หนูซ่า - เฮียแสบ 06 (ซ่าสมชื่อ!)

1774 คำ
หอพัก H เวลา 13.45 น.           “อื้อออออ~ ห้าวววว~” ฉันเริ่มบิดขี้เกียจตั้งแต่ที่รู้สึกตัวตื่น อ่า วันนี้นอนเต็มที่เลย แหะ สงสัยเมื่อคืนนี้จะเหนื่อยมากจริงๆนั่นแหละ เช้าอันสดใสของหนูซ่า~           “อ้าว จะบ่าย 2 แล้วนิ?” ฉันมองนาฬิกาที่บอกเวลาว่าเกือบบ่ายสองแล้ว นี่ฉัน...นอนขนาดนี้เลยอ่อวะ?           บ้าไปแล้ว...           “แต่เหมือนจะมีอะไรติดอยู่ในหัวแหะ...คิดไม่ออก” อะไรว้า?           เริ่มนึกเรื่องราวตั้งแต่เมื่อคืนนี้เดินกลับมากับเฮียแสบ.... อ่ะ จริงสิ เพราะเฮียแสบแกล้งเดินตาม แล้วอะไรอีกน้า??? อ่อ มาส่งหน้าประตูด้วยนิแต่ฉันง่วงมากๆเลย อืมมมม...คิดสิ คิดสิ           “ไปนอน และพรุ่งนี้ถ้าตื่นแล้วขึ้นไปหากู”           “คิดออกแล้ว!!!”           ฉันรีบลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่เพราะไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่เมื่อคืนเพราะเหนื่อยมาก! เลยหลับไปโดยไม่ได้ทำความสะอาดร่างกาย ยี้~ สกปรกแท้ว่ะฉัน           30 นาทีผ่านไป~           ฉันใช้เวลาในการทำความความร่างกายและแต่งตัวประมาณ 30 นาที เป็นอันเรียบร้อยฉันจัดการทาครีมกันแดดนิดหน่อยเพราะบนดานฟ้าของเฮียแสบในเวลานี้แรงมากกกกกต้องป้องกันไว้ก่อน ฉันแต่งตัวแค่เรียบๆแค่กางเกงขาสั้นเสื้อยืดตัวใหญ่แบบโอเวอร์ไซต์สีดำเพราะวันนี้อยู่ห้องทั้งวัน แต่ต้องออกไปทำงานต้องทุ่มนึ่งนั้นแหละ           “เอาล่ะ ไปหาเฮียแสบกันนนนนน” ชั้น 6           ฉันใช้เวลาไม่ถึง 2 นาทีก็ถึงชั้นบนของเฮียแสบแล้ว แต่เอ๋~ ทำไมคนเยอะจัง? ประมาณ 5-6 คนได้ทั้งชายและหญิง มาทำไมกันน้า~           ฉันไม่ได้สนใจแต่เดินไปด้านในเพราะคิดว่าเฮียแสบนะจะอยู่นั่น           “นิเธอ! จู่ๆจะมาแซงคิวไม่ได้นะย่ะ กว่าพวกเราจะจองคิวกันได้นานมาก จู่ๆจะมาเดินลอยหน้าลอยตาเข้ามาได้ยังไง!!!” แต่ว่าไม่ทันได้เดินเข้าไปข้างในก็มีเสียงผู้หญิงเรียก พอหันไปมองเธอก็มาชี้หน้าด่าฉันเฉยเลยอ่า ฉันแค่มาหาเฮียแสบไม่ได้มาสักซะหน่อยยยยยยย           “เอ่อ0^0”           “เหอะ!! คิดว่าแน่เหรอ?ยัยเด็กแก่แดด!!!” อะอะไรอ่ะฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ           “นะหนูยังไม่ได้ทำอะไร...”           “แกมองหน้าฉัน!!!” เอ้า!!!           “คะคุยกันก็ต้องมองหน้ากันสิคะ ไม่งั้นจะเข้าใจกันได้ยังไง?”           “แกอย่ามาทำตาใสแอ๊บแบ๊วนะ!!!”           “นี่!! หนูยังไม่ได้ทำอะไรให้คุณเลยนะคะ!! จู่ๆก็มาด่ากันเฉยเลยไม่ถามอะไรสักคำ” ฉันต้องปกป้องตัวเองกลับเพราะเมื่อกี้เธอยกมือขึ้นมาจะตีฉันอ่ะทุกคนนนนน           “ก็แกจะแซงคิวคนแบบแกต้องโดนด่าแบบนี้แหละ!!!”           “เห้ย!! คุณคะหนูไม่ได้มาสักแค่มาหาเฮียแสบเฉยๆ”           “แล้วไงมาหาก็ต้องต่อคิวย่ะ!!” เห้ย ตกะอะไรของเขาเนี่ย งงนะ?           “แต่ถึงยังไงคุณก็ไม่ควรมาด่าหนูนะคะ เพราะการที่คุณมาทำแบบนี้มันเหมือนพวกไม่มีมารยาทน่ะคะ”           “กรี๊ดดดดดดด อีเด็กแก่แดด!!!!” เธอพุ่งจะมาหาฉัน           “หยุด!!!”           “เฮียแสบ!!!” พอฉันเห็นว่าเป็นใครก็รีบวิ่งไปหาทันทีและแอบอยู่ข้างหลังเฮียแสบและก็แลบลิ้นใหห้เธอด้วยเพราะพอเฮียแสบมาเธอเจียมเนื้อเจียมตัวเป็นสาวเรียบร้อยเลย           “เอ่อ ช่างแสนคะ...”           “แอ๊บแบ๊ว!” ฉันบอกเธออย่างหมั่นไส้ แต่เฮียแสบส่งสายตาพิฆาตมาให้ฉัน           “คือเด็กนั่นจะแทรงคิว ในฐานะที่จีจี้โตกว่าเลยต้องสั่งสอนหน่อยนะคะ” เธอส่งยิ้มหวานให้เฮียแสบ แต่ว่า...เรียกว่า ช่างแสนเหรอ?           “ออกไป...” เฮียแสบพูดดเสียงเรียบฉันไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่           “ไปสิ ช่างแสนเขาไล่จ๊ะหนู”           “เฮียแสบไล่หนูเหรอคะ?” ฉันเมินคุณจีจี้และมาเอียงคอถามเฮียแสบว่าไล่ฉันจริงๆหรือเปล่า           “....”           “เห็นไหนเขาไล่เธอจ๊ะหนูน้อย... จากนี้ก็จำไว้ว่าอย่าทำตัวซ่าให้มาก” เธอเหยียดยิ้มสะใจ           “อ๋อ ใช่ค่ะหนูชื่อซ่าเลยซ่า~ สมชื่อไปหน่อย!!” “หนูซ่า!!”เฮียแสบดุฉัน ฉันเลยปล่อยมือออกจากแขนขอเฮียแสบที่ฉันจับเอาไว้เมื่อกี้และกำลังจะออกมา ชิ! คนเขาไล่แล้วฉันจะอยู่ทำไมล่ะ เป็นคนชวนเองแท้ๆ           หมับ!!           “จะไปไหน?” เฮียแสบมองหน้าฉันอย่างสงสัย แต่ไม่ใช่แค่เขาหรอกฉันก็สงสัยฉันก็สงสัยเป็นคนไล่เองแท้ๆ           “เฮียแสบไล่...” ฉันก้มหน้ามองพื้น           “เห้ออ~เฮียไม่ได้ไล่หนู”           “อ้าววว~” แล้วก็ไม่พูดให้จบ           “หึ ส่วนมึงอ่ะไสหัวไปได้แหละ!” เฮียแสบมองหน้าคุณจีจี้และไล่ออกไปด้วยคำหยาบ           “ตะแต่จีจี้เป็นลูกค้าของคุณนะคะ คุณต้อง..!”           “แล้วไงว่ะ? กูไม่ได้ไปร้องขอให้มึงมาสักกับกูสักหน่อย ไป!!”           “เหอะ! คิดว่าฉันอยากจะสักกับคนถ่อยๆอย่างแกไงไอ้บ้า!!!”           “อย่ามาว่าเฮียแสบนะ!!” ฉันจะพุ่งเข้าใส่ยัยจีจี้แต่เฮียแสบดึงฉันเอาไว้ก่อน           “อีเด็กบ้า!!!”           “ออกไป!!!” เฮียออกปากไล่อีกครั้งด้วยเสียงดังจนฉันที่อยู่ใกล้ๆเฮียแสบสะดุ้งตกใจ           “เออ! ไปก็ได้!!!” แล้วคุณจีจี้ก็สะบัดหน้าเดินออกไป           “แบร่~ ” ฉันแลบลิ้นใส่ตามหลังไป           “หนูซ่า!”           “ขา~”           “อย่าดื้อและตามมา” ฉันเดินเฮียแสบเข้ามาในห้องหนึ่งซึ่งเป็นในส่วนร้านสักของเฮียและกำลังมีคนนอนรอสักอยู่ เขาส่งยิ้มมาให้ฉันฉันเลยต้องส่งยิ้มกลับให้ไปอย่างเป็นมารยาท           “^_^”           “ไปยิ้มให้มันทำไม!? ส่วนมึงนอนหันหน้าเข้ากำแพงไป!!” เฮียแสบดุฉันก่อนหันไปว่าลูกค้า           “นั่นลูกค้านะคะ” ฉันพูดขณะที่เฮียแสบจูงมือฉันมาที่ห้องหนึ่งซึ่งมันน่าจะเป็นห้องทำงานของเฮียแสบนะ เพราะในห้องมีโต๊ะทำงานอยู่และโซฟาในห้องนี้ถูกตกแต่งด้วยสีควันบุหรี่ปนกับสีดำแต่มันลงตัวมากกกก เลย           “ชั่งหัวมันสิ! รออยู่นี่เดียวมา”           “เฮียยยย~”           “อะไร?”           “หนูหิวอ่ะT^T” ยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เช้า           “แล้ว?”           “เดี๋ยวหนูซ่าออกไปซื้อข้าวก่อนและจะกลับมาใหม่นะคะ” ฉันบอก           “อืม”           “เย้ เดี๋ยวหนูซื้อขนมมาฝาก^^” น่าจะบอกตั้งแต่ก่อนเข้ามาจะได้ไม่ต้องเดินไปเดินมา           “อ่ะ!” เฮียแสบยื่นกระเป๋าเงินของเขามาให้ฉัน ให้ทำไมอ่ะ?           “ให้ทำไมคะ?”           “เอาไปซื้อข้าวซื้อขนมหรืออยากแดกอะไรก็ซื้อมา”           “ไม่เอา~เดี๋ยวเอาตังค์หนูซื้อ”           “จะเอาไปดีๆหรือจะอยู่ที่นี่ไม่ต้องออกไป” เสียงเข้มมาอีกแล้วววว           “ก็ได้ จะซื้อให้หมดเลยชิ!”           “ใช้ให้หมดแล้วกัน” ยักไหล่ทีนึงและเดินออกไปจากห้องไป           “สงสัยต้องมีฉายาเป็น...เฮียแสบสายเปย์ อิอิ” ฉันยิ้มขำๆกับฉายาใหม่ของเฮียแสบที่ฉันตั้งเอง           ฉันเดินลงมาซื้อข้าวและขนมต่างๆมากมาย ไม่ได้ซื้อให้แค่ตัวเองนะซื้อฝากเฮียแสบด้วยเพราะว่าเงินที่เอามาซื้อก็เงินเขานี้น่า~           “อีแก่แดด!!” อ่า นี้มันคุณจีจี้นี่น่ารวมทั้งเพื่อนเขาที่อยู่เมื่อกี้คิดว่าเป็นลูกค้าทั้งหมดซะอีก มาสักแค่คนเดียวแต่หอบกันมาเป็นฝูงเลย           “มีอะไรหรือเปล่าคะ?”           “เพราะแกฉันเลยไม่ได้สักกับแสนเพราะแกๆๆๆรู้มั้ยว่ากว่าฉันจะจ้องคิวได้เนี่ยมายากแค่ไหน!!”           “ไม่รู้สิค่ะ งั้นฉันต้องขอโทษด้วยที่ทำคุณพลาดในเรื่องการสักไปแต่เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะคุณเองทั้งนั้น ฉันไม่ผิดสักหน่อย...” เพี๊ยะ!!!           “หุบปาก!!!”           “0~0” ฉะฉันโดนตบง่า~ หนอยยยรู้จักหนูซ่าเกินไปแล้วนะ!!           หมับ!!!           “กรี๊ดดดด~โอ๊ยยยปล่อยนะอีเด็กบ้า!!!” ฉันกระโดดไปกระชากหัวคุณจีจี้เองแหละ           “ก็คุณจีจี้มาตบหนูก่อนนิค่ะ!!!”           “โอ๊ยยยปล่อยนะ พวกแกมาช่วยฉันสิ!” คุณจีจี้เรียกเพื่อนที่กำลังยืนดูอยู่สามคนให้มาช่วย           “อย่ามารุมกันนะ!!!” ฉันตะโกนบอกเมื่อเห็นว่าพวกเธอกำลังเดินเข้ามาหาฉัน           “แกทำเพื่อนฉัน!!!”           “ตำรวจครับบบบ!!! ตรงนี้มีคนตบกันครับบบบ!!!” เสียงผู้ชายตะโกนตำรวจจนพวกคุณจีจี้รีบวิ่งไปก่อนแล้ว อะไรกันยังไม่ได้ว่างมวยเลยนะ ชิ!!           ฉันเก็นของกินที่ล่วงลงพื้นขึ้นมาดีนะที่ไม่มีอะไรหกหรือแตกไม่งั้นอดกินแน่ แงงง           “เธอเป็นอะไรหรือเปล่า?” ผู้ชายที่ตะโกนเรียกตำรวจถามฉัน           “เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะที่ช่วย”ฉันยกมือไหว้           “ไม่เป็นไรพอดีฉันไม่ค่อยชอบพวกหมาหมู่ ว่าแต่เราตัวแค่นี้แสบเหมือนนะเนี่ย หึ”           “แหะๆนิดนึงค่ะ ต้องป้องกันตัวเอง” ฉันเกาท้ายทอยแก้เขิน           “งั้นฉันไปก่อนนะ” พี่เขาเดินไปแต่พอดีว่าทางเดียวกันน่ะสิ           ควับ!!           “เอ่อ หนูไม่ได้ตามพี่นะคะพอดีหนูก็ต้องไปทางเหมือนกัน” ฉันรีบบอกเพราะพี่เขาหันมามองฉันอย่างสงสัย           “ยังไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย”           เราเดินกันมาโดยระหว่างทางไม่ได้คุยอะไรกันอีก จนเดินมาถึงชั้น 6 อ่า หรือพี่เขามาสักเหมือนกันนะ?           “เรามาทำอะไรชั้นนี้?” พี่เขาถามฉัน           “เอ่อ..”           “ไอ้ไวท์มึงมาทำไม?” เสียงเฮียแสบถามใครคนนึง           “มาหามึง” และพี่ชายตรงหน้าฉันก็หันไปตอบเฮียแสบ เอ่อ เขาเป็นเพื่อนกันหรือเปล่าว้า?           “....” ฉันมองไปที่เฮียแสบ ส่วนเฮียก็มองฉันเหมือนกันแต่สายตาเย็นชามากกกกก!!! เกิดอะไรขึ้น?           “ฮะเฮียแสบบบ..” “หน้ามึงไปโดนอะไรมา!!!”           ฉิบไม่อยู่แล้ววววววว (หาย)
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม