“คุยกันหน่อยได้ไหม” เซซาเรเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบอันแสนน่าอึดอัด
“ไม่มีอะไรจะคุย” เธอกระซิบสวนกลับเสียงเรียบๆ เพราะกลัวหลานสาวที่เพิ่งผล็อยหลับไปจะรู้สึกตัวตื่น แล้วก็ต้องตัวแข็งทื่อ เมื่ออีกฝ่ายยื่นมือข้ามร่างอ้วนจ้ำม่ำที่นอนคั่นกลางอยู่มาฉวยมือเรียวไปกุมไว้
“แต่ผัวมี”
“คุณมีอะไรก็รีบว่ามา อ้อนง่วง จะนอน”
“คุณเซตไม่ได้ไปดินเนอร์ใต้แสงเทียนกับอิลซ่าสองต่อสองตามที่เป็นข่าวนะทูนหัว มีนักธุรกิจไปด้วยกันหลายคน ถ้าอ้อนไม่เชื่อก็ไปถามไอ้ชาร์คได้ เพราะคืนนั้นมันก็ไปด้วย ที่สำคัญคืออิลซ่าเป็นแค่เพื่อน และคุณเซตก็ไม่เคยมีอะไรเกินเลยกับเขาแม้แต่ครั้งเดียว แค่คิดก็ไม่เคย”
เซซาเรเอ่ยบอกในสิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจให้เมียได้รับรู้ แล้วก็ใจชื้นขึ้นมาเมื่อลอบจับสังเกตได้ว่าอีกฝ่ายมีสีหน้าดีขึ้น แต่แม่เจ้าประคุณยังไม่วายทำเป็นหมางเมินเย็นชา
“ที่จะพูดมีเท่านี้ใช่ไหมคะ”
“ครับผม”
“งั้นก็นอนได้แล้วค่
