“โทรไปคุยกับคุณโรมใช่ไหมคะเรื่องซี” จันทร์เจ้าถามทันทีที่เข้าเปิดประตูขึ้นไปนั่ง
“ที่จ้องฉันเมื่อกี้นี้คือห่วงเพื่อน อย่างนั้นเหรอจันทร์เจ้า” ได้ยินแล้วเขารู้สึกไม่สบอารมณ์เล็กน้อย
“หนูเป็นคนทำให้ซีเดือดร้อนนี่คะ”
“ไม่ได้ห่วงตัวเองเลยเหรอ ว่าวันนี้จะนอนไหน”
“หนูมีเงินแล้วไปหาห้องถูก ๆ อยู่ก็ได้ค่ะ”
“เก่งจริงนะ เงินแค่นั้นจ่ายค่าเทอมก็หมดแล้ว”
“หนูจะหางานทำค่ะ”
“จะออกไปเร่ขายให้อาเสี่ยคนไหนอีกล่ะ” เขาประชดก่อนหมุนพวงมาลัย ออกจากลานจอดรถของคอนโดมิเนียมไป จากนั้นคนนั่งด้านข้างไม่คุยกับเขาอีกเลย เอาแต่นั่งเงียบไปตลอดทาง
พอถึงคอนโดมิเนียมของยิปซี จันทร์เจ้าก็นึกแปลกใจที่เขาไม่ได้ส่งเธอแค่ประตูทางเข้า กลับขับเข้าไปจอดในลานจอดรถของที่นี่
“เอ่อ คุณวินไม่กลับเหรอคะ”
“ฉันจะไปขอกุญแจสำรองให้เธอไง ก่อนมาโทรไปบอกไอ้โรมมันแล้ว”
“ซียังไม่กลับห้องอีกเหรอคะ”
“ไม่ได้เจอกันหลายวันแบบนี้ ไอ้โรมมั
