“ระ…รินกลัวค่ะ” ปภาวรินทร์เปล่งเสียงออกมาอย่างยากลำบากยามเมื่อมือหนาเอื้อมมากอบกุมอกอวบอิ่มของเธอเอาไว้ เขาบีบเค้นมันเล่น ราวเด็กน้อยที่เพิ่งค้นพบของเล่นชิ้นโปรดก็ไม่ผิด
“ไม่มีอะไรน่ากลัวเลยริน ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายเธอ…” เหมราชเอ่ยตอบด้วยท่าทีหนักแน่น
เขาจูบปลอบคนที่กำลังตัวสั่นระริกอยู่ใต้ร่างอย่างอ่อนโยนก่อนจะลากริมฝีปากอันร้อนรุ่มลงต่ำมายังอกอวบอิ่ม ปลายยอดที่แข็งเป็นไตทำให้เขาอดใจไม่อยู่อีกต่อไป อ้าปากงับก่อนจะดูดคลึงเบาๆ แต่เพียงเท่านั้นมันกลับเรียกเอาเสียงครวญครางทรมานปนสุขของอีกคนได้แทบจะทันทีที่สัมผัส
ปภาวรินทร์เร้าร้อนไปทั่วทั้งกายเพียงแค่เขาสัมผัสเธออย่างที่ไม่เคยมีใครคนไหนได้สัมผัส หญิงสาวแอ่นกายขึ้นอย่างลืมตัว รู้สึกวาบหวิวในกาย เมื่อริมฝีปากร้ายกาจของเขาดูดกลืนยอดอกตนเอง
เขาทำให้เธอทั้งสุขและทรมานในนาทีเดียวกัน!
“คุณราช…อื้อ ร
