“ถ้าสำคัญทำไมเธอถึงไม่เลือกฉัน” เขาสวนกลับพร้อมจ้องใบหน้าสวยหวานทว่าเศร้าสร้อยอย่างคาดคั้น วาจาที่หลุดออกมาจากปากสามีทำให้คนกลางอย่างอ้อนรักแทบน้ำตาไหล ใครเลยจะรู้ว่าเธอไม่อยากแยกจากเขา เธออยากอยู่กับเขาทุกวินาที แต่แม่ก็สำคัญกับเธอไม่แพ้กัน
“อ้อนเลือกคุณค่ะ เพียงแค่ว่าอ้อนขอเวลาอยู่กับแม่ก่อนสามเดือน” สุดท้ายอ้อนรักก็เอ่ยยืนยันคำเดิมด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ท้ายประโยคเธอวิงวอนสามีอย่างน่าเวทนา
“ถ้าสำคัญแล้วมีข้อแม้แบบนี้มันจะมีความหมายอะไร ถ้าเธออยากไปนักก็ไป แล้วฉันจะส่งใบหย่าไปให้ หรือถ้าใจร้อนอยากเป็นอิสระนักจะเป็นฝ่ายส่งมาให้ฉันเองฉันก็ไม่ว่า”
ที่สุดความอดทนของเซซาเรก็หมดลง คนที่รู้สึกว่าตัวเองไม่เป็นผู้ถูกเลือก ตัวเองดูไร้ค่า ไม่เป็นที่หนึ่งสำหรับเมีย ประกาศออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำในท้ายประโยค
“คุณเซต! อย่าทำอย่างนี้…ได้โปรด” อ้อนรักหลุดอุทานเสียงหลง ด้วยไม่คิดว่าสามีจะตัดความสัมพั
