หนูซ่า-เฮียแสบ 05 (ฝันดี)
1327 คำ
1 อาทิตย์ต่อมา...
หอพัก H เวลา 18.30 น.
วันนั้นหลังที่เฮียแสบ เอ่อ หอมแก้มฉัน-///- ฉันก็วิ่งหนีออกมาอย่างเขินๆ เพราะไม่เคยโดนใครทำแบบนี้กับฉันมาก่อนและที่สำคัญใจฉันเต้นมากกกกกเลย จากวันนั้นจนวันนี้ฉันยังไม่ได้เจอเฮียแสบเลย เฮ้อออ~ ส่วนตัวฉันเองก็ทำงานเหมือนเดิมหลังจากที่เดินซ้อมดาวเดือนเสร็จโดยพี่ๆที่ดูแลเรื่องการประกวดบ่นใหญ่เลยเพราะเป็นแผลที่ขา ส่วนพี่เจฟฟี่ที่เป็นเจ้าของร้านที่ฉันทำงานก็บอกให้ฉันหยุดไปก่อน แต่ฉันไม่อยากหยุดเลยไปทำงานปกติถึงจะเจ็บหน่อยแต่ฉันทนได้ อ๋อ และตอนนี้แผลฉันหายเป็นปกติแล้วและไม่เป็นแผลเป็นด้วยเนื่องจากตอนซื้อยามันมียาแก้แผลเป็นมาด้วย
ฉันมองนาฬิกาที่บอกว่าเวลานี้ใกล้จะถึงเวลาทำงานแล้ว ฉันหยิบกระเป๋าคู่ใจและจัดการปิดประตูเพื่อออกไปทำงานทันที และว่า...เจอเฮียแสบที่ลงมาจากชั้น 6 พอดี
“เอ่อ เฮียแสบไปไหนคะ?” ฉันถามออกไปถึงแม้ว่าจะอายเรื่องวันนั้นอยู่ก็ตามแต่ก็เลือกที่จะถามออกไปเพราะไม่อยากเสียมารยาท
“เรื่องของกู”
“ขะขอโทษค่ะ” ฉันรีบก้มหน้ามองพื้นอย่างกลัวๆเพราะเหมือนเฮียแสบจะอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
“แล้วมึงจะไปไหนป่านนี้?”
“เรื่องหนู...”
“หนูซ่า!!!”
“....”อะไรกันที่ตัวเองยังตอบกลับแบบนี้เลย เชอะ!
“อย่ามานินทากูนะหนูซ่า” ระรู้ได้ยังไง0_0!? ฉันมองหน้าเฮียแสบอย่างตกใจเพราะเขาสามารถรับรู้สิ่งที่ฉันกำลังคิดอยู่
“อะอะไรกันหนูซ่าไม่ได้นินทาเฮียแสบสักหน่อย” ฉันไม่ยอมรับง่ายๆหรอก
“ยัยเด็กขี้โกหก”
“หนูซ่าไม่ได้โกหก!!!”
“อย่าเถียง! สรุปจะไปไหน?”
“ไปทำงานค่ะ” และตอนนี้ก็ใกล้เวลาเข้างานแล้วด้วยเพราะมั่วแต่ยืนคุยกับเฮียแสบจนลืมเวลา
“ทำงาน? ป่านนี้?”
“ค่ะ งั้นหนูซ่าไปก่อนนะคะใกล้เวลาเข้างานแล้ว” ฉันกำลังจะเดินออกมาแต่ หมับ
“เดี๋ยวงานอะไร?” เฮียแสบขมวดคิ้วอย่างสงสัย
“เดี๋ยวกลับมาแล้วหนูซ่าจะเล่าให้ฟังนะคะ แต่ตอนนี้ต้องไปแล้วเพราะเดี๋ยวโดนหักเงิน บายคะ^^”
ฉันวิ่งออกมาจากตรงนั้นและรีบวิ่งให้ไวที่สุดเพราะอีกไม่ถึง 10 นาที เขาจะเช็คชื่อพนักงานที่มาทำงานแล้ว ดีหน่อยที่ร้านนี้ไม่ได้ไกลจากหอพักของฉันมากเท่าไหร่ประมาณ 2 ซอยได้ฉันเลยสามารถเดินไปทำงานได้ทุกวัน
ร้านเหล้าชิวๆ เวลา 19.01 น.
ตึกๆๆๆๆๆๆ
“ขอโทษที่มาสายค่ะ!!! แหะๆๆ” พอเข้ามาในร้านฉันก็รีบขอโทษทุกคนก่อนเป็นอันดับแรก แหะๆ โคตรเหนื่อยเลยเพราะฉันพยายามสับขาให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ไม่เป็นไรแค่ 1 นาทีเอง” พี่เจฟฟี่ที่เป็นเจ้าของร้านเธอบอกกับฉันพร้อมส่งยิ้มหวานมาให้
พี่เจฟฟี่เป็นผู้หญิงที่สวยและเซ็กซี่มากกกก แถมเก่งอีกต่างหากเพราะเธอจัดการดูแลร้านนี้เพียงคนเดียวไม่มีหุ้นส่วนเข้ามาเกี่ยวข้อง
“ยังไงก็เกือบสายอยู่ดี”
“ไม่เป็นไร ดูสิรีบวิ่งมาคงเหนื่อยหน้าดู”
“นิดหน่อยค่ะ แค่นี้จิ๊บๆ^-^”
“เอาล่ะ วันนี้ก็ตั้งใจทำงานกันเหมือนเดิมนะ ถ้าใครโดยลูกค้าเอาเปรียบก็ทนหน่อยแล้วกันแต่ถ้ามันมากไปก็ซัดหน้าแม่งไปเลย!!” เห็นไหมบอกแล้วว่าพี่เจฟฟี่เก่งมากกกกแถมเท่ด้วย
“ค่ะ!!”/ “ครับ!!”
“ยิ้มอะไรเรา หืม?” พี่เจฟฟี่ถามและลูบหัวฉันเบาๆ อย่างเอ็นดู
“แค่คิดว่าพี่เจฟฟี่เท่มากค่ะ! งั้นหนูซ่าไปทำงานก่อนนะคะ^^”
“อืม ไปสิ”
หลังจากนั้นลูกค้าก็เริ่มเข้าร้านมาเรื่อยๆจนเต็มร้านและวันนี้คนเยอะมากเป็นพิเศษเพราะเป็นวันศุกร์และพรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ซึ่งมันเป็นวันหยุด เหล่าวัยรุ่นหนุ่มสาวเลยออกมาปาร์ตี้กันอย่างสนุกสนาน เฮ้ออออ แต่ฉันคงต้องทำงานต่อไป สู้!!
เวลา 01.00 น.
“เฮ้ออ ลูกค้าหมดสักที” ฉันถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆเพราะวันนี้ลูกค้าเยอะมากจริงๆ
“ทุกคนมารับเงินและกลับได้เลยนะ” ที่ร้านนี้คนจัดโต๊ะต่างๆหรือทำความสะอาดจะมีพนักงานอีกส่วนหนึ่งที่ทำหน้าที่นี้ซึ่งพวกเขาจะได้รับเป็นเงินเดือนแทน ส่วนเด็กเสริฟ์รับเป็นรายวัน วันละ 450 บาท ส่วนทิปต่างหากของใครของมัน อ๋อ วันนี้ฉันได้ทิปมาตั้ง 1000 บาทแน่ะเยอะมากกกกก คุ้มค่าเหนื่อยหน่อย
ฉันเดินกลับหอตามปกติเหมือนเดิมทุกวันหลังจากที่รับเงินเสร็จ ถ้าถามกลัวไหม? เดินกลับคนเดียวตอนกลางคืนแบบนี้ กลัว...แต่มันไม่มีทางเลือก
ตึก ตึก ตึก
“เอ๊ะ?” ฉันหยุดชะงักเมื่อรู้สึกว่ามีคนเดินตาม แต่คงไม่มีอะไรหรอก...มั้ง?
ตึก ตึก ตึก
ฉันเดินเรื่อยๆและเสียงนั้นก็ยังคงตามอยู่เรื่อยๆเหมือนกัน หรือว่าจะเป็นพวกนั้น? พวกเสี่ยภพไงพวกนั้นตามหาฉันเจอแล้วเหรอ?
ไม่นะ...
หมับ!!!
“กรี๊ดดดด” ฉันร้องเมื่อจู่ๆพวกมันก็มากระชากแขนฉัน
“....”
“ฮืออออ ปล่อยหนูไปเถอะนะ หนูไม่อยากไปปะเป็นเมียเสี่ยยย ฮึก! หนูกราบก็ก็ได้ฮือออ” ฉันรีบยกมือขึ้นมาไหว้อย่างไวเพราะกลัวว่าพวกนี้จะจับฉันไป
“หนูซ่า...”
“หนูกลัวแล้ว ฮืออๆ” หมับ มันดึงฉันเข้ามากอดแต่ เอ๊ะ? กลิ่นนี้ทำมันคุ้นๆจัง
“นี่เฮียเอง...ใจเย็นๆนะ ขอโทษที่ทำให้ตกใจ”
“ฮะเฮียแสบ” ฉันเงยหน้ามองและมันก็เป็นเฮียแสบจริงๆ เขาลูบหลังฉันอย่างปลอบใจ
“ไม่มีอะไรแล้ว เฮียกูขอโทษ...” นี้เป็นครั้งแรกเลยที่เขาแทนตัวเองว่าเฮีย
“หนูตกใจมะมากเลย” ฉันซุกหน้าเข้าในตัวของเขาอย่างต้องการความอบอุ่น
“เออออ ก็ขอโทษแล้วไงว่ะ” แหนะ! พูดดีได้แปบเดียวเองง่ะ
“หนูซ่าคิดว่าเป็นพวกนั้นซะอีก...” ฉันพึงพ่ำเบาๆ
“อะไรนะ?”
“เปล่าค่ะ เรา...กลับกันเถอะค่ะ”
เราเดินกลับหอกันโดยตลอดทางแทบจะไม่มีบทสนทนาอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่มีสิ่งหนึ่งที่แปลกคือ..เฮียแสบจับมือของฉันไว้ตลอดเวลาที่เรากำลังเดินด้วยกัน ^///^ ดีจัง
“ยิ้มอะไร?” เฮียแสบถามฉันเมื่อเห็นว่าฉันกำลังยิ้มออกมา
“เปล่าสักหน่อย^_^” ถึงจะตอบไปแบบนั้นแต่ฉันกลับยิ้มกว้างกว่าเดิม
“หึ แค่กูจับมือต้องหน้าบานขนาดนั้นเล้ย?” พูดชูมือที่จับฉันขึ้นมาโชว์
“ง่า รู้แล้วจะถามทามมายยยย?”
“แค่อยากฟังเด็กปากแข็งตอบ”
“ชิ! แกล้งกันนี่น่า~”
หอพัก H เวลา 01.30 น.
“ห้าวววว~”
“ง่วงก็เข้าห้องนอนได้แล้ว” ตอนนี้ฉันกำลังยืนห้าวอยู่หน้าห้องตัวเอง โดยมีเฮียแสบที่เดินมาส่ง
“ก็บอกว่าจะเล่าเรื่องงานให้ฟัง ห้าววว~” ฉันเป็นคนพูดคำไหนคำนั้นนะ
“พรุ่งนี้ค่อยเล่า” เฮียแสบและลูบหัวฉันเบาๆ
“แต่...”
“ไปนอน และพรุ่งนี้ถ้าตื่นแล้วขึ้นไปหากู”
“....” ตาจะปิดแล้ววววว
“หนูซ่า...หนูซ่า!!!”
“ฮะฮะคะ?”
“เฮ้ออออ”
“หนูไปนอนก่อนนะคะ ฝันดีค่ะ ฟอดดดด” เพราะความง่วงเลยอยากอ้อนซะงั้นฉันเป็นแบบนั้นเสมอ
“หึ เดี๋ยวจะไม่ได้นอน ฟอดดด ฝันดีหนูซ่าของเฮีย...”
- ผู้เขียน
