“ผมไม่พยุงก็ได้ แต่ผมจะอุ้มคุณไปที่ห้องน้ำเอง” คนตัวโตพูดพร้อมกับมองหน้าหญิงสาวเจ้าพยศอย่างท้าทาย
“ปล่อยฉันลงนะคะ” เธอพยายามดิ้นอีกครั้ง
“อะๆ ถ้าคุณยังไม่หยุดดิ้นระวังตกนะ” คำขู่ได้ผล พลอยระวีหยุดนิ่งและรีบเอามือเกี่ยวคอชายหนุ่มอัตโนมัติ
เฮฟเว่นยิ้มมุมปากเบาๆ ยิ่งเห็นคนตัวเล็กดื้อมากเท่าไหร่ก็ยิ่งอยากปราบพยศเสียให้เข็ด นี่ถ้าหญิงสาวไม่บ่นว่าระบมทั้งตัว เขาคงได้หาเรื่องกินเธอต่อบนเตียงอีกแน่ และจากสภาพที่เดินแทบไม่ไหวแบบนี้ ก็ต้องยิ่งห้ามใจและปล่อยให้พลอยระวีได้พักสักวันสองวัน เพราะเมื่อคืนนี้ ตนเองก็เล่นงานเธอหนักเกินไปจริงๆ
“คุณออกไปได้แล้วค่ะ ฉันจะอาบน้ำ” พลอยระวีพูดขึ้นเมื่อเฮฟเว่นปล่อยให้เธอยืนเองเมื่อถึงห้องน้ำ
“ผมจะอยู่กับคุณด้วย”
แม้ปากจะพูดไป แต่สายตากลับไม่ได้จับจ้องที่ดวงหน้าหวานของเธอ เฮฟเว่นเอาแต่มองร่างงดงามตรงหน้าอย่างลุ่มหลงจนหญิงสาวต้องรีบเอามือมาปกปิดเต้างามและของส
