บทที่ 11

1057 คำ

ปภาวรินท์เดินออกไปส่งรักษ์ที่หน้าบ้านตามคำขอร้องของคุณลุงมานพที่อ้างว่าปวดขาจึงออกไปส่งหลานชายด้วยตัวเองไม่ไหว หญิงสาวอยู่พูดคุยกับเขาชั่วครู่ก่อนจะเดินกลับเข้ามาในบ้าน หวังจะกลับไปอาบน้ำที่ห้องนอนของตัวเองให้คลายความเหนื่อยล้าลงไปบ้าง แต่ยังไม่ทันจะได้ถึงที่หมายต้นแขนของเธอกลับถูกกระชากเอาไว้อย่างแรงด้วยน้ำมือของใครบางคนที่ยืนดักรออยู่ก่อน            “ปล่อยรินค่ะคุณราช” หญิงสาวร้องขึ้นเมื่อได้เห็นใบหน้าของคนที่กระชากเธอเอาไว้ได้อย่างชัดเจนซึ่งก็ไม่ใช่ใครอื่นที่ไหนเลย            นอกเสียจากว่าที่สามีอย่างเหมราชที่ประกาศก้องตั้งแต่ครั้งแรกที่พบหน้าว่าไม่ต้องการให้เธอนั้นเข้ามายุ่งวุ่นวายในชีวิตของเขา            “ปล่อยแบบไหนดีล่ะ! ข้างนอก…หรือว่าข้างใน!” เหมราชย้อนถามอย่างยียวน จงใจใช้สายตาดุดันจ้องมองคนตรงหน้าขึ้นลงราวกับกำลังประเมินสินค้าอยู่ ซึ่งการกระทำของเขามันทำให้ปภาวรินทร์ต้องร้องเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม