2
1230 คำ
“โอ๊ย ไม่เป็นไร ก็บอกแล้วไงว่า คืนนี้ ฉันเลี้ยงเองไง” พลอยชมพูหันมาบอกพลอยระวีอีกครั้ง
“ไม่เอา เดี๋ยวก่อนกลับค่อยไปหาอะไรกินก็ได้ ฉันกินขนมปังมาบ้างแล้ว ไม่ได้หิวอะไรมากหรอก” พลอยระวียืนยันคำเดิม เพราะก่อนที่จะมาถึงได้เสิร์ชดูราคาอาหารของที่นี่แล้ว แต่ละเมนูแพงชนิดที่ว่าเป็นราคาขายต่างชาติที่คูณสองเท่า ใครจะกินก็กินไปเลย แต่คนหาเช้ากินค่ำอย่างเธอกลืนไม่ลงจริงๆ อาชีพนักข่าวตัวเล็กๆ ก็ไม่ได้เงินเดือนมากมายอะไร
“ก็ได้ งั้นตามใจแก แต่ถ้าหิวก็บอกนะ ไม่ต้องเกรงใจฉัน ถ้าแกไม่กินข้าว เรามาสั่งเครื่องดื่มกันมะ” ฝ่ายเจ้าภาพทำสีหน้าตื่นเต้นทันทีเมื่อนึกถึงเมนูเครื่องดื่ม
“ฉันเอาน้ำเปล่า” ส่วนแขกรับเชิญพูดออกไปอย่างไม่ลังเล ราคาอาหารว่าแพงแล้ว ราคาเครื่องดื่มก็แพงไม่แพ้กัน แถมเธอก็ไม่ได้มีรสนิยมชื่นชอบเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อยู่แล้ว เพราะฉะนั้นก็ไม่อยากให้พลอยชมพูต้องมาเสียเงินเล่นๆ
“ฮะ? นี่เรามาเที่ยวผับ แต่แกสั่งน้ำเปล่าเนี่ยนะ เกินไปล่ะยัยงก บอกแล้วไงว่าฉันเลี้ยงเอง” พลอยชมพูถามกลับมาอย่างอึ้งๆ
“ฉันไม่กินเหล้า แกก็รู้”
“โอย มันไม่ใช่เหล้าแบบที่แกคิด เอางี้ ฉันจะสั่งค็อกเทลให้แก รับรองอร่อย กินง่าย”
พลอยชมพูไม่รอช้า เรียกพนักงานและสั่งเครื่องดื่มเสร็จสรรพ แม้พลอยระวีจะห้ามเท่าไร แต่ดูท่าแล้วคงขัดใจยัยเพื่อนคนนี้ไม่ได้แน่ๆ
“แล้วแกจะเดินทางเมื่อไหร่เหรอ” พลอยระวีถามเพื่อนรักระหว่างรอเครื่องดื่ม
“เดือนหน้า เดี๋ยวทำเรื่องเอกสารอะไรเสร็จ ฉันก็จะเดินทางแล้วจ้า”
พลอยชมพูชมพูยิ้มออกมาด้วยสีหน้าดีอกดีใจอย่างเห็นได้ชัด ทำให้พลอยระวีอดดีใจด้วยไม่ได้
“ฉันดีใจกับแกด้วยนะ ยังไงก็อย่าลืมฉันละกัน ไปอยู่ที่นู่นอะ” นักข่าวสาวพูดติดตลก ขณะที่พนักงานก็นำเครื่องดื่มมาเสิร์ฟให้พอดี
“ถ้างั้นมาฉลองกัน” พลอยชมพูพูดพร้อมกับยกแก้วค็อกเมลขึ้นมาชนเบาๆ กับแก้วของพลอยระวี แล้วยกขึ้นจิบ
เห็นเพื่อนรักนำร่องให้ทำตาม พลอยระวีก็ยกแก้วค็อกเทลขึ้นจิบเบาๆ สัมผัสหวานซ่าที่ปลายลิ้นทำเอาเธอแปลกใจเล็กๆ ก่อนหันมายิ้มให้เพื่อนสนิท แววตาดูสดใส เป็นครั้งแรกกับการดื่มแบบนี้แล้วรู้สึกว่าโอเค
“อร่อยจัง ไม่คิดว่าจะอร่อย” กามิกาเซ่ที่มีส่วนผสมของวอดก้า น้ำมะนาว เหล้าหวานจากผิวส้มทำให้พลอยระวียกแก้วขึ้นจิบอีก
“เห็นไหมยัยพลอย ฉันบอกแล้วว่าอร่อย” พลอยชมพูจิบพิงค์เลดี้แก้วที่สามในคืนนี้ของตนเองต่อ เธอเองก็เพิ่งหัดดื่มแอลกอฮอล์ได้ไม่นาน ด้วยกังวลว่าเวลาไปอยู่ต่างประเทศแล้วเพื่อนๆ ชวนแฮงก์เอาต์แล้วจะไปกับเขาไม่ได้ บางทีการฝึกดื่มให้เป็นก็ถือเป็นเรื่องที่ดีในการหัดเข้าสังคมเหมือนกัน ดื่มให้เป็นก็ถือว่าไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร
อีกฟากหนึ่งของโซนนั่งดื่ม สองหนุ่มนักธุรกิจกำลังพูดคุยกันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด…
’เฮฟเว่น คอสเชีย’ นักธุรกิจลูกครึ่งอเมริกัน-อิตาลี วัยสามสิบเจ็ดปี เขาเป็นเจ้าของเกาะไข่มุกทางภาคใต้ของเมืองไทย ทำธุรกิจเกี่ยวกับเรือสำราญ และธุรกิจผับ บาร์อีกหลายแห่ง ไม่รวม ‘ธุรกิจลับ’ ที่กำลังทำอีกมากมาย
และในแวดวงธุรกิจสีเทา ชายหนุ่มเองถือเป็นคนที่น่าจับตามองที่สุดคนหนึ่งซึ่งร่ำรวยมหาศาล ระดับมหาเศรษฐี และคืนนี้เอง เขาก็นัดพูดคุยกับ ‘เมฆา’ เจ้าของธุรกิจอาบ อบ นวด วัย สามสิบห้าปี ที่อยากมาร่วมลงทุนเป็นหุ้นส่วนในกิจการผับแห่งใหม่ ซึ่งการพูดคุยในครั้งนี้ก็มีหลายอย่างที่ยังไม่ราบรื่น โดยเฉพาะเรื่องของตัวเงินและเปอร์เซ็นต์ที่เมฆาพยายามจะกดเขาอยู่
“ผมว่าในส่วนของเปอร์เซ็นต์หุ้นที่คุณเมฆาต้องการ อาจจะมากไปสักหน่อย ผมอาจจะต้องขอพิจารณาดูก่อนนะครับ”
เฮฟเว่นเป็นคนกล้าพูด กล้าคิด สนุกกับการทำงาน เขาใช้ชีวิตอยู่ที่ประเทศไทยมาเกือบ สิบปี เพราะฉะนั้น ชายหนุ่มจึงเรียนภาษาไทยจนเรียกได้ว่าตอนนี้แข็งแรงมากพอจนสื่อสารและเข้าใจคนไทยได้ดี นี่คือสิ่งสำคัญที่เขาตัดสินใจเรียนภาษาไทยเพราะไม่อยากมีช่องโหว่ให้นักธุรกิจไทยมาเอาเปรียบได้
“ได้ครับ ไม่มีปัญหา เอาที่คุณเฮฟเว่นสะดวกเลย” เมฆาฝืนยิ้มออกมาทั้งที่ภายในใจหงุดหงิดไม่น้อย เพราะอุตส่าห์หวังผลตอบแทนแบบเนื้อๆ เน้นๆ จากธุรกิจผับแห่งใหม่ที่กำลังจะเปิด เลยยอมควักเงินซื้อหุ้นทีเดียวเพื่อโกยกำไรยาวๆ แต่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าไอ้ฝรั่งคนนี้จะรู้เท่าทันความคิดเขา และไม่ยอมให้ถือหุ้นมากจนเกินไปเพราะกลัวจะถูกเอาเปรียบ
“ถ้าอย่างนั้น คืนนี้ เรามานั่งดื่มชิลๆ กันดีไหมครับ คุณเมฆาจะได้ดูบรรยากาศแล้วก็ศึกษาแนวทางการทำธุรกิจของผมด้วย” เฮฟเว่นพูดพร้อมกับยิ้มมุมปาก ชายหนุ่มต้องการจะสื่อให้เมฆารู้ว่าตนเองก็ไม่ยอมที่จะเสียเปรียบเด็ดขาด หากใครที่อยากจะร่วมลงทุนร่วมกัน ยังไงก็ต้องทำตามกฎที่เขาสร้างมา ไม่ใช่หวังจะกอบโกยและตั้งตนให้มีอำนาจเทียบเคียงเขาได้
“หืม ผับของคุณเฮฟเว่นมีแต่สาวสวยนะครับเนี่ย” เมฆาใช้สายตาลวนลามพนักงานสาวของที่นี่หลายคน พร้อมกับยอมลงให้กับความมีรสนิยมของเฮฟเว่นที่เลือกสาวแต่ละคนหุ่นดี ดีกรีนางแบบชัดๆ
“ฮ่าๆ คุณเมฆาสนใจคนไหนล่ะครับ แต่บอกก่อนนะครับว่า ผับที่นี่ไม่มีนโยบายให้พนักงานรับงานวีไอพี ถ้าพวกคุณสนใจกัน จะพูดคุยนอกเหนือจากบริการชงดื่มก็อาจจะต้องตกลงกันเอง นอกเสียจากว่า…” หนุ่มลูกครึ่งเว้นจังหวะพูดสักพัก เพื่อดูว่าเมฆาเหมาะสมพอที่จะรู้เรื่อง ‘ธุรกิจลับ’ ของเขาหรือไม่
“อะไรครับ”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ ไว้ทุกอย่างเข้าที่เข้าทางผมจะเล่าให้คุณฟัง”
คำตอบของเฮฟเว่นทำเอาคนที่ตั้งใจฟังอย่างเมฆาถึงกับเผลอทำหน้าโมโหใส่ เพราะอีกฝ่ายทำเหมือนเขาไม่ได้สลักสำคัญ และวางตัวเหนือกว่าเสียจนน่าหมั่นไส้
“ฮ่าๆ ก็ได้ครับ…” เมฆาพูดพร้อมกับหันหน้าไปมองทางอื่นเพราะไม่อยากสบตากับเฮฟเว่น เกรงว่านักธุรกิจหนุ่มลูกครึ่งจะรับรู้ได้ถึงความไม่พอใจ พลันเหลือบไปเห็นสาวชุดชมพูเด่นตระหง่านนั่งอยู่ที่โต๊ะฝั่งตรงกันข้าม เธอสวยโดดเด่นผิวขาวใสดูมีออราจนเขาไม่สามารถละสายตาไปได้อยากจะลากกลับไปฟัดบนเตียง
- ผู้เขียน
