“นี่ปภาวรินทร์ครับพลอย ภรรยาของผม ส่วนนี่คุณพลอยลดา เพื่อนสนิทของฉันเอง”
ปภาวรินทร์ยิ้มรับคำแนะนำโดยไม่พูดอะไร แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังแอบรู้สึกว่าสายตาของคนตรงหน้าที่กำลังมองมาที่เธอกับเหมราชนั้นมันเต็มไปด้วยความไม่พอใจอย่างชัดเจน
ความไม่พอใจที่ทำให้เธอเริ่มรู้สึกอึดอัดกับสถานการณ์ตรงหน้านี้จนนึกอยากจะพาตัวเองหนีออกไปใปให้ไกล…
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณปภาวรินทร์ คุณเป็นเจ้าสาวที่สวยมากเลยรู้ตัวไหมคะ มีผู้หญิงอีกมากที่อยากจะยืนอยู่ในจุดที่คุณยืน…” หนึ่งในนั้นก็คือเธอเอง เธอที่ดันเลือกทางเดินชีวิตผิดพลาดจนทำให้ต้องสูญเสียผู้ชายดีๆ อย่างเหมราชไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ
กว่าจะรู้ตัวว่าคงไม่มีทางได้เจอผู้ชายดีๆ เช่นนี้อีกก็สายเกิน
“ขอบคุณค่ะคุณพลอย” ปภาวรินทร์ยิ้มรับในคำชมเบาๆ เธอปรายตามองเหมราชอีกครั้ง ยิ่งได้เห็นว่าตอนนี้สายตาของเขานั้นไม่ได้หยุดอยู
