ฉันนั่งอยู่ในห้องน้ำไม่รู้กี่โมงแล้ว พี่กรเขาก็ไม่มาเรียกฉันด้วย เขาคงรำคาญฉัน คงจะสบายด้วยซ้ำที่ฉันไม่เข้าไปให้เขาเห็นหน้า พอพูดถึงแบบนั้นน้ำตามันก็พานจะไหลออกมาอีกรอบ ฉันก็รู้ว่าตอนนั้นฉันทำกับเขาเกินไปแต่มันก็ผ่านมานานแล้วทำไมเขาถึงผูกใจเจ็บกับเรื่องของฉันขนาดนี่
"จะมีทางมั้ยที่พี่กรจะอภัยให้หนูหน่อย "
ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะล้างเนื้อล้างตัวให้สะอาดแล้วค่อยๆลุกขึ้นหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันตัวไว้ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองไม่ได้เอาชุดมาเปลี่ยนด้วย
"ซวยแล้วไง"
ฉันเดินตรงไปที่ประตูก่อนจะค่อยๆแง้มประตูมองซ้ายมองขวา ไม่มีใครอยู่แหะพี่กรไปไหน แต่ก็ช่าง้ถอะทางสะดวกแบบนี้ฉันต้องรีบไปหยิบเสื้อผ้าของตัวเองก่อน ฉันวิ่งตรงไปที่กระเป๋าของตัวเองที่พกมาด้วยแล้วหยิบชุดออกมา ยังไม่ทันจะได้เปลี่ยนก็รู้สึกเหมือนตัวเองลอยขึ้นไปในอากาศ
"ว๊ายยยยยยย"
"จะทำอะไร"
ฉันเหลือบสายตามองเขาเล็กน้อยเขาอุ้มเอวฉันขึ้
