“อื้อ…พอได้แล้วคุณเฮฟเว่น ฉันไม่ไหวแล้ว” พลอยระวีพยายามเบี่ยงหน้าหลบชายหนุ่มที่ตอนนี้รุกรานหนักขึ้นเรื่อยๆ มือจากที่เคยกอดรัดกายเธอ ตอนนี้เริ่มลูบไล้ตามเรือนร่าง ปลุกปั่นอารมณ์หญิงสาวอย่างรู้งาน
“พะ พอก่อนค่ะ” แม้จะมีเรี่ยวแรงอันน้อยนิด แต่ก็จำเป็นต้องหยุดเขาให้ได้ เพราะร่างกายเธอตอนนี้บอบช้ำเกินกว่าจะรับไหว
“ขอนิดนึงนะครับคนดี”
มีหรือที่คนเอาแต่ใจอย่างเขาจะฟัง! เฮฟเว่นเลื่อนมือมากอบกุมเต้างามของพลอยระวี ก่อนจะลูบเคล้นคลึงเบาๆ เพื่อสร้างความวาบหวิวให้กับคนตัวเล็ก
“ตะ แต่ตอนนี้ ฉันระบมไปหมดแล้ว”
พลอยระวีเปล่งเสียงออกมาแผ่วเบา และแม้ปากจะร้องห้ามเขาแต่ร่างกายกลับเริ่มพยศขึ้นทีละนิด หากชายหนุ่มยังไม่หยุดการกระทำ เธอก็กลัวว่าจะกลายเป็นตัวเองที่เรียกร้องให้เขาทำมากขึ้น
“ผมยังกินคุณไม่คุ้มเลย ระบมตรงไหน ขอผมดูหน่อยได้ไหม”
คำพูดของหญิงสาวไม่ได้ทำให้เฮฟเว่นรู้สึกสงสารแม้แต่น้อย แต่ขณะเดี
