"เจอมั้ย"
ผมนั่งอยู่ที่หน้าบริษัทจนนี้เวลาประมาณสามทุ่มกว่าแล้ว ผมให้คนไปตามหาหนูหน่อยตั้งแต่สี่โมงเย็นแล้วจนถึงตอนนี้ยังไม่มีใครหาเจอเลย ไปไหนวะ
"ไม่เจอเลยครับนาย ถามคนแถวนี้ก็ไม่มีใครเห็น"
ผมกำมือแน่นอย่างระงับอารมณ์ที่มันครุกกรุ่นในใจ ไปไหนของเธอเนี้ยหนูกน่อยคอยดูเถอะเจอตัวนะจะตีก้นให้ร้องไห้ขี้มูกโป่งเลย
"เตชินท์เจอมั้ย"
"ไม่เจอเลยครับนาย"
"โธ่เว้ย ไปหาให้เจอ"
ผมสบดออกอย่างหัวเสียก่อนจะเดินขึ้นรถไปขับวนแถวๆนี้เผื่อจะเจอ เงินก็ไม่มีิ โทรศัพท์ก็ไม่มีจะไปที่ไหนได้วะ ผมขับวนไปตรงตลาด หน้าห้างสรรพสินค้า หน้าบริษัท ไม่มีสักที่ผมจนปัญญาจะหาแล้วนะโว๊ยยยยยยย
"อยู่ไหนวะยัยตัววุ่นวายเอ้ย"
ผมขับรถวนไม่รู้กี่รอบแล้วก็ไม่เจอ ลูกน้องผมก็ลงหาพร้อมกับรูปถ่ายอีก1ใบก็ยังไม่เจอ
"โธ่เว้ยยยยย"
ฉันนอนอยู่บนเตียงมือลูบท้องของตัวเองไปพลางๆ ตอนนี้ชีวิตมืดมนไปหมดไม่รู้จะไปทางไหนดี ถ้าโทรศัพท์ยังอยู่ห
