ยามค่ำคืนอันมืดมิดมีเพียงเสี้ยวจันทราที่ส่องแสงสลัวรายล้อมด้วยหมู่ดาวระยิบระยับทั่วท้องนภา เช่นเดียวกับแสงตะเกียงในห้องของไป๋เซียนในยามนี้ หญิงสาวยังคงหมกหมุ่นอยู่กับกองสมุดบัญชีบนโต๊ะจนผมเผ้ายุ่งเหยิงพันกันคล้ายกับรังนกที่เพิ่งเริ่มสร้าง นางนั่งอยู่ตรงนี้มาเป็นเวลาหลายชั่วยามแล้วก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะเสร็จ เหตุใดบัญชีของวันนี้มันดูตัวเลขเยอะขึ้นกว่าทุกวัน หรือนางคำนวณผิดพลาดตรงไหน นางแทบอยากจะฉีกมันออกเป็นชิ้นๆ แล้วโปรยไปทั่วห้อง โทษฐานที่ทำให้นางมีเรื่องปวดหัวได้ทุกคืน
ขณะที่ไป๋เซียนกำลังหงุดหงิดจนเริ่มพาลทุกสิ่ง นางไม่ทันได้สังเกตเห็นว่าร่างสูงใหญ่ของใครบางคนเยื้องย่างเข้ามาด้านหลัง เขามองนางอย่างเงียบๆ อยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเห็นท่าทีโมโหของนางก็อดยกยิ้มมุมปากเสียไม่ได้
“หืม...เจ้าคิดจะทำร้ายบัญชีของจวนข้าอยู่หรือ”
เมื่อได้ยินเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นจากด้านหลัง นางก็พลันได้สติหันไปยังต้นตอของเ
