บทที่ 18

1164 คำ

“อ้าวนั่นไงหนูรินมาพอดี มานั่งตรงนี้ข้างๆ พี่เขาสิลูก” คุณมานพเอ่ยขึ้นก่อนจะยิ้มอย่างมีความสุข รอยยิ้มของท่านที่มอบให้สดใสเสมอ นั่นเลยพลอยทำให้ปภาวรินทร์อดไม่ได้ที่ต้องยิ้มตอบก่อนจะรีบพาตัวเองมาทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ เหมราชอย่างไม่มีทางเลือก            “คุณลุงมีอะไรจะพูดกับหนูเหรอคะ” หญิงสาวเอ่ยขึ้น ไม่กล้าเรียกท่านว่า ‘พ่อ’ เพราะกลัวลูกแท้ๆ  ของท่านจะด่าว่าเธอเอาได้            “ลุงไม่มีหรอก แต่เจ้าราชมี” คนได้ยินถึงกลับไปต่อไม่ถูก ไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมองหน้าคนที่ท่านบอกว่ามีธุระสำคัญจะพูดด้วย            “ฉันจะแต่งงานกับเธอ!”  กระทั่งเมื่อเหมราชเป็นฝ่ายเอ่ยเรื่องสำคัญออกมา นั่นเองที่ทำให้หญิงสาวตกใจจนเผลอเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง ว่าเหมราชเพิ่งบอกว่าเขาจะแต่งงานกับเธอ            “ลุงให้สิทธิ์หนูตัดสินใจนะหนูริน หนูจะปฏิเสธก็ได้ถ้าต้องการ” เพราะเล็งเห็นถึงสีหน้าไม่ค่อยจะสู้ด

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม