้อน้ำให้น้องแพรหน่อยจะได้ไหมคะ"เสียงออดอ้อนและไหนคนตัวเล็

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม