3
1207 คำ
“มองอะไรเหรอครับ” เฮฟเว่นเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเมฆาจับจ้องที่ลูกค้าในผับอย่างไม่วางตา
“ผู้หญิงคนนั้นสวยมากเลย ว่าไหมครับ” เมฆาพูดยิ้มๆ โดยที่ไม่ได้หันมามองหน้าคนถามเลยสักนิด
“หึๆ ชอบเหรอครับ ถ้าชอบก็ลองไปจีบเธอดูสิ แต่ดูดีๆ นะครับ ลูกค้าผม บางทีมักจะมากับคู่รัก” เฮฟเว่นพูดยิ้มๆ ไม่ได้ปิดกั้นหากเมฆาจะจีบลูกค้าตามประสาผู้ชายเวลาเจอสาวที่ถูกใจในสถานที่แบบนี้ก็อยากไปต่อ แต่หากว่าลูกค้าไม่เล่นด้วยแล้วเกิดเรื่องเกิดราวขึ้นมา เขาเองก็คงจะอยู่เฉยไม่ได้
“ผมไม่พลาดแน่นอนครับ” เมฆาพูดพร้อมกระดกแก้ววิสกี้จนหมด ก่อนจะลุกขึ้นไปเป้าหมายคือโต๊ะของสาวชุดชมพูฝั่งตรงข้าม ซึ่งตอนนี้เจ้าตัวนั่งเหงาอยู่คนเดียว…
“มาคนเดียวเหรอครับ”
เมฆาถือวิสาสะนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามหญิงสาวโดยที่เธอไม่ทันได้อนุญาต
“เอ่อ…” พลอยชมพูถึงกับทำตัวไม่ถูก พลอยระวีขอตัวไปเข้าห้องน้ำยังไม่ถึงสิบนาที ก็มีแขกไม่ได้รับเชิญโผล่มาเซอร์ไพรส์หนึ่งอัตรา
“อ้อ โทษทีครับผมลืมดูว่าคุณมีสองแก้ว” เมฆาพูดขึ้นหลังจากเห็นแก้วค็อกเทลอีกแก้วที่วางอยู่ตำแหน่งที่นั่งของเขา
“ค่ะ ฉันมากับเพื่อนค่ะ” หญิงสาวตอบอย่างมีมารยาท เพราะดูจากลักษณะของเมฆาแล้วก็แต่งตัวภูมิฐานดู อีกอย่างผับไฮโซแบบนี้ก็คงเลือกลูกค้าพอสมควรคงไม่ใช่นักเลงหัวไม้ที่ไหน แต่ก็ระแวดระวังตัว
“มาครั้งแรกเหรอครับ” เมฆาเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับมองเสื้อผ้าหน้าผมของพลอยชมพูอย่างพินิจพิเคราะห์ จริงอยู่ว่า เขาเองก็มีเงินทองมากมายจนไม่ต้องมานั่งดูราคาเสื้อผ้าและเครื่องประดับบนกายของหญิงสาว แต่สำหรับผู้หญิงคนนี้ เขากลับมองอย่างประเมินค่า
และเมื่อเห็นว่าเสื้อผ้าการแต่งกายและเครื่องประดับของเธอ แม้จะดูสวยและทันสมัย แต่ทุกอย่างล้วนราคาถูก ไม่ใช่ของมีราคา ทำให้รู้ว่าสาวเจ้าไม่น่าจะมีฐานะอะไรมาก แต่คงอยากจะลองเข้าผับหรูเพื่อหิ้วไฮโซหนุ่มกลับบ้านแน่นอน และคืนนี้ เขายินดีที่จะเป็นคนที่โดนสาวน้อยคนนี้หิ้วกลับ!
“ใช่ค่ะ พอดีดิฉันอยากเปิดหูเปิดตา”
“ไปกับผมไหมครับ” ไม่ทันที่พลอยชมพูจะพูดจบ เมฆาก็พูดแทรกขึ้นมาทำเอาหญิงสาวงุนงงกับคำพูดของเขา
“คะ? ไปไหนเหรอคะ” เธอถามออกไปด้วยสีหน้าสับสน
“พูดกันตรงๆ ดีกว่า ผมสนใจคุณ และผมก็รู้ว่าที่คุณมาเที่ยวที่นี่เพราะต้องการอะไร ฉะนั้นไม่ต้องกังวลนะครับ ผมมีจ่าย”
เมฆาพูดสีหน้ายิ้มแย้ม ในขณะที่พลอยชมพูที่ได้ยินคำนั้นถึงกับหน้าถอดสีทันที ก่อนความโมโหที่พุ่งสุดขีดจากการโดนดูถูกจะทำให้เธอห้ามตัวเองไม่ได้ ยกแก้วค็อกเทลสาดใส่หน้าแขกไม่ได้รับเชิญอย่างลืมตัว
ซ่า!
“นี่เธอ!”
เมฆาลุกขึ้นพร้อมกับมองหน้าพลอยชมพูอย่างเอาเรื่อง ขณะเดียวกัน นักเที่ยวคนอื่นๆ ก็เริ่มมองมาด้วยความสงสัย
พลอยชมพูตกใจกับสิ่งที่ทำ “ฉะ ฉันขอโทษค่ะ ฉัน…”
ฝ่ายหญิงสาวก็ช็อกกับสิ่งที่ทำลงไปไม่แพ้กัน แม้ลุคจะดูแรง แต่ความจริงแล้ว พลอยชมพูเองไม่ใช่สาวห้าวหรือใจกล้าอะไรที่จะไปโต้เถียงกับใครได้ เพียงแต่เหตุการณ์เมื่อครู่เกิดจากความโมโหจนขาดสติล้วนๆ
“ขอโทษงั้นเหรอ เธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร!”
เมฆาไม่พูดเปล่า เดินเข้ามากระชากร่างบางเข้ามากอด ฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มอย่างหนักกับเฮฟเว่นเมื่อครู่ทำให้ตอนนี้ เขาเองก็ขาดสติและปล่อยให้ความโกรธครอบงำเช่นกัน
“ปล่อยฉันนะคะ ปล่อยสิ!” พลอยชมพูร้องและดิ้นอยู่ในก้อมกอดของเมฆาอย่างขยะแขยง
“แล้วถ้าไม่ปล่อยล่ะ เธอจะทำอะไรฉันได้ อย่าเล่นตัวหน่อยเลย ฉันรู้ว่าเธอมาที่นี่ก็เพื่อหาลูกค้า แล้วเธอขายได้แล้วหนึ่ง ฉันจะหายโกรธถ้าคืนนี้เธอจะทำให้ฉันสนุกเต็มที่”
เมฆาพูดพร้อมกับก้มลงไปพยายามซุกไซ้ซอกคอของพลอยชมพูโดยไม่สนใจสายตารอบข้าง เพราะอยากจะลิ้มลองหญิงสาวเหลือเกิน ยิ่งพลอยชมพูแสดงท่าทางรังเกียจมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งอยากได้เธอ!
“แล้วแกเป็นใคร! ปล่อยเพื่อนฉันเดี๋ยวนี้นะ!” พลอยระวีตวาดเสียงดังลั่นไม่อายใครหน้าไหนทั้งนั้น พร้อมกับเดินเข้าไปกระชากตัวของพลอยชมพูออกจากการกอดรัดของเมฆา
“อย่ามายุ่ง นี่ไม่ใช่เรื่องของเธอ” เมฆามองหน้าพลอยระวีอย่างเอาเรื่อง
“แกนั่นแหละ อย่ามาแตะต้องตัวเพื่อนฉันอีก ไอ้ระยำ แตะเพื่อนฉันอีกทีจะหาว่าฉันไม่เตือน”
พลอยระวีสวนกลับไปอย่างไม่เกรงกลัว เพราะเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด อาจด้วยเพราะทำงานในแวดวงสื่อจึงมองว่าบ้านเมืองมีขื่อมีแป กฎหมายมีไว้ป้องปรามและลงโทษคนฝ่าฝืน ละเมิดสิทธิ หรือทำผิดต่อผู้อื่น ในเมื่อชายตรงหน้ากำลังลวนลามเพื่อนรักอยู่ โดยไม่ลายใจ ก็อย่าคิดว่าเธอจะไว้หน้า เธอก็ไม่ควรเกรงกลัวเด็ดขาด
เมฆาที่สะดุดตากับพลอยชมพูเมื่อครู่ แต่เวลานี้ความสวยเฉี่ยว ดูมีสไตล์เป็นของตัวเองของพลอยระวีกระแทกตาเขายิ่งกว่า แต่ก็เหมารวมเอาว่าสองสาวคงมาจับลูกค้าไฮโซที่ผับแห่งนี้
“ฮ่าๆ ปากดีจริงๆ นะ อยากอัปค่าตัวกันรึไงครับสองสาว เหมาทั้งสองคนเลยก็ได้” เมฆาพูดพร้อมกับเข้าไปกระชากแขนพลอยชมพูอีกข้าง!
“ไอ้ปากหมา!” ผลัวะ!
พลอยระวีชกเข้าที่ใบหน้าของคนปากพล่อยอย่างแรงจนเลือดไหลซิบที่มุมปาก คราวนี้ เมฆาหันมามองนักข่าวสาวด้วยสายตาดุดัน พร้อมกับง้างมือเตรียมจะตบสวนทันที
“อย่าครับคุณเมฆา! คุณเฮฟเว่นขอให้คุณกลับไปก่อนครับ”
ทันใดนั้น การ์ดของผับก็เข้ามาดึงตัวเมฆาไว้ทันที ก่อนที่เรื่องราวจะบานปลายไปมากกว่านี้
“ปล่อยกู! มึงอยากตายใช่ไหม! ไอ้พวกกระจอก” เมฆาพยายามดิ้นจากการเกาะกุมของการ์ดสามคนที่รัดตัวแน่น พร้อมชี้หน้าขู่พลอยระวีที่กล้าดีมาชกหน้าเขา แต่นั่นไม่ได้ทำให้เธอกลัวแม้แต่น้อย
“นี่แค่สั่งสอน อย่ามายุ่งกับเพื่อนฉันอีก ไม่ว่าคุณจะรวยมาจากไหน บ้านเมืองมีกฎหมาย แต่ถ้ากฎหมายมันทำอะไรคุณไม่ได้ ฉันก็จะจัดการคุณแบบนี้แหละ รู้ไว้ด้วยว่าผู้หญิงไม่ได้เป็นของเล่นของคุณ และฉันก็ไม่กลัวคุณด้วย ไป ชมพู กลับ!”
พลอยระวีพูดจบก็กระชากแขนพลอยชมพูเดินออกจากผับทันที ทิ้งให้เมฆาโมโหจนดิ้นพล่านอยู่อย่างนั้น
- ผู้เขียน
