7
1111 คำ
“กลับมาแล้วเหรอพลอย กร”
อักษราเข้ามาทักทายสองนักข่าวและช่างภาพหลังจากที่ทั้งสองคนเดินเข้ามาในออฟฟิซด้วยท่าทีอิดโรย เพราะทั้งสองต้องตื่นแต่เช้าไปเตรียมรายงานข่าวที่โรงแรมเดอะไนน์ แถมต้องเฝ้าตำรวจอีกหลายชั่วโมงกว่าจะได้กลับสถานี
“สวัสดีค่ะพี่นา” // “สวัสดีครับพี่นา”
พลอยระวีและนวกรยกมือไหว้อักษรา บก.สาวอย่างนอบน้อม แม้ว่าเวลาทำงานจะมีเถียงกันบ้าง แต่คนอย่างเธอให้เกียรติมีกาลเทศะ ถึงอย่างไรแล้ว อักษราก็ถือว่าเป็นหัวหน้างานมีอายุมากว่า และที่จริงสาวรุ่นพี่ผู้นี้ก็ถือว่าเป็นคนที่ดีคนหนึ่งเลย
“พลอย เดี๋ยวพี่มีเรื่องคุยด้วยนิดนึง”
อักษราพูดพร้อมมองหน้าพลอยระวีด้วยความลำบากใจ ทำเอาคนโดนตามรู้ทันทีว่าตนเองต้องเจอศึกหนักอีกแน่ๆ
“อย่ามองพลอยแบบนี้สิคะ พี่นา เหมือนงานจะเข้า เรื่องข่าวกาสิโนเหรอคะ”
“อาชีพเสริมเป็นหมอดูหรือเรา แม่นจัง”
อักษราพยักหน้าเป็นคำตอบ ถึงรู้อย่างนั้น พลอยระวีก็อดเหนื่อยใจไม่ได้ เพราะรู้ดีว่าช่องของเธอไม่มีทางทำข่าวแบบธรรมดาๆ เหมือนช่องอื่นแน่ๆ
“ได้ค่ะ งั้นเดี๋ยวพลอยไปเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ แล้วจะตามไปคุยเรื่องงานค่ะพี่”
หญิงสาวพูดพร้อมเดินไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา ก่อนหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาพร้อมกับโทร.ไปหามารดา หลังจากที่วันนี้เธอแทบไม่ได้ติดต่อท่านไปเลย
“ฮัลโหล แม่เป็นไงบ้างคะวันนี้ ขายของดีไหม”
นักข่าวสาวเอ่ยถามปลายสาย มารดาของเธอมีอาชีพขายขนมไทยที่ ‘ตลาดนัดยี่สิบสี่ชั่วโมง’ แม้ขนมไทยสูตรโบราณของท่านจะขึ้นชื่อว่าอร่อยจนลูกค้าต้องมาต่อแถวซื้อและหมดทุกวัน แต่ก็เหนื่อยมาก กำไรพออยู่ได้ แต่ก็ไม่ถึงขนาดร่ำรวย แม้เธอจะอยากให้แม่เลิกอาชีพนี้เสียที แต่ท่านก็ไม่ยอม ด้วยว่าไม่อยากอยู่เฉยๆ
“กำไรมันไม่มาก แต่ก็ดีกว่าอยู่เฉยๆ นี่ลูก วันนี้ แม่อาจจะเข้าบ้านดึกหน่อยนะ” ‘พิมมาดา’ แม่ของพลอยระวีตอบกลับมา “แต่วันนี้ฝนตก ขนมเลยหมดช้ากว่าทุกวัน”
ประโยคท้ายนั่นยิ่งทำให้หญิงสาวอดเป็นห่วงไม่ได้
“ไม่หมดก็ไม่เป็นไรค่ะแม่ ขนมของแม่อร่อยจะตาย เดี๋ยวพลอยจะรีบกลับบ้านไปกินให้หมดเลย” ลูกสาวเอ่ยเสียงใส เธอรู้ดีว่าแม่ไม่อยากเหลือขนมไว้ขายวันอื่น เพราะอยากให้คนซื้อได้กินของสดใหม่วันต่อวัน และหากขนมไม่หมดแม่ก็จะไม่ยอมกลับบ้านเด็ดขาด
“ไม่ได้ลูก ทำแบบนั้นก็ไม่ได้กำไรสิ แม่เตรียมขนมเผื่อให้พลอยแล้ว” พิมมาลาเอ็ดเบาๆ เพราะรู้ดีว่าลูกสาวคงเป็นห่วงอยากให้แม่กลับบ้านไวๆ
“ก็ได้ค่ะ ยังไงถ้ามีอะไรรีบโทร.หาพลอยเลยนะคะ” พลอยระวีไม่อยากขัดใจมารดา เพราะท่านเองก็ดื้อ ไม่แปลกใจเลยที่เธอเองจะเป็นเด็กหัวรั้นแบบนี้ เชื้อแม่แรงนั่นเอง
“จ้ะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ว่าแต่พลอยเถอะ วันนี้ทำไมเพิ่งโทร.มาล่ะ งานยุ่งหรอลูก” พิมมาดาเอ่ยถามลูกสาวด้วยความเป็นห่วง
“ก็นิดหน่อยค่ะ ข่าวกาสิโนไงคะแม่ ตอนนี้กำลังดังเลย เรื่องภาพหลุดนักการเมืองที่ไปใช้บริการ และมีข่าวว่าอาจจะไปซื้อบริการหรือลวนลามผู้หญิง ใกล้เลือกตั้งแล้วไม่รู้ว่าจะจบยังไง” เมื่อนึกได้ถึงข่าวที่ตนเองทำ พลอยระวีก็ทั้งรู้สึกตื่นเต้นและกังวลกับสิ่งที่จะต้องเผชิญในห้อง บก.
“อย่าหักโหมมากนะลูก เดี๋ยวจะล้มป่วยอีกคน” พิมมาดาบอกด้วยความเป็นห่วง
“ค่ะแม่ เดี๋ยวพลอยต้องวางสายก่อนแล้ว รักแม่นะคะ” พลอยระวีกดวางสายผู้เป็นแม่ ก่อนจะเช็กความเรียบร้อยของตนเองหน้ากระจก แล้วรีบออกไปพบ บก. ของเธอทันที
ก๊อกๆ
พลอยระวีเคาะห้องทำงานของอักษราอย่างมีมารยาท ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป พบฝ่ายนั้นนั่งสีหน้าเครียดอยู่ที่โต๊ะ ลางสังหรณ์พลันบอกว่าเธอกำลังจะเจอศึกหนักแน่ๆ
“พี่นาอยากคุยกับพลอยเรื่องอะไรหรอคะ” เธอเดินไปนั่งที่นั่งตรงข้ามหัวหน้า พร้อมถามทันที
“ข่าวกาสิโนวันนี้ พลอยทำได้ดีมากเลยนะ ผู้จัดการฝ่ายข่าว คุณกิตฝากชื่นชมมา” อักษราหมายถึงหัวหน้าฝ่ายข่าวอีกคนที่มีอำนาจในสถานีโทรทัศน์ที่สุด
ปกติแล้วพลอยระวีมักจะได้คำชื่นชมจากหัวหน้าเสมอจนเคยชิน เพราะรู้ดีว่าการทำดีของเธอจะได้รับก็แต่เพียงคำชม ไม่เคยได้รับเป็นค่าตอบแทน หรือเงินเดือนที่เพิ่มขึ้นสักครั้ง แม้ทุกสิ้นปี เรตติ้งช่องจะดีแค่ไหน แต่ผู้บริหารก็มักอ้างว่าขาดทุนเสมอ
“ฝากขอบคุณคุณกิตด้วยนะคะ”
เหยี่ยวข่าวสาวตอบรับอย่างมีมารยาทอีกเช่นเคย สมัยที่เธอเข้ามาทำงานที่นี่แรกๆ ก็ทำงานด้วยใจรักและไม่คิดเล็กคิดน้อยเรื่องเงิน แต่เมื่ออยู่ไปสักพัก ด้วยภาระหน้าที่ที่ต้องคอยดูแลอาการป่วยของมารดาทำให้เธอเองก็อยากได้ค่าตอบแทนที่เพิ่มขึ้น แต่มันก็เป็นแค่ฝันลมๆ แล้งๆ เท่านั้น
“แต่…” อักษราถอนหายใจก่อนที่จะมองหน้าพลอยระวีอย่างจริงจัง
“พลอยรู้อยู่แล้วค่ะว่าคำชมต้องมาพร้อมกับการขอให้พลอยทำอะไรอีก แต่ไม่เป็นไรค่ะ มันเป็นหน้าที่อยู่แล้ว จะให้พลอยไปตามท่านวิมลที่ไหนคะ” หญิงสาวเอ่ยถามเหมือนรู้ใจ
แม้ว่าข่าวตอนนี้ยังไม่มีกระแสอะไรให้เล่นต่อ แต่ที่ช่องคงต้องการให้เธอคอยติดตามท่านวิมลเพื่อคอยดูความคืบหน้าแบบระยะประชั้นชิด และหากมีอะไรเพิ่มเติม เดอะนิวส์ก็จะเป็นช่องแรกๆ ที่จะได้ข่าวเสมอ
“ไม่ใช่หรอก” อักษราเอ่ยเสียงเบา
“แล้วมันเรื่องอะไรเหรอคะ อย่าบอกนะว่าจะเพิ่มเงินเดือนให้พลอย” นักข่าวสาวเอ่ยถามอย่างมีความหวัง ไม่แน่ว่าหัวหน้าอาจจะเห็นถึงความพยายามของเธอก็เป็นได้
“คุณกิตอยากให้พลอยไปสืบว่าใครเป็นเจ้าของกาสิโนนั้น”
ฝ่ายบก.สาวพูดด้วยความลำบากใจ ทำเอาสีหน้าของพลอยระวีจากที่ยิ้มแย้มกลับนิ่งไปทันที
- ผู้เขียน
