เขาวางสายไปแล้วเธอถึงเปิดประตูออกมา ถ้าให้เดาเมื่อครู่นี้เขาคงให้ทนายจัดการเรื่องของเธอเป็นแน่ หวังว่าจะได้ผลเธอได้เข้าเรียนโดยไม่มีอุปสรรคใด ๆ
“แต่งแบบนี้คนเขาจะหาว่าฉันไปกับแม่บ้านเอานะ” เขามองคนที่ใส่เสื้อยืดสีเทากับกางเกงห้าส่วนตรงหน้า ก่อนจะส่ายหน้าไปมาเบา ๆ
“หนูมีแค่ชุดแบบนี้ค่ะคุณวิน”
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวไปซื้อใหม่ เปลี่ยนมันที่ร้านเสื้อเลยก็แล้วกัน” เขาพูดเหมือนตัดปัญหา แต่คนได้ยินกลับรู้สึกตัวเองไม่คู่ควร ที่จะเดินเคียงคู่ไปกับเขา
“คุณอายหรือเปล่าคะที่จะต้องเดินกับหนู”
“อายสิ”
“งั้นหนูไปคนเดียวก็ได้ค่ะ คุณไม่ต้องไปด้วยหรอกค่ะ” หญิงสาวบอกด้วยความเกรงใจ
“ฉันต้องไปด้วย เพราะฉันจะเป็นคนเลือกเสื้อผ้าให้เธอใส่เอง และเป็นคนจ่ายเงินให้ด้วยยังไงล่ะจันทร์เจ้า อย่าคิดมากสิ ทนอายแค่วันเดียวคงไม่เป็นไรหรอก” เขาบอกแบบไม่ใส่ใจ แต่คนได้ยินกลับรู้สึกตัวเองต่ำต้อยหนักขึ้นกว่าเดิม
ภูวินทำอย่าง
