หยางเฟยเทียนเมื่อเห็นว่ายายตัวเล็กนั่งกินอาหารกับอาข่าย เขาจึงเดินเลี่ยงออกมาคุยกับคนสนิท
“ยวี่กง นายจำกระเป๋าของเสี่ยวอิงและอาข่ายได้ใช่ไหม”
“จำได้ครับนาย” ฉียวี่กงตอบกลับ
“นายใช้คนของเราไปตรวจสอบดูว่าที่ไหนมีขาย หากมีร้านไหนให้กว้านซื้อมาทั้งหมด อย่าให้พ่อของนักเรียนคนนั้นซื้อกลับมาได้แม้แต่ใบเดียว” ไม่ใช่เขาไม่เชื่อใจหลันลู่อิง แต่เขาไม่ต้องการให้เกิดเรื่องขึ้น ครั้งนี้ยายตัวเล็กต้องเป็นฝ่ายชนะเท่านั้น
เมื่อหลันลู่อิงและหลันอี้ข่ายกินอาหารเสร็จเรียบร้อย ทั้งสองคนจึงเดินเข้าห้องเรียนเพื่อรอผลสรุปของเรื่องทั้งหมด
“เป็นยังไงบ้างลู่อิง อาข่ายพวกเธอรับมือรับมือไหวไหม”
เหอจินจิงกระซิบถามสหายเมื่อเห็นทั้งสองคนเข้ามายังในห้องเรียน
“พอไหว เธอสบายใจได้ ตอนนี้รอทางผู้ปกครองของเสี่ยวม่านไปหาซื้อกระเป๋าทั้งสิบใบมาคืนพวกเรา”
หลันลู่อิงตอบกลับ เธอไม่อยากให้สหายทั้งสองคนมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี
