ตอนที่ 12 คนที่ใจร้าย

1098 คำ

ไม่มีคำตอบจากริมฝีปากของแพรวา เธอเม้มปากเป็นเส้นตรง ไม่รู้จะตอบคำถามคนตรงหน้ายังไงดี ในเมื่อความสัมพันธ์ของพวกเขามันซับซ้อน ทั้งที่ปลายทางคือการหย่า แต่พวกเขากลับตักตวงความหอมหวานระหว่างทาง พวกเขารู้อยู่แก่ใจว่าไม่สามารถพัฒนาความสัมพันธ์กันไปได้ไกลมากกว่านี้ แต่ทั้งคู่ก็ยังเลือกที่จะเสพสุขสวาทกันอยู่ดี “แปลว่าฉันเข้าใจถูกสินะ” “จะเรียกแบบนั้นก็ไม่ผิดค่ะ.. คู่นอนชั่วคราว” มนุษย์ก็ซับซ้อนแบบนี้กันทั้งนั้น.. พวกเขาเมินเฉยต่อความสัมพันธ์ที่จริงจัง แต่กลับรื่นระเริงรักกันราวกับคนรักกัน “แต่คุณในตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ฉันไม่ควรทำแบบนั้นกับคุณเลย” เธอว่าด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด น้ำเมาสามารถทำให้การตัดสินใจหลายอย่างผิดพลาดก็จริง แต่สำหรับแพรวาเมื่อคนตรงหน้าเป็นธีร์ทัพ การขัดขืนความต้องการจึงเท่ากับศูนย์ เมื่อคืนเธอต้องการเขามากจนเหตุการณ์มันเตลิดไปไกลเอง.. “แล้วฉันว่าอะไรเธอสักคำหรือยัง” “คุณทัพ” “ตรงกันข้ามฉันรู้สึกดีกับเธอด้วยซ้ำแพรวา” เขาไม่ปฏิเสธความต้องการของตัวเอง มิหนำซ้ำยังซื่อตรงกับความรู้สึกอย่างที่ธีร์ทัพคนเก่าไม่เคยเป็น ร่างสูงขยับปลายเท้าเข้าไปใกล้หญิงสาว คราวนี้เธอไม่ถอยหนี แต่เงยหน้าสู้สายตาเขาแทน “ฉันอยากเป็นให้เธอได้ทุกอย่าง.. แค่คู่นอนชั่วคราวก็ไม่เป็นไร” ธีร์ทัพเอ่ยเสียงค่อย ในสายตาเว้าวอนกับสิ่งที่พูดออกไป วูบหนึ่งในแววตาคู่สวยสั่นไหวไปมา หากทว่าเพียงพริบตาก็แปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาเหมือนเคย “เราไม่ควรใกล้กันมากกว่านี้..” พูดจบเธอก็ผลักอกเขาให้ออกห่าง ทำเอาธีร์ทัพไม่เข้าใจการกระทำเธอเลยแม้แต่นิดเดียว พวกเขาไม่ควรใกล้กันมากไปกว่านี้.. เธอมีแค่หน้าที่ทำให้เขาจำได้ เพื่อที่จะได้หย่าแล้วแยกย้ายทางใครทางมันก็เท่านั้น และมันไม่ควรรู้สึกอะไรไปมากกว่านี้อีกแล้ว “ถ้างั้นก็ลืมสิ่งที่ฉันพูดไปก็แล้วกัน รวมถึงเรื่องราวเมื่อคืน.. ฉันจะไม่พูดถึงมันอีก โอเคมั้ย” สุ้มเสียงของเขาเอ่ยด้วยความน้อยใจ ไม่ว่าจะหนทางไหนแพรวาก็ยังผลักไสเขาเสมอ น่าแปลกที่แพรวาเป็นคนแสดงทีท่าเฉยชาก่อน แต่ไม่รู้ทำไมสายตาและน้ำเสียงของเขาเมื่อครู่กลับทำให้ใจหญิงสาวชาวาบขึ้นมา “โอเคค่ะ หวังว่าเราจะไม่พูดถึงมันอีก” “แต่ยังไงก็.. อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนได้มั้ย หือ” อีกแล้ว.. หัวใจดวงน้อยเต้นล่ำไม่เป็นส่ำ สายตามองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังอ้อนเธอให้อยู่ต่อ เหมือนตอนที่นอนเฝ้ารอเธอกลับบ้านไม่มีผิด ผิดถนัดกับธีร์ทัพคนก่อนอย่างสิ้นเชิง.. ธีร์ทัพคนเก่าก็ปฏิบัติกับเธอไม่ต่างจากเธอที่ปฏิบัติต่อเขา เจ้าตัวไม่เคยเอ่ยอ้อนวอนร้องขออะไรจากเธอ ตรงกันข้ามท่าทางที่แสดงออกมาออกจะเฉยชาเสียด้วยซ้ำ แบบนี้จะไม่ให้เธอใจเต้นแรงได้ยังไงกัน.. สุดท้ายแพรวาก็ใจอ่อนยอมมานั่งทานข้าวกับเขา เล่นเอาอีกคนยิ้มแก้มแทบปริ จนแพรวาเผลอลอบมองเขาทุกอิริยาบถ เขายังคงเหมาะกับรอยยิ้มเสมอ ไม่ว่าจะเป็นตอนนี้หรือเมื่อก่อนก็ตาม เธอนั่งรับประทานอาหารเงียบ ๆ เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา แต่คราวนี้มันแตกต่างตรงที่ธีร์ทัพคอยชวนเธอคุยตลอด “อาหารรสชาติไม่แย่เลยใช่มั้ย” ธีร์ทัพกัดริมฝีปากรอลุ้นว่าเธอจะพูดอะไร “ไม่แย่เลยค่ะ เพิ่งรู้ว่าคุณทำอาหารเป็นด้วย” แพรวายิ้มรับ มือก็ตักอาหารเข้าปากเคี้ยวจนแก้มตุ่ย เหล้าเมื่อคืนคงทำให้คนเมาตื่นมาแล้วท้องว่าง อาหารตรงหน้าก็เลยเป็นจุดเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปได้ดีเลยทีเดียว “วันนี้เราไปดูหนังด้วยกันมั้ย” “ดูหนังเหรอคะ” “ฉันไม่อยากเครียดที่จะเร่งตัวเองให้จำได้ บางทีการได้ผ่อนคลายบ้างก็อาจจะทำให้ความทรงจำกลับมาเร็วก็ได้” เขาเสนอด้วยแววตาเป็นประกายระยิบระยับ ซึ่งแพรวาที่คิดตามก็เห็นด้วยอย่างว่าง่าย หากเขาเครียดมากจนเกินไป มันก็อาจมีผลต่อความทรงจำของเขาเหมือนกัน เพราะงั้นเธอจะไม่รบเร้าหรือเร่งรีบให้เขาจำได้ แต่จะค่อย ๆ ทำให้ธีร์ทัพคุ้นชินกับความทรงจำเก่าเอง “ถามอะไรอย่างได้มั้ย” สุ้มเสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้น หลังนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง “ถามอะไรคะ” “ถ้าเกิดว่าความทรงจำฉันไม่กลับมาล่ะ” ช้อนส้อมในมือของแพรวาชะงักงัน จากที่ก้มหน้ารับประทานอาหารก็แปรเปลี่ยนเป็นเงยหน้ามองเขาแทน “ถ้าเกิดมันหายไป.. เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น เธอจะทำยังไงต่อ” “มันจะไม่เป็นแบบนั้นค่ะ เพราะฉันจะทำทุกอย่างเพื่อให้คุณจำได้” คำตอบจากเธอทำเอาเขานิ่งงันไปชั่วขณะ ดูท่าคนที่มุ่งมั่นอย่างแพรวา พร้อมที่จะแลกทุกอย่างเพื่อทำให้เขาจำได้ เพราะไม่ว่ายังไงสุดท้ายก็ต้องหย่ากันอยู่ดี.. “เธอคงอยากให้เราหย่ากันเต็มทีแล้วใช่มั้ย” “ก็ไม่มีเหตุผลอะไรให้อยู่ต่อนี่คะ” “ทำไม” เพราเขาควรได้ผู้หญิงที่คู่ควร.. แพรวาได้แต่คิดในใจ ก่อนจะขยับสายตาขึ้นสบประสานกับนัยน์ตาคู่คม เก็บงำทุกความรู้สึกไว้ภายใต้ริมฝีปากของตนเอง “ทุกอย่างเป็นข้อสัญญาค่ะ อย่าถามเหตุผลเลยดีกว่าว่าทำไมเราถึงต้องหย่ากัน” “เธอนี่ใจร้ายชะมัดเลย” “ฉันเนี่ยเหรอคะที่ใจร้าย” “น้ำเสียงเย็น ๆ กับแค่สายตาที่ว่างเปล่า แต่มันทำให้ฉันรู้สึกเจ็บปวดได้ ใจร้ายชะมัด” แทนที่เธอจะมีปฏิกิริยาตอบโต้อะไรกลับมาบ้าง แพรวากลับนิ่งเฉยแล้วทานอาหารตรงหน้าตัวเองต่อโดยไม่ตอบกลับอะไรสักประโยคเดียว ภาพภายนอกคงเป็นเธอที่แสดงออกอย่างใจร้าย แต่ใครจะรู้ว่าความเงียบจากเธอต่างหากที่บ่งบอกว่าภายในใจเธอกำลังร้องไห้อยู่ เธอเองก็เจ็บปวดไม่แพ้กันหรอก..

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more