บทที่ 4 แผนร้าย 100%
1025 คำ
“นั่นไงพี่ มาพอดีเลย” เปิ้ลชี้ไปทางด้านหลัง
“นา ลูกค้าคนนี้นาโทรไปนัดมาฉีดยาคุมเมื่อไหร่” รุ่งนภาถามนาที่ทำหน้างงๆ รับใบประวัติคนไข้มาดู
“เมื่อวานซืนนะพี่รุ่ง” นาตอบ
“แล้วบอกลูกค้าว่ามีนัดฉีดยาคุมวันนี้ใช่ไหม” รุ่งนภาถามต่อ
“ใช่พี่ ก็กำหนดมันวันนี้ ก็ต้องให้มาวันนี้สิพี่”
“มันวันนี้ที่ไหนกันล่ะ มันวันที่ 10 ต่างหากล่ะ” นามีสีหน้าตกใจทันที “พี่เขียนเลข 0 แต่มันมีหัวขึ้นมาเลยมองว่าเป็นเลข 6”
“คุณณัฐรวีเชิญห้องฉีดยาค่ะ” ณัฐรวีลุกขึ้นเดินไปยังห้องฉีดยา ในห้องนั้นมีเปิ้ล ผู้ช่วยพยาบาลยืนคอยอยู่ และการฉีดยาคุมกำเนิดก็แล้วเสร็จใจเวลาต่อมา “นัดอีกที 16 มิถุนานะคะ ทางเราจะโทรไปแจ้งล่วงหน้าหนึ่งวันค่ะ”
“ค่ะ” ณัฐรวีรับคำ “พี่รุ่งคะ ปกติรวีฉีดยาคุมวันนี้ใช่ไหมคะ”
คนถามเพิ่งนึกได้ว่า ปกติจะฉีดยาคุมกำเนิดทุกวันที่ 10 ของทุกสามเดือน ทว่าเดือนนี้ฉีดยาคุมกำเนิดวันที่ 16 ณัฐรวีกลัวว่าตนเองจะตั้งครรภ์ จึงเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจ
คนถูกถามนิ่งอึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง รุ่งนภาพยายามปรับสีหน้าและท่าทางให้เป็นปกติที่สุด หล่อนต้องแก้ไขสถานการณ์นี้ให้ได้
“จริงๆ แล้วต้องเป็นวันที่ 10 ค่ะ แต่ยาคุมชนิดนี้ป้องกันการคุมกำเนิดได้สามเดือนสิบวันค่ะ ฉีดเกินมาหกวันไม่มีปัญหาค่ะ รวีสบายใจได้นะคะ”
รุ่งนภาปดไปคำโต ในใจนึกหวั่นไม่น้อย บอกอีกฝ่ายให้สบาย แต่กลับเป็นว่า ตนเองนี่แหละไม่สบายใจเสียเอง
“อ๋อค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ”
“ครั้งหน้าพี่โทรนัดเองนะคะ มาฉีดตรงวัน รวีจะได้ไม่เป็นกังวล”
“ค่ะพี่รุ่ง” ณัฐรวีรับรู้ “เท่าไหร่คะ”
“300 บาทค่ะเหมือนเดิมค่ะ” ณัฐรวีหยิบธนบัตรให้รุ่งนภาตามจำนวนเงินนั้น “ขอบคุณค่ะน้องรวี”
คนมารับการบริการยิ้มให้รุ่งนภาที่ส่งยิ้มบางๆ ตอบกลับ ในใจรู้สึกผิดที่ไม่บอกความจริงให้ณัฐรวีรู้ ได้แต่ปล่อยเลยตามเลยแล้วหวังว่า คงไม่มีทารกถือกำเนิดขึ้น ณัฐรวีเดินออกจากคลินิกโดยไม่รู้เลยว่า ตนเองฉีดยาคุมล่าช้ากว่ากำหนดหลายวัน และมีผลตามมาในอนาคต
เมฆายกกาแฟร้อนขึ้นจิบ เขาคร่าเวลารอณัฐรวีในร้านกาแฟ จิบกาแฟไปพลางกับดูข่าวสารบ้านเมืองและเศรษฐกิจผ่านมือถือ ขณะนั้นข้อความไลน์ก็เด้งขึ้น เขายิ้มเมื่อรู้ว่า ใครเป็นคนทักตน การสนทนาระหว่างเมฆากับแก้วตาผ่านทางไลน์จึงเริ่มขึ้น
ณัฐรวีเดินเข้ามาในร้านกาแฟหลังจากทำธุระเรื่องฉีดยาคุมกำเนิดเสร็จ หล่อนเดินมานั่งบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับเมฆาที่ยังเล่นไลน์คุยกับแก้วตาอยู่ หล่อนนั่งรอโดยไม่พูดขัดจังหวะเพราะเกรงว่า จะทำให้เมฆาไม่พอใจ
“เสร็จแล้วเหรอ” เมฆาถามหลังคุยกับแก้วตาเสร็จ “ไปกันได้แล้ว ฉันต้องซื้อของให้คุณแม่กับแก้วตา”
“คุณเมฆคะ รวีขอไปซื้อของใช้ส่วนตัวได้ไหมคะ” ณัฐรวีใจกล้าพูดออกไป
“ซื้ออะไร เธอต้องใช้อะไรเป็นส่วนตัว” เมฆาถามกลับ สุ่มเสียงบอกได้เลยว่ากำลังไม่พอใจ
“ซื้อเสื้อในกางเกงในค่ะ ของเก่าใช้มาสามสี่ปี มันจวนใช้ไม่ได้แล้วค่ะ” ณัฐรวีตอบ “รวีมีเงินที่ได้จากค่านวด ไม่รบกวนเงินคุณเมฆค่ะ”
เมฆาตวัดสายตามองณัฐรวี ก่อนกระตุกยิ้ม
“เดี๋ยวนี้ปีกกล้าขาแข็งพูดกับฉันแบบนี้แล้วเหรอ ได้เงินมาเยอะล่ะสิท่า”
“ไม่ใช่ค่ะ รวีอยากได้ตัวใหม่มานานแล้ว แต่ไม่กล้าขอคุณเมฆ พอดีได้เงินมาก็เลยอยากซื้อค่ะ” ณัฐรวีตอบเสร็จก็รอลุ้น
“ก็ไปพร้อมฉันนี่แหละ ฉันจะไปซื้อของพอดี”
“คุณป้ากับแก้วตาฝากซื้ออะไรคะ รวีไปซื้อให้ดีกว่าค่ะ คุณเมฆนั่งรอที่นี่ก็ได้ค่ะ ไม่ต้องตากแดดตากลม” ณัฐรวีขันอาสาด้วยความหวังดี ทว่าเขากลับไม่คิดเช่นนั้น
“ที่ไม่ให้ฉันไปด้วยเพราะนัดใครไว้ใช่ไหม” เขาเริ่มเสียงเขียว
“ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่อย่างนั้น” ณัฐรวีตอบกลับทันควัน
“ถ้าไม่...” เสียงเมฆาระงับลง เมื่อมีเสียงหนึ่งดังขึ้น
“เมฆ กูกำลังโทรหามึงพอดีเลย” เจ้าของเสียงคือมาโนช เจ้าของรีสอร์ตดังทางภาคเหนือ ณัฐรวีที่รู้จักมาโนชยกมือไหว้ตามมารยาท มาโนชยิ้มทักทายกลับ เมฆาหันมองเพื่อน ก่อนเลื่อนสายตามองชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนข้างเพื่อน “คุณอเนก เขาจะมาออกแบบรีสอร์ตของเรา ฉันตั้งใจว่า จะโทรหาแกให้แกมาหา เราจะได้คุยรายละเอียดกัน”
เมฆาลุกขึ้นยืนทักทายอเนกอย่างสากลคือการจับมือ ก่อนที่มาโนชกับเอนกจะนั่งบนเก้าอี้อีกสองตัวที่ว่าง
“คุณเมฆอยู่คุยกับพี่น่านนะคะ เดี๋ยวรวีไปซื้อของเองค่ะ ขอรายชื่อของที่คุณป้ากับแก้วตาอยากได้ด้วยค่ะ” เหมือนกับมัดมือชกไปในที เมฆาคงปฏิเสธไม่ได้แม้ว่าใจอยากทำ เมฆากดเปิดข้อความในไลน์ ไล่ดูจนเจอรายชื่อสิ่งของที่มารดาและแก้วตาสั่ง ก่อนยื่นให้ณัฐรวีดู “ได้ค่ะ รวีจำได้ค่ะ”
“นี่เงิน ซื้อเสร็จแล้วให้มาที่นี่ ฉันให้เวลาเธอสี่สิบห้านาที” เมฆาส่งเงินให้ขณะพูด
“ค่ะคุณเมฆ” ณัฐรวีรีบลุกเดินออกจากร้านกาแฟชื่อดัง มาโนชลุกขึ้นไปสั่งกาแฟเพิ่มสองแก้วก่อนกลับมานั่งร่วมโต๊ะกับเพื่อนรักตามเดิม
- ผู้เขียน
